Onderweg naar Pinheiros

We zijn weer onderweg, nu naar Portugal. 6 Weken een woning gehuurd in Midden-Portugal. Een aantal mensen hebben gevraagd of er weer een verslag van kwam. Ik was het niet van plan, maar het is toch wel leuk. Ook om zelf later terug te lezen.
Dus hier komt het verslag van onze eerste dagen.

...........................................................................................................

Woensdag 31 januari.

Wekker gezet, maar op het verkeerde tijdstip. Half 8 was de bedoeling, maar ik had hem op half 9 gezet. Gelukkig werd Willem iets voor half 8 wakker en lag te wachten tot de wekker afging, niet dus. Hij maakte mij om 8.39 wakker. Niet echt een ramp dus.
Het ochtendritueel van koffie zetten en thee maken. Even wat broodjes smeren. De laatste spullen in de auto en weg.
Kilometerstand: 71989. 34,5 liter benzine er in en dan is het 71997.

De Belgische grens passeren we om 10:58. Je merkt het direct het verschil tussen de wegen in Nederland en in België, daar is nog steeds weinig aan veranderd.
Regen, regen en nog eens regen. Maar wat zijn we in Nederland dan verwend met ons ZOAB asfalt. Het is heel vervelend rijden, enorme waterpartijen door opspattend water van de vele vrachtwagens. Bijna gevaarlijk en opletten geboden. Het zicht is vaak maar 50 meter door dat opspattende water.
Bij Antwerpen is het druk, een stuk langzaam filerijden, maar uiteindelijk zijn we er redelijk vlot door. Het blijft regenen tot de grens met Frankrijk die we passeren om 13:12 uur. Afremmen hoeft ook niet meer, je kunt zo door kachelen.

We hebben een tolbadge aangeschaft voor Frankrijk, Spanje en Portugal. Lekker makkelijk, maar het is de vraag of hij het doet? De ANWB nam vorige week al contact met ons op omdat er problemen waren geweest met de badges die eind 2017/begin 2018 waren aangeschaft. Ze waren niet goed aangemeld. Dat zou inmiddels opgelost moeten zijn, je kunt het alleen niet eerder controleren dan dat je voor de tolpoort staat. Spannend dus! Gelukkig gaat de slagboom open als we elektronisch gedetecteerd zijn (pfff) op weg naar Parijs. BIj het afmelden vlak voor Parijs pakken we de verkeerde poort, maar na contact met een medewerker en het oprijden naar de slagboom gaat ie ook open.

Parijs, wat een gekkenhuis. Het is inmiddels een uur of 3 en na ongeveer anderhalf uur rijden we de stad weer uit. Toen we vertrokken gaf de TomTom aan dat we om 16:27 in Blois zouden aankomen. Geen rekening houdend met stops, tanken en fileverkeer. Uiteindelijk zijn we om 18:15 in Blois bij ons hotel. Kilometerstand 72755.
Hotel stelt weinig voor, maar kost ook niet veel. Tweepersoonsbed, kast, stoel en plank, met een toilet en kleine douche. Je hebt natuurlijk niet veel nodig voor 1 nachtje. Ze serveren wel een ontbijt maar een drankje is niet te krijgen daarvoor moeten we naar het Campanilehotel aan de overkant van de straat. We eten daar een hapje en dan in de regen en wind weer terug.
Kijken of slapen lukt later op de avond.
Het heeft de hele dag en hard gewaaid. Ik hoop dat het morgen iets beter is. Vandaag dus 766 km gereden.

Donderdag, 1 februari.

Voor Willem was de nacht een grote fiasco. Hij stond met meer pijn in zijn rug op dan hij ging liggen. Harde matras. Ik was schijnbaar zo moe dat ik toch redelijk heb geslapen. Maar goed, na het typisch Franse ontbijt (koffie/thee, een broodje met zoetigheid en een glaasje jus d'orange) weer op pad.

Op naar San Sebastian in Spanje, plm. 650 km. Hotel heb ik gisteravond geboekt, we zijn benieuwd. Vertrek half 9, de zon doet een poging om te voorschijn te komen, maar dat lukt pas echt om een uur of 10. De auto zit verlegen om een slokje, maar tanken vlak naast het hotel zit er niet in. Alleen diesel en gpl+ . Moet dus verderop getankt worden.
Vandaag gaat de rit langs Tours, Bordeaux, Bayonne met het einddoel San Sebastian, vlak over de grens met Spanje. Ongeveer 650 km.

