De rest van week 1.

Dinsdag, 6 februari.

Deze week gebruiken we om een beetje vertrouwd te worden met de omgeving waar we zitten. Het is ongelofelijk hoeveel van die gehuchten er hier zijn. Het lijkt wel of veel van die plaatsjes meerdere keren voorkomen maar dan in verschillende gemeenten, dat maakt het best ingewikkeld.
We kunnen ook op verschillende manieren onze woning bereiken al heeft de TomTom veel moeite met dit adres. Wordt n.l. niet herkend en aangeduid als adres naamloos.
Tegen het middaguur zijn we binnendoor richting Coïmbra gereden. Ongeveer 15 km voor Coïmbra zijn we afgeslagen en kwamen op een weg die ons steeds hoger en hoger bracht. Prachtige uitzichten over groene bossen met daartussen dus die kleine plaatsjes. Uiteindelijk kwamen we weer in het gebied waar vorig jaar die vreselijke bosbranden waren. We zijn hier ook zaterdag j.l. doorgereden op weg naar Pinheiros. Zeer troosteloos, alhoewel de natuur zich weer langzaam herstelt. Aan de voet van de verbrande eucalyptusbomen zijn inmiddels bij veel bomen nieuwe uitlopers gegroeid. Soms al weer anderhalve meter hoog. Maar ook zijn er hele stukken waar deze bomen gekapt zijn of worden. Ik heb vorig jaar ergens gelezen dat ze niet meer terug geplant worden. Eucalyptusbomen zijn n.l. zeer brandbaar en verspreiden het vuur heel gemakkelijk. Waarschijnlijk worden er andere bomen geplant op de gerooide stukken helling. Bij sommige huizen is duidelijk te zien hoe dicht het vuur genaderd was. Heel angstaanjagend eigenlijk.
Het is vandaag weer heerlijk zonnig, onderweg zelfs een temperatuur van 15 gr. afgelezen. Als het zo blijft knalt de natuur binnenkort echt open. Je ziet overal dikke knoppen en voorzichtig kleur ontstaan. De gele sleutelbloemen zie je al overal te voorschijn komen.
Weer terug in Pinheiros eerst maar eens checken of mijn was een beetje droog geworden is. Dat valt niet tegen. Over een uurtje is die wel helemaal droog.
Volgens de weerberichten blijft het de komende 2 dagen redelijk en daarna weer wat minder.
De broodjes die de bakker in de zak aan de olijfboom had achtergelaten hebben we in de loop van de dag opgegeten. We wisten natuurlijk niet wat voor broodjes het waren, maar het leek erop alsof er 2 deegbollen tegen elkaar aan geplakt waren en zo samen een broodje vormden. Vrij groot en het smaakte enigszins naar Turks brood. Vandaag hebben we 2 x 2 andere broodjes besteld. Het was een verrassing dus bij thuiskomst wat er in de broodtas zou zitten. De ene heeft een ovale en de andere een vierkante vorm, ook vrij groot. Lekker voor morgen.
Tijdens het journaal zien we dat het bar en boos is rond Parijs. 1500 Automobilisten gestrand aan de zuidkant. Daar waar wij vorige week ook langs gereden zijn. Moet er niet aan denk dat je zo vast zit in je auto. Ook in Nederland is/wordt het koud. De schaatsharten zullen wel weer iets harder kloppen!
 
Woensdag, 7 februari.

Het is vanmorgen heerlijk warm. Vanmiddag gaan we weer naar Tomar. We moeten weer wat eten en volgens de gegevens in de boekjes is er heel veel te ontdekken. De eerste Joodse synagoge van Portugal, verschillende kastelen en musea (een lucifermuseum met 43.000 verschillende soorten en het Convento (klooster) de Cristo.

