(Donald Duck) nr. 10

Maandag, 25 juli

We wisten zaterdag nog niet of we zondag ook in Goes bleven liggen, dus het havengeld moest nog betaald worden. De havenmeester zou dan maandag langskomen, want hoewel de bruggen wel gedraaid werden haalden ze geen havengeld op! Ach ja, de kerk hé. Vlak voordat we van plan zijn om te vertrekken komt hij op zijn fietsje aan (hij was al eerder langs geweest, maar toen waren we nog niet boven water). Het is in ons voordeel dat we achter de brug liggen, nu kunnen we vlak voor alle schepen die wel door die brug moeten alvast vooraan de volgende brug gaan liggen en weten we zeker dat we bij de sluis als een van de eerste schepen binnen kunnen varen. Uit de particuliere haven komt ook een bootje, dus we zijn tweede in de rij van 10 schepen. In colonne varen we langs de laatste brug zo de sluis in.
Het weer is maar zozo. Grijzig, het mottert wat, echt koud is het niet maar de vesten moeten wel aan. Tijdens de tocht over het kanaal naar de sluis wordt het echt motregen en als we de sluis door zijn en weer op de Oosterschelde varen wordt het echt regen. We moeten een klein stukje de Oosterschelde op om dan bakboord uit af te slaan naar de Zandkreeksluis. Vlak voor deze sluis houdt de regen op en doet de zon weer een poging om te gaan schijnen. We moeten lang wachten totdat we met in totaal 16 schepen geschut worden. Het wegverkeer heeft daar geen last van want dat wordt omgeleid, dat moet ook wel want de brug staat een eeuwigheid open. Ter hoogte van ons schip zien we opeens een kleine zeilboot met 4 jonge knullen verkeerd om aan de kant liggen. Iets verkeerd gegaan tijdens het aanleggen, dat hebben wij ook wel eens gehad en dat geldt denk ik wel voor elke watersporter. Gewoon rustig blijven liggen en als alle schepen uit de sluis zijn draaien en wegvaren of zoals ze deden achteruit de sluis uitvaren. Dat gaat alleen niet helemaal goed want ze zijn bijna de sluis uit als ze met een enorme klap tegen de sluisdeuren klappen. Ze schrikken zich rot en als we langvaren houdt een van hen de gebroken helmstok omhoog. Helpen?? Ze geven aan dat ze nog wel kunnen sturen dus varen we door. Een ervaring die zij niet snel zullen vergeten.
Na de sluis ligt het Veerse meer voor ons, ongeveer 25 km lang, met een vaargeul en aan beide kanten ondiep. Er zijn veel plekken waar je met een boot met weinig diepgang kunt overnachten op de verschillende eilanden. Daar zijn allemaal steigers voor gebouwd. Maar dat gaat voor ons niet op, wij moeten in de vaargeul blijven. Ik vertelde al dat ik in de haven van BoZ het praatje van de kapitein van de zeeverkenners redelijk kon volgen. Dat ging over hun a.s. uitstapje naar het Veerse Meer, hun zomerkamp. Halverwege het meer zien we hun kamp op de oever staan. Verschillende zeilbootjes met zeeverkenners op het meer en de Witte Walvis, het begeleidende scheepje, bij hen in de buurt. Er zijn verspreid over het meer nog veel meer zeeverkenner groepen actief.
De zon heeft het inmiddels gewonnen en schijnt weer volop.
Vlak voor Veere slaan we af het Kanaal van Walcheren in en ongeveer 1 km verderop is de laatste sluis. Even oproepen. Hij ligt open aan de andere kant en als deze schutting klaar is kunnen we invaren. Achter ons komen steeds meer schepen liggen om mee te schutten.
Dit is een oude sluis, de deuren zijn smaller dan de sluis zelf en zijn dubbel. Als de deuren achter ons dicht zijn en iedereen vast ligt gaat de binnenste set deuren open en zie je de tweede set liggen met daarachter ongeveer 1 meter hoger het kanaal. Heel apart.
