Nr. 3

Zondag 12 juli

Gisteravond laat nog het terugkomst-telefoontje van Metteke ontvangen. Ze waren veilig geland vanuit Sardinië, weliswaar met een fikse vertraging. Rond 20 uur zouden ze vliegen, het werd 10.15. Tegen half 1 geland. Merel haalt ze op met de auto en brengt ze dan naar Zaandijk. Hun auto staat daar geparkeerd en de ouders van Marco zijn met vakantie. Ze slapen daar en rijden vandaag naar huis. Om 01.30 kregen we de bevestiging dat Merel en Metteke elkaar hadden gevonden en in de auto op weg naar Zaandijk zaten. Iedereen dus weer gelukkig en op de hoogte.
We hebben vanochtend heerlijk uitgeslapen. De plannen voor vandaag waren niet zo dat we vroeg moesten vertrekken om ons dagdoel te halen. Roermond ligt 17 km verder. Het is een beetje grijzig en mistig. Niet koud, maar vergeleken met gister heel anders.
Er zwommen vanmorgen 2 zwarte zwanen in de plas waar we lagen. Veel meerkoeten, futen en ook Canadese ganzen. Een van die beesten had de boot aan de andere kant van de steiger als uitkijkplaats gebombardeerd en dus helemaal onder gepoept. Geeft lekkere vlekken in je verf!

Eenmaal weer op de Maas varen we rustig verder tot we bij de sluis van Roermond zijn. De sluis staat open en met het licht op groen varen we naar binnen met een bootje voor ons en een grote kruiser achter ons. Die hebben we al eerder gezien, de Beau Monde. Een joekel van een schip met dubbele radar en allerlei antennes. Een dure jongen! Dan komen er nog 2 bootjes de sluis in varen, die zijn we onderweg ook al een paar keer tegengekomen. De deuren sluiten, de sluis wordt weer vol gepompt en wij gaan weer omhoog, van 3,40 naar 5,80 water onder het schip. Het schutten duurt ongeveer 20 minuten en weer uit de sluis ligt Roermond voor ons. De haven waar we willen liggen heeft geen plaats voor ons, dan maar verder naar de volgende. Er zijn er hier in de buurt heel veel. Ook in de zijkanalen rond de Maas. In Herten, 3 km van Roermond, varen we naar binnen bij de WSV Rosslag. De monding is ondiep en in de haven zelf houdt ook niet over. Er is een grote steiger vrij maar daar staat aangegeven dat je niet mag aanmeren. Maar de booteigenaar recht tegenover de ingang vertelt dat de havenmeester hem gister vertelde dat hij daar ook mocht liggen. Dat gaan we maar doen in de hoop dat het goed is. Aan de havenmeester kan ik het niet vragen, hij neemt zijn telefoon niet op. Tijdens het aanleggen komt hij er toch aan en vindt het goed dat we daar gaan liggen. Wel een beetje lastig manoeuvreren door de ondiepte. We veroorzaken grote modderwolken, maar het lukt. De dieptemeter geeft aan dat er nog 30 cm water onder het schip is.
Maar we liggen vast en dat is maar goed ook want er komen toch regen- en onweerswolken aan. Deze bui drijft over, maar een uur later hebben we een behoorlijke regenbui te pakken. Hele dikke druppels. Ik ben net naar het havenkantoor gelopen om ons in te schrijven en ben binnen 100 meter behoorlijk nat. Daarna hebben we nog verschillende buien met af en toe een klap onweer gehad. Dit is een behoorlijk drukke haven, veel boten zijn op de plassen geweest en vluchten tijdens en voor die buien naar binnen. Na 5 uur wordt het rustiger.

Morgen blijven we hier liggen en gaan maar eens kijken in Roermond. Nog nooit geweest!! Dat geldt eigenlijk voor heel Limburg. Wel eens doorheen gereden vanaf Arnhem naar een vakantie-bestemming in België. We zijn in de zeventiger jaren in Maastricht geweest met Co en Christa tijdens een vakantie op weg naar huis vanuit Frankrijk en hebben een paar jaar geleden eens een nacht in Heerlens hotel geslapen. Toen we op zoek waren naar een recreatiewoning. Dat ging allemaal niet door en is uiteindelijk een woning in Den Helder geworden. Onontgonnen terrein dus.....

