Wel en wee in Kampen

Toch maar een verslag van onze 'avonturen' in Kampen. Heel spannend allemaal.

Dag 4, woensdag 4 juni Kampen.
Frederic had gezegd 8 uur dan ben ik er. Het werd 8.15. Zelf om 7.30 wekker gezet, want we moesten de luiken in de vloer van de salon nog verwijderen, zodat de keerkoppeling eruit getild kan worden. Iedereen in de haven is erg begaan met ons lot, een dure reparatie en verplicht verblijf in de haven.
Henk de Velde, een van onze bekendste Nederlandse zeilers/watersporters van dit moment ligt ook met zijn schip de Solitario in de haven. Hij heeft geen zeilboot meer maar een motorschip, een Vries van Lent van 25 ton. Een soortgelijk schip als het onze. Vandaag gaat hij proefvaren want er staat een reis naar Spanje gepland en alles moet wel werken. Leuk idee dat een dergelijk persoon begaan is met je lot en een handje wil helpen om ons schip te verhalen. Aardige man overigens, heel sociaal. Zijn vrouwelijke scheepsmaat, c.q. vrouw?? heeft gister het hele schip aan de buitenkant gekuist. Ze zei gister dat ze wel spierpijn zou hebben van de onlogische beweging, maar toen ik haar vanmorgen vroeg viel het mee.
We zijn dus verhaald, liggen nu met de kont naar de wal aan de andere kant van de steiger en met vereende krachten is dat gelukt onder de vermelding van allerlei van toepassing zijnde opmerkingen over en weer. Was wel leuk. Ondertussen is Fr. bezig met het demonteren van de keerkoppeling en dat gaat niet zoals hij wil. Alle bouten en moeren zitten muurvast en hij komt van Kampen, waar ze toch behoorlijk christelijk zijn, maar we horen regelmatig de een vloek waarmee hij de heer niet blij maakt! Blijkt tijdens de demontage dat er 2 bouten gebroken zijn, dus dat had ons op enig moment tijdens onze tocht naar het zuiden ook opgebroken! Met als gevolg een of andere reparatie. Dat kan nu gelijk worden hersteld. Uiteindelijk is het gelukt om de keerkoppeling los te maken en nu moet hij nog naar boven, de ruimte onderdeks is nu beperkt. Het ding weegt minstens 100 kilo en Fr. heeft een maatje ingeschakeld om te helpen. Met vereende krachten lukt het uiteindelijk de massa van het schip naar de auto te transporteren. Willem zal behoorlijk spier- en rugpijn overhouden aan deze exercitie. De keerkoppeling staat in de auto en even daarna begint het behoorlijk te regenen. De keerkoppeling wordt vandaag nog naar Putten gebracht voor een korte inspectie en prijsopgave. Die doet er natuurlijk niet zo veel toe, zonder keerkoppeling liggen we eeuwig in Kampen.
Het is raar weer, temperatuur is goed, maar het ene moment is het smoorheet en dan weer steekt de wind op. Het begint fiks te regenen, niet lang een half uurtje hooguit. We moeten nog een paar boodschapjes doen, even afwachten dus, misschien wordt het droog. Henk heeft ook nog een tip voor ons, als we de stroomkabel in aansluiting 1 of 2 doen hoeven we niet steeds muntjes in de meter te gooien. Aangezien alle schepen rondom ons zijn vertrokken is dat dus geen probleem. We liggen hier tenslotte minstens een week. En elke keer een muntje ingooien is vervelend.
Als we uiteindelijk weggaan om boodschappen te doen, komt Henk de Velde ook weer de haven invaren. De proefvaart is goed gegaan. Dus ze zullen zaterdag of zondag vertrekken richting Spanje, dan gaan ze via Amsterdam en een van de havenmeesters vaart dan mee, vindt-ie leuk!!
Een nogal gehavend mannetje. Hij heeft 22 jaar geleden bij het carbidschieten een deksel van de melkbus waarin ze dat doen tegen zijn hoofd gehad en daardoor is zijn gezicht nogal gehavend. Je kunt zien dat een gedeelte van zijn schedel is gelicht, zijn linkeroog staat vreemd. Hij is niet moeders mooiste, maar wel erg aardig en behulpzaam. Net als iedereen in de haven.