Deuren open en dan varen we weer uit. Het Kanaal door Walcheren is prachtig, heel liefelijk. Er is weinig wind dus ook weinig golfslag, de zon schittert op het water en de oevers zijn begroeid met mooie bomen, struiken en veel wilde planten. Daartussendoor lopen dan wat pasgeschoren schapen. Het voelde heel relaxt.

Dat gevoel was 8 km verder snel verdwenen toen we rechtsaf de haven van Middelburg invoeren. Er is 1 haven met 3 zijarmen waar je kunt liggen. Daarvan zijn er 2 afgesloten met een brug die elk uur wordt geopend. 5 Schepen varen voor ons de kom in. Je moet je eerst melden bij het havenkantoor en betalen. Met de nodige moeite komen we aan de hoge walkant en leggen vast. We moeten door een van de bruggen en waarschijnlijk dubbelen, want het is druk wordt er gezegd. Aan andere bootbezitters worden boxen toegewezen en ondertussen schuiven er steeds nieuwe schepen de kom in. Ook grote, net als wij en ze willen allemaal een mooi plekje. Het liefst aan de kant, bijv. omdat ze een grote hond hebben. Ja hallo, ik kom niet zo makkelijk van het schip af onder bepaalde omstandigheden, zo hebben we allemaal wat. Je kunt het nu eenmaal niet alle mensen naar de zin maken. Het havenhulpje is een jongetje van, pak hem beet, 14-15 jaar en wijst de schepen hun plekje wanneer de brug eenmaal geopend is. Hij doet erg zijn best. Er varen 2 schepen uit en hij vertelt enthousiast dat we een mooi plekje krijgen rechtstreeks aan de steiger. Punt 2 is dat we er wel tussen moeten passen. Met vereende kracht lukt het om er precies tussen te kruipen, aan de achterkant hooguit 40 cm speling en aan de voorkant ook. Het kleine mannetje denkt blijkbaar dat het net zo eenvoudig is om een schip van ons formaat neer te leggen als een auto. We varen bijna het roestvrijstalen geuzenmastje op de voorkant van het schip achter ons eraf. Maar dat gaat gelukkig goed. Achter het schip dat achter ons ligt is nog ruim voldoende steiger over om 2 schepen neer te leggen van ons formaat, maar die plek moet vrij blijven voor echt grote schepen. Het is bijna donker en dan schuift er een zeilboot op die plek tegen de wal aan. De laatkomers hebben dus mazzel!
In de loop van de avond bespreken we wat we morgen gaan doen. Breskens, of Terneuzen of terug? Terug is eigenlijk nog geen optie want we willen nog steeds naar Gent. Breskens is een klein 7 km de Westerschelde over vanaf Vlissingen en Terneuzen is vanaf Vlissingen hemelsbreed 20 km. Van Middelburg naar Vlissingen is 8 km tot de sluis en met de blauwe golf zou je het in 1 uur kunnen varen. Maar dan moet je wel op het tijdstip van de golf starten blijkt morgen. Breskens zie ik niet zo zitten, lijkt met ongeveer hetzelfde als Vlissingen (en daar is kraak nog smaak aan!). Dus Terneuzen. Ik heb een app gedownload waarmee je kunt berekenen wanneer je het best van a naar b kunt varen rekening houdend met het tij. Dat zegt: tussen 12.55 en 15.55 vanaf Vlissingen is de beste optie. Dat sluit mooi aan op onze plannen. 10.10 uur een open brug in Middelburg en dan verder via het Kanaal door Walcheren naar de sluis in Vlissingen. Ongeveer 8 km verder. De weerberichten voor morgen zijn nog goed, windkracht 2-3 uit NW. Afgesproken dus.