Maandag 13 juni

Oh, wat een verschil met een week geleden!!!
Het is grijs, het is niet koud maar aangenaam is een ander verhaal. We wilden toch al blijven liggen dus hebben helemaal geen haast om wakker te worden en de dag te starten. De eerste schepen van de kade voor ons zijn al vertrokken. Waarheen? Natuurlijk geen idee, we hebben die mensen niet gesproken. Maar het blijft leuk om te fantaseren.
Eerst maar eens een kop koffie en bakkie thee en dan maar plannen maken. Die koffie en thee lukken wel, maar als ik me wil wassen heb ik bijna geen water! Oeps, wat is er aan de hand. Blijkt dat het filter dat ons moet voorzien van schoon drinkwater is geknapt. Als we water pakken stroomt dat het schip in i.p.v. de plek waar je dat wilt hebben. We hebben het filter vlak voor we vertrokken vervangen maar het wilde niet echt lekker gemonteerd worden. Hebben we iets fout gedaan??
Even checken waar er ergens in de buurt een watersportbedrijf zit. In Herten was er een, maar die is failliet dus we moeten naar Roermond. Maar dat waren we toch al van plan. Ze hebben het filter op voorraad dus dat gaan we straks halen.

Het weer is nog steeds een beetje regenachtig. Maar tegen 13 uur komt de zon tevoorschijn en gaan we toch maar naar Roermond. Langs de Maas is het ong. 2,5 km fietsen. Helemaal langs het water, hoe simpel kan het zijn! We gaan dus op pad. Lekker zonnetje erbij, maar eerst even langs de havenmeester voor een nieuwe betaling en internetcode. Hij is er tot 5 uur en we kunnen langer onderweg zijn. We fietsen langs het water zo het centrum van Roermond in. De gebruikelijke winkels maar ook in het centrum de Markt. Met een prachtig prieel, terrasjes aan de zijkanten en de 'Onze Lieve Vrouw dan Munsterkerk. De kerk gaat net open als we de fietsen neerzetten. Dit is werkelijk een van de mooiste kerken die we hebben gezien. Er hangt een geweldige sfeer en dat komt ook omdat er iemand op het grote orgel speelt. In deze kerk het dubbelgraf uit 1230/1240 van Graaf Gerard van Gelre en Margaretha van Brabant. Deze graven liggen onder een achthoekige koepel. Heel indrukwekkend. Willem tapt uit een vaatje een flesje met wijwater. Hij wil dat in de watertank doen. We zijn lang in de kerk gebleven, de sfeer was geweldig!

Als we richting het watersportbedrijf rijden wordt het weer donker, de regen dreigt en het duurt maar een paar minuten of de regen komt met bakken uit de lucht. Een stortvloed van regen! Gelukkig kunnen wij schuilen. 5 Minuten later is het weer droog. Leve de schuilplek anders waren we echt tot op de huid door en door nat geweest. Dan naar het watersportbedrijf voor het waterfilter. Gelijk maar 2 meegenomen en ook een fles hydraulische olie voor de stuurautomaat. Dat wat we nodig hadden hebben we dus. Naar het schip dus. We komen droog aan boord. Maar moeten nog boodschappen doen. Dat doen we later wel.
Dan maar eerst de nieuwe filter plaatsen. Gaat niet eenvoudig, maar het lukt uiteindelijk toch. We hebben nu weer geruisloos water. Nog even boodschappen doen voor 2 dagen dan kunnen we morgen eventueel weer weg. Beetje afhankelijk van het weerbericht uiteraard.

Toen we gister de sluis uitvoeren kwamen langs een soort kolonie van zwarte zwanen. En vanmorgen waren er een paartje zwanen met hun jongen in de haven. Het vrouwtje was echt genummerd. Wel vreemd dat deze jongen net als de gewone zwanen wit/grijs zijn. Ze kwamen vlak bij het schip en de ouders zijn lang zo agressief niet als de tamme witte zwanen.

Dinsdag, juni 14

Wat een dag! Er is veel gebeurd en dit wordt een lang verslag.
Om een uur of half negen wakker, het is droog en de zon schijnt. Veelbelovend!

