Groningen

Zaterdag, 14 september.

Wakker worden met de regen tikkend op de boot. Hoe Hollands wil je het hebben. Gisteravond waren we behoorlijk uitgeblust na 2 lange dagen varen, maar evengoed was ik weer vroeg wakker. En er kwam toch nog even een meneer de steiger op om te informeren of we toestemming gevraagd hadden om aan te leggen. Nou ja, dat hadden we, dus hij vertrok weer zonder verder commentaar. ’s Nachts waren er aan de andere kant van de steiger nog 2 grote slepers afgemeerd. Helemaal niets van gemerkt. Ook de bunkerboot die gisteravond voor ons ging liggen en vertelde dat hij om 7 uur zou vertrekken hebben we niet gehoord.
We vertrekken om een uur of half 11 naar de zeesluis en worden na het aanroepen gelijk geschut. Het regent vies druilerig en af en toe regent het fiks. Maar er zitten ook een paar drogere momenten tussen. Het zicht is niet al te best en het Eemskanaal is een drukbevaren kanaal door vrachtschepen. Daar moeten we goed rekening mee houden. Er zitten 5 bruggen in het traject tot Groningen, die vlot geopend worden als je ze aanroept. Behalve de laatste brug. Van de vorige keer herinner ik mij dat die op vaste tijden wordt geopend. Om 13.15 zijn we daar en de brugwachter meldt dat hij om 13.30 voor ons opent. En net op dit moment komt het water echt met bakken uit de lucht, we worden behoorlijk nat en het water staat bij Willem in zijn schoenen. Ook onze spijkerbroeken zijn doorweekt. Het water loopt zo van de zeiljassen af, erg prettig natuurlijk maar dan moet je ook je zeilbroek aantrekken! Dan heb je geen last van het afdruipende water. Het wordt 13.30, 13.35 en 13.40, maar geen brugopening. Weer oproepen dus. Oh, daar wist deze meneer niets van, er was net een wisseling van de wacht geweest en er was niets doorgegeven. Hij zou om 14.00 openen. Nou ja, moet dan maar, erg vervelend. Maar de schat gooit een minuut later het licht op groen en de brug wordt speciaal voor ons geopend. Ik heb hem maar even hartelijk bedankt.
Dan steken we het Starkenborgkanaal over en ligt Groningen voor ons. De eerste brug staat achteraf niet op de kaart, schijnbaar onlangs aangelegd. Het boek van de Mastenroute is tenslotte al weer een paar jaar oud. Na de 2e brug is de Oosterhaven en daar willen we overnachten. Het is een mooi haventje en Willem probeert in een ingang te varen hopend dat dat lukt, maar het is erg krap. Helaas, we moeten achteruit terug en gelukkig helpt een schipper van het schip waar we tegen aan dreigen te varen om de boot af te houden. Hij vertelt dat er aan het eind een kade is waar je ook kunt liggen. Dat is een betere plek voor ons. Onder een prachtige treurwilg liggen we nu vast.
Dan even met de fiets Groningen in, het is zaterdag en beredruk. Groningen is een gezellige stad. Op de Korenbeurs is een grote weekmarkt. Ontzettend veel groente- en fruitstallen, verse vis, brood, vlees, bloemen en planten. Ook veel exotische groenten en kruiden te koop. Jammer dat het inmiddels weer knap regent. Het was een tijdje droog, daarom was het waarschijnlijk ook zo druk. Iedereen had gewacht totdat het droog werd. De klokken van de Martinitoren slaan hun machtige geluid, dat is enorm. Maar weer gauw terug naar de boot en voor de 2e keer droge kleren aantrekken. Als we dat hebben gedaan horen we een kabaal buiten op de steiger. Allemaal vrouwen met paraplu’s en poncho’s aan (wel een stuk of 25) die in 2 rondvaartbootjes gaan stappen voor een tochtje over de Groninger grachten. Een gekakel van jewelste, de een wil niet in die boot en de ander wel. Dolle pret…. Uiteindelijk lukt het om ze allemaal in een van de boten te krijgen en varen ze weg. Ik heb er maar een paar foto’s van gemaakt, misschien stappen ze hier ook weer af en kan ik een mailadres aan ze vragen. Dan stuur ik ze door.
Willem is met eten bezig en inderdaad na een uurtje leggen de beide boten weer hier aan en stappen de dames af. Grote hilariteit door de onhandigheid van sommigen. Als de eerste boot bijna leeg is wil de kapitein het lijntje van de tweede aanpakken maar doet dat nogal onhandig. Hij dreigt overboord te slaan, maar gelukkig is een van de meiden zo snel om hem bij zijn broeksband te pakken. Anders was hij geheid in het water gevallen. Dat was dus weer lachen… Alle meiden zijn veilig weer op de wal gekomen en is de rust dus weergekeerd.
Nu maar aan de borrel en hopen dat het morgen wat beter weer is/wordt. We blijven morgen in Groningen liggen.