Rond 12 uur stoppen we voor een sanitaire stop en een hapje. Even de benen strekken. Bij Bordeaux wordt het iets drukker, maar we rijden vlot over de rondweg en zijn dan om 15:05 bij de grens met Spanje. 30 km verder ligt het einddoel. De Picos liggen in de mist/regen voor ons.
Het hotel is even zoeken en even denken we verkeerd te zijn, maar het is een groot pand op een oud industrieterrein dat van binnen helemaal opgeknapt is. De buitenkant ziet er niet uit, maar heeft ook wel iets bijzonders. De lift die je naar de receptie moet brengen werkt niet. Het duurt even voor we daar samen met de receptioniste uit zijn. Dus 7 trappen omhoog, niet echt fijn voor Willem, maar ook niet voor mij. Als de technische man het niet voor elkaar krijgt hem werkend te krijgen gaan we iets anders zoeken. Gelukkig hoeft dat niet, maar vanwege dit mankement krijgen we i.p.v. een hotelkamer een appartement aangeboden voor dezelfde prijs. En die ziet er heel goed uit.
Als de lift weer werkt en het stopt met regenen halen we de spullen uit de auto die we nodig hebben.
Moe zakken we op de fatsoenlijke bank neer met een alcoholische versnapering. Die ritten zijn best vermoeiend ondanks het feit dat je op je krent zit.
Moet nog wel even de kmstand noteren...

Vrijdag, 2 februari.

Kilometerstand is 73412
Vandaag een rit van ong. 450 km op het programma naar Salamanca, de universiteitsstad in Midden-Spanje.
Gisteravond de route al uitgezet, zonder tolwegen is het plan. Rustig gestart, 8 uur wakker, douchen en toch naar de eetzaal voor een ontbijt. Daar wordt de nodige zorg aan besteed, verse koffie, groene thee, versuitgeperste sinaasappelsap, toast en een glimlach van de man achter het buffet.

Om half 10 stappen we in de auto en dan gaat het al direct mis. De niet tolwegroute wordt geboycot door een afgesloten afslag op een rotonde. Dan maar eerst richting tolweg om later af te slaan. Komen we daar staan we vrijwel onmiddellijk in een file. Er is een ongeluk gebeurd een stuk verderop en het staat eigenlijk helemaal stil.
Terwijl we aanschuiven in de file komt er een enorme diepgrijze wolkenmassa boven de berg aanzetten en het duurt dan ook niet lang of het regent/hagelt/sneeuwt. Alles door elkaar.
Naarmate de file heel langzaam oplost (we doen anderhalf uur over 10 km) wordt de weg steeds witter. Er is dus een behoorlijk pak sneeuw gevallen, de waarschijnlijke oorzaak van het ongeluk. Minstens een persoon is afgevoerd met een ambulance. Het is daar ook enorm druk. Twee keer twee rijbanen die eerst worden samengevoegd tot 3 en later zelfs tot 2 rijbanen. Het duurt een eeuwigheid!
We rijden tussen de witte sneeuwhellingen richting Vitoria-Gasteiz over de tolweg en daar in de buurt pakken we de eerder geplande route richting Burgos. I.p.v. voortsnellend asfalt gaat het iets langzamer en zie je toch meer van de omgeving. Deze weg volgen we tot we bij het hotel vlak bij Salamanca. De tank raakt ook al weer leeg maar dat is in Spanje niet echt een straf. De benzine kost aan de snelweg 1,289 en in de steden hebben we 1,239 gezien.
Om 12 uur wisselen we van plaats en om 16 uur staan we geparkeerd voor het hotel. De kamer is prima, veel beter dan nacht 1, maar ook minder dan nacht 2 in de omgebouwde fabriekshal.
Eenmaal ingecheckt pakken we de auto om nog iets van Salamanca te zien. De auto parkeren we in een garage en dan naar buiten. We hebben er alleen geen rekening mee gehouden dat het zo koud is. Vanaf een uur of 12 scheen de zon in min of meerdere mate, het hotel was ook lekker warm, maar in Salamanca was het ronduit koud. De meeste mensen liepen in dikke jassen met mutsen en handschoenen aan. Willem werd ijskoud en kan daar heel slecht tegen, dus maar weer terug naar de auto en terug naar het hotel. Wanneer we in maart terug rijden, willen we hier wel meer tijd doorbrengen. Het is een prachtige stad.
Eten doen wij bij Mesos Pedro y Mary, 250 meter buiten het hotel. Valt een beetje tegen, gelukkig doen we het morgen weer zelf. Tijdens het eten zien we de beelden van de sneeuwval in Spanje. We hebben veel mazzel gehad en zijn net voor alle buien uit gereden. Er liggen enorme hoeveelheden sneeuw in Alicante, Burgos (waar we langreden, niets van gezien), San Sebastian, Luno. En het wordt koud 's nachts. Voor de hele volgende week geven ze -4 gr. tot -12 gr. op.
Voor Portugal niet, maar het zal ook niet warm zijn.
Kilometerstand 73876.