Het is een 12e eeuws kasteel dat is gesticht in 1157 door ene Gualdim Pais, de eerste grootmeester van de Order der Tempeliers. De eerste bouw duurde 9 jaar en in de eeuwen erna is er het nodige bijgebouwd.
Het is gebouwd om de ridders te huisvesten die op verzoek van de toenmalige koning van Portugal ingehuurd waren om de stad te beschermen tegen de Moorse ongelovigen. Het is hooggelegen en kijkt uit over de stad en is een enorm complex blijkt later. We parkeren de auto en lopen een stukje naar boven door de grote deuren van de poort die het complex afsluiten. Je komt dan op een plein met daarnaast een mooie tuin waarin de resten van de vroegere muren nog gedeeltelijk zichtbaar zijn. In eerste instantie heb je niet in de gaten hoe groot het is, maar eenmaal binnen bestaat het uit 3 verdiepingen. Er zijn verschillende kapellen met enorme gangen.
Het hart van het complex is de 12e eeuwse Charola, de bidkapel van de Tempeliers. Het ontwerp is gebaseerd op de rotonde van het heilige graf in Jerusalem met in het midden een achthoek van altaren. Die overdadig versierd zijn met houten afbeeldingen van Christus, Maria en de verschillende grootmeesters van de Tempeliers. Prachtig versierd met schilderijen, fresco's en verguld beeldhouwwerk. Door het hele gebouw vind je de bekend Portugese tegels op muren, plafonds en allerlei ornamenten. Lange gangen met daarin de cellen (kamers) van de monnik-ridders die daar in ijzige kou hebben geleefd door de eeuwen heen. We zien in elk geval het nummer 132 als hoogste getal, maar misschien zijn er nog wel meer cellen. Er zijn keukens, eetkamers, voorraadruimtes en stallen. Voordat je alles hebt gezien ben je echt een paar uur verder. Vanuit dit complex heeft men ook een gangenstelsel gevonden van minimaal 4000 meter en loopt onder de hele stad door. Dat stelsel is tegenwoordig afgesloten maar met enige regelmaat worden er bij werkzaamheden aan huizen e.d. nog 'nieuwe' stukken aangetroffen. Jammer genoeg zijn de tunnels niet toegankelijk voor publiek, te gevaarlijk.
Het is in elk geval heel indrukwekkend om te zien.

Weer beneden in de stad gaan we naar het grote plein en treffen daar Ricardo met zijn tuktuk. We huren hem in om ons langs de andere bezienswaardigheden van Tomar te rijden. Zo komen we langs een van de 1e synagoges van Portugal. Er was tot ong. 1497 een Joodse wijk maar omdat de toenmalige heerser de Joden voor de keus stelde om te vertrekken of katholiek te worden. De reden daarvan was dat deze Manuel met een katholieke dame van het hof van Philips van Spanje wilde trouwen en daarbij geen Joden kon gebruiken. We rijden langs diverse interessante gebouwen en Ricardo kan ons daarover een hoop vertellen. Er is nog zoveel te zien dat we zeker nog meerdere keren terugkomen om dit nader te bekijken.

Donderdag, 8 februari.

Wordt een rustig dagje thuis. Geen zin om op pad te gaan. Voor brood en wat dagelijkse boodschapjes gaan we even kijken in de supermarkt in het dorp. Die is redelijk van formaat met een groot assortiment. Je hoeft tenslotte niet zoals bij de Intermarche te kiezen uit 100 soorten pasta, 10 soorten is meer dan genoeg! Zo te zien verkopen ze alles wat er voor de dagelijkse kost nodig is. Vers brood, groenten, vlees en vis in de diepvries, zuivel. Heerlijk stukje kaas meegenomen!
Sinds vandaag kunnen we niet meer ongestoord het journaal bekijken. Er zitten licentiebeperkingen op omdat er items van de Olympische Spelen worden uitgezonden. Heeft te maken met het feit dat we hier geen Nederlands IP-adres hebben. Maar eens kijken of dat te omzeilen is. Zo komen we terecht bij het fenomeen VPN-software, moet je wel aanschaffen maar is nou niet zo duur dat je daar een bult aan valt. Na enig puzzelen lukt dat installeren allemaal wel, maar blijven we op een buitenlands IP-adres 'hangen'. Het is inmiddels laat en we bekijken het morgen nog wel eens rustig.

Vrijdag, 9 februari.

Vandaag is broerlief jarig, dus moeten we niet vergeten hem te feliciteren.
Het heeft wat geregend vannacht en het is grijzig buiten. Vanochtend eerst maar eens zien of die VPN-software werkend is te krijgen. Dat lukt en nu hebben we net als thuis de beschikking over alles wat je maar wilt via Ziggo en de NPO en op een Nederlands IP-adres. Dit alles met af en toe een happering.
Hebben we vandaag zin om op pad te gaan?? Niet echt. Eten voor vandaag is er nog, alleen even brood halen. Af en toe komt het zonnetje toch door, maar van harte gaat het niet.

De vogeltjes hebben het inmiddels heel erg druk met verzamelen van nestmateriaal. Musjes en kepen of vinkjes en een antracietkleurig vogeltje met een zwart kruintje. Het is niet echt goed te zien, ze zijn razend vlug en veel schuwer dan in Den Helder. Ze zijn niet echt mensen gewend lijkt wel. Eerder deze week hebben we onderweg een patrijs gezien. Vlakbij zit ook ergens een Vlaamse gaai en we zagen terwijl we op onze galerij in de zon zaten in de nog kale notenboom een kleine bonte specht. Stom ik heb ons vogelboek vergeten in te pakken.
Miranda, de beheerder, heeft voor ons opgezocht waar er carnavalsactiviteiten zijn. Maandagmiddag in Tomar in elk geval en ook nog iets wat verderop (ben de naam inmiddels kwijt). Misschien wel leuk om dan te gaan kijken.