Ik was gister al begonnen met schoonmaken van het schip daar hebben we eerder gewoon geen tijd voor gehad en ze ziet er niet uit zo smerig is ze. Vandaag ben ik daarmee doorgegaan. Er zit zoveel vuil op dat je echt moet schrobben, maar het resultaat mag er zijn. Nadat de regen is gestopt veeg ik vooral de groene aanslag aan de onderkant van de zeerailing er af. De RS is behoorlijk schoner geworden.
In de loop van de dag komen er weer de nodige schepen binnen en het haventje ligt weer vol. Het moet vorige week vrijdag echt bomvol gelegen hebben. Dat belooft wat voor het Pinksterweekend, want het wordt schitterend weer als we de weermensen mogen geloven. Over een plek hoeven wij ons niet druk te maken!!
Het is momenteel bewolkt maar wel droog. Ben benieuwd hoe het morgen weer is.
Aan de ander kant van de steiger ligt een zeilboot met de naam Satisfaction, zeer toepasselijk vond de havenmeester naast de Rollin’ Stone. Alleen hebben wij daarmee nooit de Rolling Stones bedoeld, maar meer zwerver. Eigenlijk wel grappig eigenlijk. Mensen snappen dat niet.
’s Avonds komt de regen met bakken uit de lucht, maar we zitten knus in ons scheepje.

Dag 5, donderdag 5 juni.
We hoeven natuurlijk niet vroeg op, want weg kunnen we toch niet en het regent toch met enige regelmaat. Een heel verschil met de voorgaande dagen. Het schijnt de hele dag zo te blijven.
Hopelijk laat Fr. snel van zich horen, hij zou doorgeven wat het revisiebedrijf ervan zegt.
Het wordt dus een dag om te luieren. Boodschappen hoeven we ook niet te doen en Willem heeft geloof ik de hele dag in zijn joggingbroek gelopen. Geen zin om zich echt aan te kleden.
’s Middags toen het weer eindelijk verbeterde maar even naar de rivier gelopen voor wat foto’s.
Er liggen ook wat gerestaureerde botters. Op het schuurtje op de kop zie ik opeens een brievenbus met de naam Piket nr. 9 staan. Ik weet van Theo dat Hans, de broer van Mieke, in Kampen woont. Er is niemand te zien dus ik loop door. Er staan op de kop een paar oude gebouwen waar vrijwilligers allerlei oude ambachten beoefenen, alles voor de toeristen en schoolreisjes activiteiten. Er wordt een pluut (soort boot) gerestaureerd, op bestelling kun je kisten naar een oud model laten maken. Een ander maakt modelbootjes e.d. En er is een taveerne. Er lopen in elk geval een heleboel oude mannetjes die allemaal een praatje willen maken en ik raak in gesprek met een oude baas van ruim 80 die als verteller ‘in dienst’ is. Hij heeft ook meegevaren op de Kogge (ook een oud model schip uit de 13e eeuw dat is nagebouwd). De Kogge is net terug van een reis naar Lübeck. Daar zijn wij vorig jaar geweest. Hij vertelt allerlei leuke dingen over dat schip en de reizen die ze hebben gemaakt en binnenkort gaan maken. Erg enthousiast allemaal.
Dan loop ik terug weer langs het schip van Hans. Er komt opeens een man met een kaal hoofd uit het ruim en ik trek de stoute schoenen aan en roep naar hem ‘ben jij Hans Piket?’ Ja, zeg hij en komt naar mij toe. Ik zeg tegen hem dat hij waarschijnlijk niet weet wie ik ben en dat ik hem de laatste keer heb gezien toen hij nog een volle zwarte baard en haardos had in de smederij aan het West. Moet hij lachen, dat is lang geleden. Ik leg uit wie ik ben en hij kan zich vaag iets herinneren. We raken leuk in gesprek over Mieke en Theo in Egypte, hun ouders (vader Piket is vorig jaar overleden, moeder Piket wordt in september 100), onze kinderen, Hoorn en vroeger. Dan komt ook zijn partner Jenny te voorschijn uit de zeilboot naast hun woonschip. Ook een aardige vrouw denk ik. Vraagt me gelijk binnen voor een bakkie, maar het wordt ondertussen heel donker en het gaat heel snel hard regenen. Dus we nemen afscheid en ik ben net bij de RS als de eerste druppels vallen. Dat wordt een fikse bui en maakt een eind aan een paar mooie uren.