Dinsdag, 26 juli

Willem heeft een rotnacht, ligt uren wakker en ik ben om 7 uur al wakker. Dan begin je te malen, hierom denken, daarom denken! Er schieten allerlei gedachten door je hoofd om de oversteek van de Westerschelde te regelen. Zwemvesten klaar leggen, route m.b.v. waypoints uitzetten, gaan we hier in Middelburg weer tanken of in België? Om 8.15 stap ik er maar uit en zet e.e.a. op papier. Willem wordt rond 9 uur wakker. Na de normale rituelen gooien wij de lijnen om 09.55 los. Het schip achter ons is om 8 uur vertrokken volgens plan (Oma was 100 geworden en het was ergens groot feest. Daar mag je natuurlijk niet ontbreken). Toch maar even melden dat we willen vertrekken bij de havenautoriteiten hier. 10 Min. later varen we richting Vlissingen.
Nou niks blauwe golf (alleen op bepaalde tijden). We moeten 5 bruggen door over 8 km. en de laatste brug wordt om 12 uur geopend. Dit is bijzonder slecht geregeld. We horen ook een beroepsvaarder klagen bij degene die de brugopeningen regelt over de slechte regeling. Hij ligt voor elke brug ongeveer een half uur te wachten en tijd is geld. Ze mogen alleen op vaste tijdstippen draaien en als dat nu een beetje aansluit!! Na de laatste brug varen we naar de sluis, roepen hen op en na 10 min. wachten kunnen we invaren. We zijn de enigen en 10 min. later varen we op de Westerschelde. Dat is ongeveer een half uur eerder dan gepland, we hebben daardoor het tij nog wel wat tegen. Even de omgeving en het grote water in je opnemen en dan steken we dwars over naar Breskens. Daarmee vermijden wij de hoofdvaarroute met de hele grote schepen. We hebben een vlotte oversteek, moeten alleen rekening houden met een enorm schip maar als we daar eenmaal ruim voorbij zijn kunnen we vlak voor Breskens linksaf langs de rode boei met nummer VH2. Eerst volgen we de rode boeienlijn aan bakboord en daarna de groene boeienlijn aan stuurboord en dat blijft eigenlijk zo tot Terneuzen. We varen op met 4 zeilboten. Op de droogtes kun je op verscheidene plekken de zeehonden zien liggen en het is prachtig rustig weer. Van zo'n oversteek kun je alleen maar dromen. Boven Zeeuws-Vlaanderen is de hemel bewolkt, boven Walcheren is het strak blauw met hier en daar een witte wolk. We krijgen toch nog een paar spetters mee onderweg. De laatste kilometers moeten we over het hoofdwater varen met als gevolg dat we een paar keer als zo'n grote jongen ons gepasseerd is met behoorlijke rollers te maken krijgen. De laatste keer is dat vlak voordat we Terneuzen bereiken.
We varen naar mijn idee naar de juiste toegang om de sluizen te bereiken. Ik meld aan de Verkeerscentrale Terneuzen wie we zijn en wat de bedoeling is, n.l. via de sluis richting Gent varen. Als antwoord krijg ik terug dat we de verkeerde ingang hebben. Weer terug dus en de juiste doorgang invaren. De Verkeerscentrale geeft door dat er uit de laatst geschutte sluis 7 vrachtschepen komen. Als we overschakelen naar de VHF van de sluis horen we dat er 4 keer beroepsvaart ligt, in welke volgorde ze mogen invaren en wordt doorgegeven dat het jachtje (wij dus) dan mogen aansluiten. Tijdens het wachten op de vrije sluis komt er nog een schip bij en ook nog een jachtje. Dat wordt dus iets krapper in de sluis. Wij mogen achter de beroepsvaart aansluiten en het tweede jachtje moet bij ons aanpikken. Een stel krasse knarren, zij is 78 en hij is 80. Ja, er wordt wat afgekletst in zo'n sluis.... Eindelijk ligt de beroepsvaart vast en dan varen wij in. We kunnen vlot aanleggen. dan helpen we het andere scheepje aan ons vast te leggen en wordt de sluis vol gepompt. We gaan dus omhoog, ongeveer 2 meter. Na deze schutting varen we nog een kilometer door, maken een scherpe bocht naar links en leggen bij de plaatselijke watersportvereniging aan.
