Nog steeds Darlowo

Donderdag, 8 augustus
Jammer, maar we blijven nog een dag hier vanwege de ingestelde militaire zone. Die loopt vannacht om 2 uur af volgens de Bosman (deze sprak wel Engels). Met een beetje geluk is het morgen weer over en kunnen we verder. Het wordt dus een dagje van rustig aan, beetje boodschappen doen e.d. Het is erg lastig om goede info over die militaire zones te krijgen, als je het vraagt aan een Pool kijkt hij je aan of hij het in Keulen hoort donderen en zegt ik ben toerist (zelfs de zeilers). De meesten spreken geen Engels of Duits. Vriendelijk zijn ze wel allemaal en ze willen je ook graag wat verkopen.
Toen we opstonden was het weer ook helemaal niet je van het. Het regende en de lucht werd steeds zwarter. Op een gegeven moment een enorme donderklap, de meeuwen waren gelijk helemaal van slag en vlogen allemaal met luid gekrijs de lucht in. Het zijn er toch gauw een 200, als het er niet meer zijn, een kabaal van jewelste. Tegen 12 uur klaart het weer op en breekt de zon door. Gelijk zie je dan ook de vakantiegangers tevoorschijn komen.
Willem probeert zijn geluk uit door zijn hengels uit te gooien. De grote viskist is alleen thuis blijven staan en een fatsoenlijke dobber heeft hij nu niet bij zich. Daarom maar eens kijken of hij iets kan aanschaffen. Ruim een half uur later (de brug was natuurlijk open) komt hij terug met dobber en mestpiertjes. Het visspel kan gaan beginnen en levert een paar keer beet op, maar verder niets. Maar je moet toch iets doen om de dag door te komen. Darlowo hebben we wel bekeken. De toeristenstroom komt ook weer langzaam op gang, het is niet zo massaal als gister en de meeuwen bieden nog steeds een bron van vermaak aan met hun gedrag.
De groentenwinkels verkopen hier gepelde tuinboontjes. Heerlijk, dat spreekt ons wel aan, dus ik ga later in de middag kijken of ik ze kan kopen. Niet dus. Als je iets wilt hebben, is het niet te koop. Als ik de supermarkt uitkom regent het ook weer zachtjes en onweer dreigt. Het zet alleen niet door. Geen tuinboontjes dus dan maar ergens eten. Vlak bij de jachthaven is de Taverna. Daar staat o.a. Eisbein op het menu, een van de favorieten van Willem. Ik neem een heerlijke kipschnitzel. Beetje frietjes en salade erbij en een ijsje toe, dan hebben we weer genoeg calorietjes binnen gekregen.
Kop koffie aan boord en dan zit de dag er al weer bijna op.
Nacht van donderdag op vrijdag.
De wind haalt behoorlijk aan. Volgens het weerbericht staat er windkracht 3-5, met uitschieters 6-7 en dan ook nog uit het noordwesten. De wind waait regelrecht de havenmonding in en daar liggen wij dus met nog een aantal schepen te stampen op de golven. Het wordt steeds erger. Een paar lijnen bijzetten, hopelijk liggen we dan iets rustiger. Dat is helaas niet het geval. Willem ziet het helemaal niet zitten om naar bed te gaan, maar ja doet het uiteindelijk toch. Om 2 uur staan er twee mannen zo druk pratend naast de boot dat we er allebei wakker van worden. Bed uit om te kijken of er iets aan de hand is, de fietsjes staan buiten aan de paal vast en de buitenboordmotor zit ook met een slot aan de railing. Uiteindelijk vertrekken die knakkers toch, Willem checkt de lijnen nog een keer en komt weer in bed. Een uur later knapt de eerste landvast, dat hoor en voel je natuurlijk, alletwee weer uit bed dus. We hebben nog rubbers die je in een landvast doet, zodat de schokken opgevangen worden. Zitten in de kist bij de touwen helemaal onderin natuurlijk. De rubbers (ze hebben een naam, maar ik weet hem zo snel niet) bevestigt aan andere lijnen, naar buiten met de hele handel en het schip zo weer goed vastgelegd. Dan zien we dat de 2e landvast ook al op punt van knappen staat. Tot overmaat van ramp brandt door de wispelturige deining ook het lampje van de vuilwatertank. Die moet dus eigenlijk geleegd worden. Mag natuurlijk niet in de haven maar voor deze keer zet ik de pomp toch aan om een gedeelte over boord te pompen. Dan hebben we weer eventjes ruimte. Een afvoersysteem voor vuilwater hebben ze hier in de haven niet. Dus je moet wel.