We hebben een huisdier! Nadat we de buitenluiken weer hadden gesloten, merkten we dat er een dikke bromvlieg in de woonkamer vloog. Die werd ook opgemerkt door een schicht die achter de koelkast langs het raamkozijn schoot. Wat is dat? Bleek een hagedis te zijn, op jacht naar de vlieg. Het beestje bleef een tijdje doodstil zitten zodat ik wat fotootjes kon schieten en was later op de avond weer verdwenen. De vlieg bleef irritant rondvliegen, kreeg hem niet te pakken. Wie weet heeft het hagedisje meer succes.....

Zaterdag, 10 februari.

De vlieg hebben we niet meer gehoord/gezien vandaag, mogelijk toch ten prooi gevallen van ons huisdier. Het zonnetje schijnt weer dus we gaan vandaag maar weer eens op pad. Naar Coïmbra, 80 km noordelijk van ons.
Vuilnis moet je hier zelf in de desbetreffende bakken afvoeren die overal in de dorpen en steden te vinden zijn. Gisteren is alles al verzameld dus dat gaat de auto in en we rijden weg. Hier kun je het kwijt vlak bij de supermarkt boven aan de berg, lekker makkelijk. Als we 25-30 km richting Coïmbra zijn bedenk ik opeens dat we de deur niet op slot hebben gedaan. Verdorie, beetje link, alhoewel we de hele week geen mens op ons pad hebben gehad vinden we het allebei niet fijn. Gaan we terug of niet? Onze laptops staan met de deur open voor het grijpen, toch geen fijn idee. Dus keren we om en rijden weer naar Pinheiros. Toch maar goed dat we dat deden, want niet alleen de deur was los maar er stond ook nog een stel ramen wijd open. Die waren niet goed op de knip gezet na het opengooien van de luiken.
Even eten en dan maar naar Tomar i.p.v. Coïmbra. Het loopt tenslotte niet weg en in Tomar hebben we nog lang niet alle bezienswaardigheden gezien. Ook hier kent men een siësta, tussen 12 en 14 uur is er veel dicht. Het lucifermuseum is dicht, maar op hetzelfde plein is ook het winkeltje van de dames die op de ouderwetse manier tegeltjes en andere voorwerpen maken en schilderen volgens de Portugese traditie. Ziet er goed uit en we kopen daar ons eerste souvenir, een paar handgeschilderde huisnummers voor in Den Helder. Omdat verder alle toeristische dingen gesloten zijn, gaan we maar eerst boodschappen doen. Daarna gaan we richting het plein met de eerste kerk van de Tempeliers en de Romeinse toren.

De kerk is eenvoudig met witte gepleisterde muren en een prachtig houten plafond. Er zijn een aantal nissen met altaren en de banken zijn zeer eenvoudig. Tussen de stenen van de vloer zijn verschillende graven zichtbaar van ridders van de Christenorde. De Romeinse toren staat er alleen maar en is verder niet toegankelijk. Aan de overkant van de straat is een kerkhof. In zuidelijk Europa is dat altijd een feest om naar te kijken. Dit kerkhof is alleen maar gevuld met familiegraven. Grote en kleine. Waarom alleen familiegraven? Geen idee. Het ziet er wel mooi uit. Een groepje is bezig een van de 'huisjes' schoon te maken. Bij sommige kun je de doodskisten met daaroverheen prachtige kanten doeken duidelijk zien liggen. Ze liggen ook niet allemaal vol, dus er kan nog meer bij!
We gaan het kerkhof weer af en willen naar het aquaduct. Dat staat op de kaart aangegeven met een kruisje, maar kunnen het niet vinden. Het moet in de buurt van het Convento de Cristo liggen, want ooit leverde het aquaduct het water voor het klooster. Het ding schijnt 6 km lang te zijn dus je kunt het niet echt over het hoofd zien! Nou wij wel. Het is niet te vinden. Terug naar het centrum maar eens vragen bij de VVV. Blijkt het dus niet op het kaartje te staan, maar ik krijg uitgelegd hoe er te komen en dan rijden we er zo naar toe. Indrukwekkend hoor. Het is nog goed intact.
We rijden weer terug naar Tomar en dan uit naar huis.
Even zitten en uitzakken, eten maken en eens zien hoe e.e.a. is verlopen op de Olympische Spelen.