De havenmeester is later op de dag in de haven. Dan kunnen we betalen.
Maar eerst goed uitzakken, het was een zeer enerverende vaardag onder een stralende zon.
Ben benieuwd hoe het weer morgen is, er komt een verslechtering aan, maar je weet nooit hoe dat uitpakt.

Woensdag, 27 juli

Vanmorgen staat er een stevige bries, ZW 3-4 en die komt recht over het kanaal aanwaaien. Vol op de kont. De zon laat zich jammer genoeg niet zien. Het is de vraag of het droog blijft.
We moeten zo langzamerhand weer wat brandstof innemen en om te voorkomen dat we dat doen en men weer alleen contant geld wil zien net als in Maasbracht, moeten we eerst langs de bank voor pecunia. Volgens de gegevens is die op de fiets binnen 4 min. te bereiken. Dat moet dus snel geregeld kunnen zijn en ga ik maar even doen. Willem stapt ondertussen onder de douche en als ik terug ben kunnen we losgooien.
De bank is snel gevonden. Ik kom ook langs een groot winkelcentrum en omdat ik geen idee heb waar en wanneer we in Gent zijn stap ik af om alvast ons avondeten te regelen. Zoals later zal blijken was dat geen slecht idee.
Het is 10:45 en we vertrekken. Volgens de gegevens ligt Gent 32 km vanaf Terneuzen en dan moeten we nog een haven zien te vinden. Niet echt ver. Het is nu niet direct een mooie tocht, veel industrie langs de oevers. Er is niet zoveel verkeer, we worden een paar keer ingehaald en hebben af en toe een (grote) tegenligger. We moeten een paar bruggen passeren maar daar kunnen we gewoon onder door varen. Halverwege het kanaal begint het toch te regenen. Niet echt lang en hard, maar wel zo dat we binnen sturen. Daarbij hebben we de hele afstand steeds de wind van voren. Dat maakt het niet prettiger. Vlak voor Gent ligt een jachthaven waar we al eerder zijn geweest, je kunt vandaar met de bus naar de stad gaan. Dat willen we niet dus varen daar voorbij en slaan dan af de Ringvaart op. Aan de Ringvaart moeten verscheidene jachthavens zijn, waarvan we er een aantal niet in kunnen wegens de diepgang. Volgens de kaarten moet het bij de Leievaarders wel lukken.
Over de Ringvaart liggen een heleboel vaste bruggen, allemaal hoog genoeg voor ons en moeten we door de sluis Evergem. Tot de sluis ook alleen maar fabrieken en industrie. Na een half uur ronddobberen voor de sluis kunnen we invaren. We zijn dan weer eens het enige schip. Na de sluis ziet het landschap er veel beter uit. Mooie oevers met wilde bloemen en een heleboel Budleia- oftewel vlinderstruiken. Het is alleen jammer dat ook de ringweg van Gent aan beide kanten van het water liggen, het lawaai van de auto's is behoorlijk storend. Dan varen we ter hoogte van de jachthaven waar we willen verblijven. Er is een oude keersluis die open staat en dan maar voorzicht naderen. Dieptemeter geeft ongeveer 2.1 m aan. Dat houdt niet over maar het kan. Je bent op onbekend terrein en we zien geen enkel teken van een havengebouwtje of zo. Op een gegeven moment komt er toch iemand te voorschijn op een afgemeerd schip. Hij zegt dat het aan de kanten erg ondiep is en wijst ons het havengebouw. We hebben al geprobeerd de havenmeester te bellen, maar dat lukte niet. Schijnbaar zijn de nummers niet meer actueel. Deze man belt dus voor ons en dan eindelijk de juiste persoon. Diepte 1,80 wordt lastig we mogen het proberen bij het punt waar je vuilwater kunt lozen. Maar het is twijfelachtig of dat lukt. Ze weten gewoon niet hoe diep het ergens is! We naderen voorzichtig en lopen natuurlijk vast. Met veel moeite lukt het om los te komen en te draaien. Die havenmeester staat een beetje werkeloos toe te kijken en is weinig behulpzaam. Doet geen enkele suggestie waar we eventueel wel heen kunnen. We vertrekken dus weer uit deze haven. Wat nu??