Willem wil niet meer naar bed en gaat koffie voor zichzelf zetten, ik kruip wel weer de slaapzak in de hoop toch nog wat te kunnen slapen. Dat is een ijdele hoop, een beetje doezelen dat is alles. Er komt ’s nachts ook nog een kleine coaster binnen met een loodsbootje, daar heb ik niets van gemerkt dus blijkbaar heb ik toch ook nog wel geslapen. In de vroege morgen staan er weer een aantal kerels op de kant zeer luidruchtig te praten. Dus weer helemaal klaar wakker. Om 7.33 is er weer een bericht van VHF-kanaal 25 over het weer en de maritieme berichten. Blijkt dat de zone 6 tot 10 augustus 22.00 dicht is voor alle verkeer. We moeten dus gewoon wachten tot we weg kunnen richting Ustka of Leba. Er zit niets anders op. Al met al geen al te beste nacht - om het zachtjes uit te drukken.
De verdere dag.
Na de eerste koffie en thee gaan we eerst eens op de pier kijken hoe het met de golven is gesteld. Daar worden we ook niet vrolijk van, als we toch besluiten weg te gaan wordt het weer een lange danspartij met de golven en binnen in de haven wordt het net een beetje rustiger. Weer terug aan boord probeer ik of ik nog kan slapen, dat wordt een beetje doezelen. Maar dat is ook lekker, weg gaan we toch niet.
Als ik weer helemaal wakker ben en in de kajuit kom ligt Willem ook slapend op de bank.
De wind lijkt wel weer behoorlijk aan te halen en ik ben er eigenlijk een beetje zat van, dat gestamp! Dan komt de Bosman om zijn havengeld te halen en we vragen of we niet in de jachthaven iets verderop binnen kunnen liggen. Ja, dat kan. Het blijft vandaag en morgen volgens hem behoorlijk rumoerig water. Dus dat gaan we doen. Motor starten en op naar de echte jachthaven. Met die zware bak van ons altijd lastig een ligplaats te vinden, maar in een hoek van de haven zou een mooie plek zijn. We leggen het schip aan en gaan dan naar de Bosman. Er is geen elektra-aansluiting en eigenlijk zit waar we liggen een bedrijf. Horen daar eigenlijke niet te liggen. Met de Bosman gaan we de steiger op om te zien of er een andere plek is. Die is er wel, maar Willem heeft niet veel trek om daar te gaan liggen omdat hij denkt door de wind slecht van de plek waar we nu liggen weg te komen. De wind staat dwars op en er is voor en achter weinig ruimte. Toch maar proberen en het wegkomen lukt aardig, maar dan nog de haven in met de wind op het achterschip. Gelukkig zijn er veel helpende handen en met vereende krachten liggen we nu prima aan een brede vingerpier zodat we zijwaarts kunnen afstappen. Weer betalen, even de toiletten bekijken. Die zien er veel beter uit dan waar we eerst lagen. Alles prima in orde dus. En weer internet, dus ik hoef niet meer op het fietsje met de laptop in een tas naar het havengebouw.
Vanmiddag gaan we maar eens echt de toerist uithangen en kijken wat er in de winkels langs het strand en het stadje wordt verkocht aan prullaria. Er wordt hier veel barnsteen op het strand gevonden en die worden verwerkt tot sieraden. Veel winkeltjes die juwelen met barnsteen verkopen en de gebruikelijke strandattributen. Veel meisjes die gekleurde vlechtjes in het haar van de kinderen vlechten of neptatoeages zetten. Het is wel leuk om te zien. Wat je hier niet echt ziet zijn winkels met nep merkkleding, zoals bijvoorbeeld in Tsjechië.
Na een lekkere maaltijd uit de taverna bij de haven (70 zloty = 16,75 incl. 3 biertjes, 2 wodka’s en 1 koffie – je kunt er niet voor koken) is dit toch nog een positieve dag geworden. Nog een te gaan hier in Darlowo en dan kunnen we weer verder naar Ustka of zelfs Leba.