Zaterdag, 3 februari.

Ook vandaag hoeven we niet zo vroeg. De af te leggen afstand tot Pinheiros is nog 347 kilometer. Geen tol, we gaan de toerist uithangen, tijd genoeg. Kunnen pas om 15 uur terecht.
Omdat het hotel geen ontbijt serveert doen we dat in de auto onderweg.

Tussen Salamanca en Ciudad Rodrigues komen we hele stukken tegen met die mooie mediterrane bomen, Willem noemt ze 'Broccolibomen', maar het is een soort naaldboom. En heel veel olijfbomen, maar van een kleiner soort dan bijv. op Sicilië. Veel makkelijker plukken dus. Net als gister veel grote roofvogels in de lucht, het lijkt op de Rode Wouw, maar zonder verrekijker is het moeilijk te zien. In Spanje vliegen best wel veel verschillende roofvogels. Er lopen ook al ooievaars tussen de bomen op de grond zoekend naar muizen en kikkertjes.
Tot de grens is het 130 kilometer en vlak daarvoor tanken we nog even voor de somma van 1,169 per liter. Dat is dus helemaal leuk. De benzineprijzen in Portugal zijn helaas net zo hoog als in Nederland.
We passeren de grens om 10:50 (km 73995) en dan gaat het binnendoor naar Ferreira do Zezere met postcode 2240. Dat is de enige manier om het in de TomTom te krijgen want Pinheiros wordt niet herkend. We rijden plm. 200 km over goede en minder goede secundaire wegen met heel veel enorme bochten tussen bomen en kale vlaktes en langs diepe dalen. Een mooie rit die wel langer duurt natuurlijk, maar zeer de moeite waard. Dan zijn we in FdZ en hoe komen we dan in Pinheiros. Enige oplossing de beheerder van de woning (Miranda) bellen. Zij vertelt dat FdZ een grote gemeente is en we moeten in elk geval richting Tomar rijden, dan op de N110 richting Coimbra zien te komen. Daar de afslag naar Chaos/Jamprestus zoeken dan komen we in de buurt van Pinheiros. Als we in de buurt zijn nemen we weer contact op. Dat doen we dus maar. Via een omweg komen we daar dus wel terecht, bellen Miranda weer op. Ze komt eraan binnen 2 minuten zegt ze en dat is ook zo. Dan gaat ze ons voor naar onze tijdelijke woning. Een uurtje later dan we hadden gepland.

Het huis ziet er goed uit, het is er alleen ijskoud, dus gauw de kachel aan. We krijgen een uitgebreide uitleg over van alles en dan gaat Miranda naar haar eigen woning. Eerst de auto maar uitladen en de spullen een plekje geven en dan ontspannen......

Het terrein waar de woning op staat is behoorlijk groot. Naast ons huis staat de woning van de eigenaresse. Zij is er ook incidenteel. Oorspronkelijk was het een boerenbedrijf met een zaagmolen. Tussen de 2 woningen ligt een ronde bak met een doorsnee van een 10 meter. Die werd vroeger gebruikt om de oogst te drogen. Er zijn er niet veel meer van.
De sinaasappels kunnen we zo van de bomen plukken naast het pad. Er staan grote struiken rozamarijn en er zijn abrikozen-, vijgen- en notenbomen, maar daar zitten nu natuurlijk nog geen vruchten aan. Het is jammer dat de zon die tot een uur of 2 heeft geschenen nu verstek laat gaan. Dan ziet het er nog mooier uit.

Straks een fatsoenlijke maaltijd in elkaar klappen, we hebben onderweg bij een mercado al boodschappen gedaan.
Moet nog even de kilometerstand noteren, maar dat komt morgen wel nu geen zin meer in, want het is koud en super donker buiten. We hebben de houten luiken ook lekker dicht gedaan. Cocoonen is Portugal!