Willem vraagt wat we gaan doen. Opstaan dan maar want we hebben meer te doen. Allereerst de inwendige mens, kopje koffie en thee en dan de machinekamer in. Als we het luik openen en ik onderin kruip is het in eerste instantie schrikken. Er ligt veel meer vloeistof in de bilge dan verwacht. Ik vind dat we er een mannetje bij moeten halen want wat is er in godsnaam aan de hand? Maar het blijkt water te zijn met een groenig kleurtje (= koelvloeistof, want het lekt nog steeds enigszins). Het is een beetje vettig van de olie en de diesel die er altijd onder in het schip zit. Met de extractor pompen we ong. 35 liter eruit, maar er zit nog veel meer in. We hebben 2 jerrycans van 20 l onder in het schip liggen, die zijn dus zo gevuld. Omdat het merendeel water is kunnen we dat onderweg misschien wel overboord zetten, maar dat zit me niet lekker. In de havengegevens staat dat je ook vuil water bij de havenmeester kunt inleveren. Even vragen dus maar. Geen probleem breng de zooi maar en we gooien het in de olieput. De jongen vraagt nog of hij moet helpen en daar zeggen we geen NEE tegen. Hij heeft ook getatoeëerde armen en ik vertel hem over mijn nichtje die ook tatoeëerder is. Interessant vindt hij, waar werkt ze dan? Dan kon ik in eerste instantie niet bedenken, maar ik beloof hem dat ik het op zal zoeken. Als we wegvaren het me te binnen, stuur ik hem 's avonds wel een mail met de gegevens. Hij reageert om mijn mail en heeft gelijk op facebook gekeken.

We moeten tanken en in Kessel hoorden we dat we dat het beste in Maasbracht kunnen doen bij Tullemans. Niet te missen, het is vlak voor de sluis. Vertrekken dus maar, het is 10.45. Eigenlijk best wel laat want wat doen we naar het tanken.

De eerste sluis is die bij Linne een paar kilometer verder. Sluis is dicht en er wordt geschut. Samen met een Duits bootje even wachten aan de steiger. Diepte in de sluis van 3.30 naar 7,20. Verval van 3,90 m. Op naar Maasbracht een kilometer verderop. Tullemans is zo gevonden en we meren aan. Het eerste wat we zien zijn de briefjes met "Pinnen niet mogelijk". Chips, daar hadden we niet op gerekend natuurlijk. Mannetje komt direct naar ons toe. Nee, geen pin ook geen visa (hoe verzin je het in deze tijd!). Aan de overkant van het water is een pinautomaat van de ABN, niet onze bank en dan ben je gebonden aan een opnamelimiet van 250 euro. Gelukkig hebben we 2 rekeningen. Het wordt dus iets minder diesel van de 500 liter die we wilden. Er is wel een positief bericht de diesel kost 1,05. Nu is het dus zaak om aan de overkant aan te leggen. Er is voor de vrachtschepen een aanlegplaats vlak bij die pinautomaat en er is een jachthaven. De wind is alleen erg ongunstig om daar aan te leggen en er staan grote borden met "Afmeren is ook liggeld betalen". We proberen het, maar bij de eerste poging zien we dat het bijna onmogelijk is op die plek. Een mannetje dat naar buiten komt van zijn boot om te helpen waarschuwt ook nog voor de overijverige havenmeester. Toch naar die aanlegplaats dat is ook qua wind veel rustiger blijkt. Goed geld hebben we, nu weer naar de overkant. Weer aanleggen en als we dat doen varen er 2 tankbootjes weg en is er niemand op het ponton. Even bellen dus, ja we kunnen wachten op een van de mannen duurt zeker een uur of we kunnen het zelf doen en betalen in de winkel op de wal. Geen probleem, het is net als het tanken van je auto.
Er gaat voor 500,01 dus 476,2 liter diesel in. Stand motoruren is 806,3.

Het is intussen 13.00 uur. Willem wil niet een stukje terugvaren en de Maas zelf te volgen. Dat betekent dat we ook weer terug moeten omdat er zuidelijker geen doorgang naar Maastricht is. We moeten daarom het Julianakanaal op.
Voor ons liggen de 3 sluizen die daar toegang toe geven. Ook hier diverse vrachtschepen aan de kant en op het water. We roepen de sluis op en krijgen te horen dat we de linkersluis mogen pakken achter de beroepsvaart. De Limbo komt eraan en achter haar schuiven we de sluis in. Een flink stuk ruimte overlatend i.v.m. het schroefwater. Dat veroorzaakt heftige kolkingen en dan is het heel lastig vastmaken. Tijdens onze manoeuvre knapt het lijntje van een stootwil en die ligt dus te dobberen naast ons. Ik kan hem later met de pikhaak weer opvissen. Aan de sluis kun je zien dat we een groot verval hebben. Er zijn aparte blokken waaraan je vastmaakt en die schuiven met het water mee omhoog of omlaag. In ons geval dus omhoog. Diepte onder het schip 3.30 en plm. 15 meter aan het eind van de schutting. Verval van 11.70 dus. Ik lees later in ons boek dat het 11.85 kan zijn.