Ik heb alle gegevens zeker 3 keer nagekeken maar vind hier geen geschikte haven.
Voor de volgende sluis een paar kilometer verder zou ook een haven zijn, maar daar heb ik helemaal geen gegevens van. Die kant maar op dan. Lukt dat niet dan vragen we wel of we tussen de beroepsvaart kunnen overnachten en zien morgen wel verder. Het loopt tegen vijven, zijn moe en de wind en het lawaai zat. Kortom hebben weinig zin om veel langer door te varen.
Het klopt in elk geval dat er een haven is. Weer een oude keersluis als toegang en weer voorzichtig naderen. Ook hier ongeveer een diepte van 2.1 m. Eenmaal door de keersluis en ter hoogte van de 1e boot staat een bord met een telefoonnummer. Mooi, bellen dus. Alleen hoeft dat niet want van uit de linkse boot komt een hoofd naar buiten. Willen we hier liggen? Dat kan. Aan de overkant is een ruime plaats. Ook met onze diepgang? Oeps, dat weet hij niet precies, maar in overleg gaan we het proberen. De hele procedure herhaalt zich, maar de man kondigt aan dat hij ook naar de overkant komt om te helpen. Heel wat anders dus dan de vorige haven. Hij stapt in zijn auto (?? denken we), rijdt weg en een paar minuten later staat hij op de oever. Vanwege de keersluis moet hij best wel een stukje rijden.
We zijn inmiddels al bijna bij de kant als hij er is en de eerste lijn hangt al aan de bolder. Het lukt dus..... Gelukkig. We hebben nog 30 cm onder het schip staan. Voldoende dus.
Het mannetje blijkt de vervangende havenmeester te zijn, is allervriendelijkst. We kunnen gerust op deze plek blijven, want de mensen zijn toch met vakantie tot 5 augustus. Hij helpt met de stroomkabel, geeft de code van het sanitairgebouw. Er is zelfs wifi. Dus die codes krijgen we ook en we moeten morgen maar bekijken of we willen blijven. Wat een verschil met de vorige havenmeester. Hij kan ons vast ook wel vertellen waar we het beste diesel kunnen tanken. Morgen maar even vragen.
We liggen niet al te ver van het centrum van Gent. Als we de Jaagweg volgen zouden we er zijn en er is ook een supermarkt vlak bij. Gaan we morgen uitvogelen. Maar eerst de motor uit en rust. Al dat gemier gaat je niet in je koude kleren zitten. Nu hebben we ook de tijd om even de omgeving in ons op te nemen. Kleine haven met aan beide kanten plaatsen aan grasoevers met daarachter hoge populieren. Met deze wind ruisen die zo mooi. Geen direct autoverkeer, maar buiten hoor je nog wel enigszins het lawaai van de ringweg. Goed plekje dus. En ik ben blij dat ik vanmorgen al boodschappen heb gedaan.....

Donderdag, 28 juli

Heerlijk geslapen en uitgerust. Dit was echt een slow start.
De invallende havenmeester is wel erg optimistisch met de afstand naar de AH-winkel onder het stadion van Gent, de Ghelamco Arena. (Gisteravond heeft Gent daar de voetbalwedstrijd nog gewonnen met 5-0 geloof ik, of 5-1. Die doelpunten hebben we allemaal meegekregen.)