De haven ligt inmiddels weer vol en naast ons komt een oud stalen schip te liggen. Man, vrouw en 2 grote honden aan boord. Die honden moeten over ons voorschip naar de steiger en dat gaat niet zonder slag of stoot. Later vertelt de vrouw, dat het eigenlijk heel vreemd was, maar het was op dat moment wel warm en ons stalen dek was misschien erg warm aan hun poten. Vandaar de rare ongecontroleerde bewegingen. Toen ze weer terug waren van het uitlaten liet de man de rubberboot te water, roeide naar de kant en die beesten sprongen er zo in, geen enkel probleem. Dat waren ze wel gewend. Zo kwamen ze weer veilig aan boord.
Willem dacht dat het een oud vaartuig van RWS was en bij navraag bleek dat ook zo te zijn. Ook dit waren weer aardige mensen. Die niemand tot last wilden zijn en overal rekening mee hielden. Dat gebeurt toch wel vaak. Over het algemeen ontmoet je aardige mensen, iedereen is vrij en heeft de tijd en heeft een eigen verhaal dat ze graag vertellen.
Het weerbericht voor morgen is prima. Lekker warm.

Dag 6, vrijdag 6 juni
Wakker worden met de zon, veel beter dan gisteren. Regen verveelt toch wel snel. Ook vandaag maakt iedereen zich weer klaar voor vertrek naar de volgende haven, betalen, water laden, gauw nog een boodschap doen en dan weg.
We blijven samen met Henk de Velde als enige in ‘onze’ hoek van de haven liggen, maar anderhalf uur nadat het laatste schip is vertrokken komt de eerste nieuwkomer al weer binnen. ’s Morgens een beetje aankoetelen dan wat boodschapjes doen en een visje halen. Heerlijk.
Maar een beetje starten met schoon schip maken. Willem pakt de roestplekken bij de ramen aan met Ranex. Een wondermiddel met roest, de lelijke roeststrepen verdwijnen als sneeuw voor de zon en de roest wordt a.h.w. ingekapseld. Daarna kun je het schilderen. Ik had al eerder de achtermastkoker bewerkt met het goedje en dan heb je 4 weken de tijd om verder te gaan. Dus ik zet de primer als eerste laag op de koker en het ziet er al heel wat beter uit. Nu nog de afwerklaag, misschien morgen als het nog niet te warm is.
Willem wil ook nog even naar de rivier lopen, kijken bij de Kogge. Daar komen we Hans dus weer tegen. Weer een praatje gemaakt met zijn viertjes, want ook Jenny komt erbij.
Hans staat ’s avonds opeens op de steiger en komt eens kijken. We zullen net aan de koffie en hij drinkt er een mee. Praten over onze plannen en die van hun. Geeft nog een paar tips waar we wat aan hebben. Dan steek je nog eens wat op!
Als we nog even naar het toiletgebouw lopen komen we Henk weer tegen, helemaal blij en uitgelaten want hij gaat morgen weer varen. Dat is toch zijn lust en zijn leven. Zijn ogen glanzen helemaal. Terug van het toilet loopt hij iets uit te delen. Ik vraag hem of hij geld loopt uit te delen? Antwoord: was dat maar waar…. Het zijn visitekaartjes, we krijgen er ook een. Kunnen we contact houden en dat moeten we beslist doen. Het is een prachtig figuur die man.
Van Hans hebben we gehoord dat zijn vrouwelijke scheepsmaat zijn vriendin is. Hij heeft nooit echt een relatie gehad en nu heeft hij een leuke jonge vrouw van een jaar of 28/30. Is wel vader van een zoon. Deze dame heeft vandaag ook nog haar vaarbewijzen en bewijs marifonie gehaald. Het kan raar lopen in een leven.
Dus Henk vertrekt morgen om 6 uur. De ‘Rietje’ uit Rotterdam (oude baas van 80 met vrouw) wil om 7 uur weg. Krijgt hulp van de buurman want hij ligt eigenlijk wel krap. We stonden te praten op de steiger of dat wel kon toen Hans kwam. En het schip naast ons aan de andere kant van de steiger vertrekt om 8 uur weer naar huis na een vakantie van 4 weken. Ze wensen ons alvast een hele goede reis en denken erover om onze reis ook zelf te gaan doen in de toekomst.
Hans en Jenny gaan morgen ook zeilen en vertrekken rond 10.30 en zijn dinsdag weer terug. Volgende week maar een bakkie terughalen.
Pas dinsdag wordt er in Putten naar de keerkoppeling gekeken en horen we nader. Het wordt dus in het gunstigste geval minstens vrijdag dat we verder kunnen.