Dan varen we op het Julianakanaal. Je kunt naast je beneden de Maas zien stromen, echt veel lager. Dit is echt een kanaal, weinig te zien. Het is 36,4 km lang. Dit stuk is redelijk breed. verderop wisselt het nogal. Daar komen we later achter.
Volgende sluis is die bij Born met hetzelfde verhaal over het vastleggen en het verval. Maar we moeten schutten achter 2 vrachtschepen. De laatste is de Qudajo uit Maasbracht (euroreg. 0231873). Er is voor ons weinig ruimte achter hem. Uiteindelijk doet hij zijn schroef uit en wordt het water iets rustiger. Dan is het zaak om vast te maken en net als we dat willen doen komt er een grote golf van de boegschroef van de Qudajo aan en daardoor komen dwars in de sluis te liggen. Als we vast waren geweest was het nog heftig geweest met de kracht van het water, maar dat hadden we wel gehouden. Nu niet. We zitten voor en achter klem in de sluis. Beetje paniek. Ik kan over de boeg klimmend de voorkant vastleggen en de Qudajo geeft volgens Willem nog een 'klapje' op zijn gas waardoor de achterkant los komt. Willem kan uiteindelijk ook vastmaken. We hebben wel schade. De boegbeugel is voorop op een plek gebroken en de david aan de stuurboordkant is ontzet en staat ietwat schuin naar binnen. Poeh, schrikken dus. Dat gaat je niet in je koude kleren zitten. Je bent dan zo klein en kunt weinig doen. Misschien verzekeringswerk.

Achter de Qudajo varen we door. Ze vaart erg langzaam en we kunnen er niet goed voorbij. Achter ons vaart inmiddels de Tessa, zitten dus een beetje gemangeld tussen die twee. Bij elke bocht naar rechts gaat de Qudajo langzamer varen, ze zullen wel niet anders kunnen. Maar vervelend is het wel want om de Rollin' Stone goed te varen en druk op de schroef te houden hebben we iets meer snelheid nodig. Anders gaan we 'dweilen'. Dan wordt er ook nog op een bepaald stuk hard gewerkt aan de verbreding van het Julianakanaal. Dan is het helemaal feest. Er moet zeer langzaam gepasseerd worden vanwege de vele werkschepen. Eenmaal voorbij dat stuk wordt het weer aanzienlijk breder en vragen we via de marifoon aan de Qudajo of we kunnen passeren. Dat kan aan de bakboordkant (wij waren stuurboord van plan). Maar goed, we varen het schip voorbij en hebben dan het kanaal bijna voor ons zelf. Dat vaart een stuk prettiger. Af en toe een tegenligger en ik neem het roer een tijdje over. Halverwege zie ik net het kopje van een vos tussen de planten aan de waterkant. Te laat voor Willem om te zien want dan zijn we er al voorbij. Hij zit ook echt uit te zakken van het ingespannen sturen. We komen de buurt van Maastricht, nog door een meestal openstaande sluis en dan zien we de stuw van Borgharen rechts en de bruggen van de stad voor ons liggen. Het is een beetje lastig om een haven te vinden. De meeste zijn te ondiep voor ons volgens de gegevens, maar ongeveer 2 km. na de laatste brug is aan bakboord de Pietersplas, Maastricht Marina. Dat is ons doel. In Maastricht is ook een passantenhaven op een brugverbinding tussen twee bruggen. Beetje vreemd, je bent dan wel direct in het centrum. Wij moeten daarvoor ong. 2 km fietsen of met het OV. Dat zien we morgen of later wel.
De Marina hebben we gevonden en de havenmeester wijst ons aan de passantensteiger naar een plek. Vlak bij havenkantoor en de sanitaire voorzieningen. Is ook wel eens fijn. Meestal moeten we een behoorlijk eind lopen om daar te komen. Grote plekken liggen op een of andere manier altijd aan het eind van een haven. Om half 8 liggen we helemaal vast en nemen we een neut op de goede afloop van deze lange, energievretende dag. En krijgen we nog een bui over ons heen. De eerste van vandaag.
Zoals de naam van de plas al doet vermoeden zitten we vlak bij St. Pieter en de St. Pietersberg. Met de mergelgrotten. We kijken er tegen aan.

Woensdag, 15 juli

Lang geslapen en traag op gang gekomen. Het is droog, zonnetje schijnt tussen de wolkenluchten door. De stuurhut lijkt wel een slagveld. Overal ligt wat, schoenen en kleren, kaarten, lege bierblikjes, vuile borden e.d. We zijn gisteravond zo in bed gestapt. Eerst maar eens een beetje opruimen. De e-vouwfiets moet worden opgeladen. Lekker douchen en dan vanmiddag maar eens zien wat we doen.
Terwijl ik het verslag vastleg (13.00 uur) trekt er een giga regenbui over ons heen. De poppetjes dansen in het water. Verder hebben we zon en wolken.