Hij denkt vermoedelijk in autoafstanden. Op zich valt de afstand nog wel mee, maar er zitten een paar viaducten in. Nadat we eind van de ochtend de boodschappen weer aan boord hebben, stappen we na het eten op de fiets naar Gent. We moeten het Jaagpad volgen en dat doen we dan maar. Het wegdek is slecht, heel hobbelig, wel een soort beton, maar dat lijkt erop gestort en daarna is het niet echt geëgaliseerd. Dat Jaagpad ligt natuurlijk direct aan het water, de Schelde. Ergens halverwege splitst die zich. Een kant gaat het centrum in en de andere gaat naar Terneuzen volgens de bevaarwijzering. Bestaat dat woord? Bewegwijzering wel. Na iets van 3,5 km komen we in de bewoonde Gentse wereld. Welke kant moeten we dan op? Hier dus niet echt borden met centrum. Een Belg biedt uitkomst en vertelt hoe we moeten fietsen. Het blijkt dat we vanaf dit punt eigenlijk steeds maar rechtdoor moeten gaan met een natuurlijke bocht naar links, dan komen we uit op de Vlaanderenstraat en zijn we in het centrum. Doordat we een rechter afslag nemen komen we niet op die straat uit maar op de Vlasmarkt. Ook het centrum maar ietsje verder. Het is toch ongeveer 5 km fietsen geweest met de kleine bandjes. Verder dan we dachten. We willen de Toeristeninfo vinden voor een plattegrond en andere gegevens. Dat is even zoeken, maar vinden we bij de Gravensteen in de buurt, de burcht van Gent. Het is druk, overal toeristen/voetgangers en hier mogen de fietsers daar gewoon tussendoor. Er rijden ook verschillende trams door het historische centrum en tel daarbij de taxi's op, dan wordt het een aardige heksenketel. Even wennen dus en goed uitkijken.
Gent is een prachtige stad. Met 5 enorme kerken/kathedralen, de burcht Gravensteen, de Duivelsteen, de Stadshal, de begijnenhoven, fonteinen, beelden, marktpleinen en de leien. Om maar niet te spreken over de honderden fantastisch mooie gevels. Er is overal wel wat te zien. Vanmiddag doen we het rustig aan, zien het nodige moois en nemen een drankje op een terrasje bij de St. Niklaaskerk. Dat fietst wat 'lichter' naar de haven terug. Doordat we nu een kaart hebben is de terugweg ietsepietsje korter dan de heenweg.
Weer in de haven geeft ons havenmeestertje door dat we morgen een stukje naar voren moeten verkassen. Degene die hier normaal ligt komt eerder terug wegens gezondheidsperikelen. Het speedbootje voor ons vertrekt tegen de avond. Opschuiven is dan geen enkel probleem.
We gaan eerst de info die we hebben verzameld over Gent maar eens bekijken om ons plan voor morgen te trekken.

Vrijdag, 29 juli

Toen we jaren geleden met de vorige boot in Gent waren zijn we op een soort openlucht antiekmarkt gestuit, dat was erg leuk. Waarschijnlijk ook op vrijdag, maar mogelijk op zaterdag. Vandaag is er 's morgens een hele grote markt en daar willen we naar toe. Misschien is dat dezelfde. Beetje bijtijds opstaan, want markten in België worden alleen 's morgens tot een uur of een gehouden. We hebben uitgevogeld dat we via de andere kant van het water waaraan we liggen eerder in het centrum zijn. Dat blijkt ook nog voor het grootste gedeelte geasfalteerd te zijn, iets comfortabeler om te fietsen dus. De billen en edele delen hebben het wel stevig te verduren op al die kinderkopjes!!
Half 11 vertrekken we. Bij de 2e brug begint het te regenen en kunnen we daar even schuilen. Het stopt vrij snel en we gaan weer verder. Niet voor lang, het begint weer te regenen. Schuilplaats de 3e brug. Ook die bui stopt en na een klein half uur zijn we in het centrum.
De Vrijdagmarkt hebben we gevonden en blijkt in eerste instantie niet de markt van vroeger. Maakt niet uit, markten vinden wij altijd leuk. Deze staat vooral bekend om de 7 hele grote kramen met vis e.d.
Vis, garnalen, schelpdieren, vers, gerookt, ingelegd, alle soorten en maten zijn er te vinden. Het ziet er fantastisch uit, een genot om naar te kijken. Heel veel klanten ook. We kopen iets vissig als lunch en sepia (inktvissoort) voor het eten vanavond. Lekker met knoflook, uien, tomaten, paprika en kruidjes, stokbrood erbij. Jammie..
Na de markt fietsen we kriskras door al dat moois heen en vinden we toch bij een vergeten hoek vlakbij de Vrijdagmarkt de antiekmarkt. Daar wordt alles ook al afgebroken, jammer. Vind het altijd erg leuk om een beetje te 'sneupen'.
We vinden nóg een prachtig stukje Gent, het oude Begijnhof. Rond een kleinere kerk met een grote parkachtige tuin. Allemaal kleine straatjes. Daarbij ook de Proveniersterstraat. Allemaal hagelwit geschilderde muren met groene toegangsdeuren waarop heiligennamen staan vermeld. Maar wat is een provenierster? Straks even googlen.
Mijn achterwerk voelt zo langzamerhand als een geplette biefstuk door de kinderkopjes en we moeten nog een km of 4 terug fietsen, kortom ik heb er na een paar uur wel genoeg van. We hebben ook nog tegenwind, dus naar huis! Bijna bij de haven gaat Willem nog even naar AH voor een stokbrood en ik alvast door. We hebben al gezien dat er schip achter ons ligt. Als ik bij de Rollin' Stone ben zie ik dat onze stroomkabel eruit getrokken is en los in een elektrakast ligt. Die mensen hebben hem er dus uitgetrokken. Niet erg netjes. Willem vertelt het later ook aan de havenmeester die inmiddels is gearriveerd. Hij vond het ook niet echt netjes. De stroomkabel past niet in de elektrakast, je hebt een verloopstuk nodig. Dat hebben we en voordat Willem terug is van AH hebben we al weer elektriciteit.
Er liggen op de plekken die eerder vrij waren inmiddels overal schepen. Tegenover ons op de andere oever Nederlanders. Die doen erg moeilijk met een rubberbootje en een buitenboordmotor die niet wil starten. Ze hebben geen diesel en hij wil met de bijboot, 3 jerrycans en een vouwfiets diesel gaan halen, zodat ze morgen verder kunnen. Hij krijgt de motor niet goed aan de praat en de hele handel gaat weer aan de kant. Fijn voor hen wil de havenmeester wel diesel halen. Probleem opgelost.
Na het eten gaan we betalen wat we verschuldigd zijn, omdat we besloten hebben om morgen door te varen naar Brugge. Dat is veel kleiner dan Gent en ook zo mooi. Een tochtje van ongeveer 40 km.

Oh ja. Proveniers.
Een Proveniershuis was een wooncomplex waar bewoners zich voor een eenmalig bedrag inkochten en vervolgens levenslang 'gratis' kost en inwoning genoten. De kost bestond meestal uit de meest noodzakelijke levensbehoeften. De bewoners van proveniershuizen heetten proveniers maar werden ook wel kostkopers genoemd. Provenier is een oud-Hollandse benaming voor 'iemand die van preuves leeft' waarbij preuves staat voor giften. Naast de inwoning en eenvoudige kost kregen de proveniers soms preuves in de zin van iets meer luxegoederen. Een provenier was meestal een man (de vrouwelijke vorm is "provenierster") voor vrouwen waren er hofjes. De kostkoper beschikte over één kleine kamer of woonde op een zaal, waarbij hij de beschikking had over een bedstede. Bron van deze info: Wikipedia.nl.