week 3

Heb toch al een tijdje zitten pielen met de foto's dus gelijk het verslag van week 3 er maar achteraan.

...........................................

Zaterdag, 17 februari.

Vanmorgen komt Miranda om schoon te maken (vinden wij onzin), de vuile was te halen en schoon textiel te brengen. Ze vertelt, na onze vragen, hoe zij hier zijn terecht gekomen, inmiddels al weer 8 jaar geleden. Woonden in Den Haag, wilden 'later' naar Portugal verhuizen, maar hebben op enig moment besloten om hun woning te verkopen en eerder te vertrekken. Eerst iets gehuurd van iemand die wegens lange afwezigheid oppas zocht voor hond en huis en hebben uiteindelijk in Chãos iets gekocht. Voor verschillende eigenaren houden zij hun bezit in de gaten en voeren wat onderhoudswerkzaamheden uit. Handig voor de eigenaren en schijnbaar kun je daarvan leven.
Toen we gistermiddag door Chãos reden zagen we hun wit/paarse volkswagenbus op een soort pleintje geparkeerd staan, daar woonden ze vlakbij. In een wit huisje met blauwgeschilderde lijnen op de hoeken.
Ook 'onze' eigenaren komen niet veel naar Casa do Serrador. Zijn rond de 60 en verblijven hier dan regelmatig in gezelschap van hun kinderen en kleinkinderen.
Miranda gaat ook even in het andere huis rommelen en ik vraag of ik het mag zien omdat ik nieuwsgierig ben. Tuurlijk dat mag. In dat pand zitten nog een aantal oude onderdelen, balken e.d. en in de keuken een haardruimte die is aangepast aan onze tijd. De mensen hebben eerst het huis waar wij zitten, de eigenlijke zagerij, opgeknapt en hebben hier gewoond toen ze het andere huis aanpakten. Er is een slaapkamer, een keuken en wasruimte op de begane grond. Boven is een leuke woonkamer met de houtkachel die eerst in ons huis stond, 3 kleine slaapkamers en de badkamer en daarboven nog een zolder over het hele huis. Je kunt goed ruiken dat het al een tijd niet bewoond is geweest, ruikt wel muf. Wel leuk om te zien hoe het eruit ziet.

Gaan we vanmiddag nog iets doen? Het is prachtig weer, graad of 19.
De boodschappen van 2 dagen geleden zijn weer op en we moeten dus sowieso daarvoor weg.
Dan maar even door naar Almoural? Het kasteel in de Taag ongeveer 40-50 km naar het zuiden.
We proberen altijd om een onbekende weg te nemen en de tolwegen te vermijden, maar soms lukt dat niet. Als je eenmaal op de tolweg rijdt kun je er niet zomaar meer af. Zo ook vanmiddag. Voor de uitzonderlijk grote bedragen van 0,35 en 0,40 eurocent moesten we erover heen. In Portugal wordt dat automatisch met foto's geregistreerd als je tenminste een badge hebt, je merkt er dus weinig van.

Het is bijna 14:30 als we in Almoural zijn. Ongeveer de tijd dat het bootje dat je naar het kasteel brengt weer begint te varen na de lunch/siesta. 10 Minuten later komt er iets aanvaren vanaf het kasteel. Betalen, instappen en gaan. Na 3-4 min. stappen we op het eiland weer uit. Omhoog de gammele trappen op en langzaam naar boven. Goed uitkijken waar je je voeten neerzet op de ongelijke grond en de zeer onregelmatige traptreden (of wat daar voor moet doorgaan). Gelukkig is er een afrastering met touwen ertussen.
Het lijkt wel of je door een cactusbos loopt. Er zitten hele oude exemplaren tussen, zo oud dat de stammen op gewone bomen lijken. Via de toegangspoort kom je in de eigenlijke burcht. Het is echt meer een verdedigings- en uitkijkfort geweest en het is mooi gerestaureerd. Je kunt duidelijk zien hoe het vroeger was en is verder niet 'aangekleed', alleen maar dikke muren met kantelen en torens.
In de middentoren kun je naar boven om het uitzicht over de Taag te bewonderen. Voor Willem iets te veel van het goede, maar ik ben wel nieuwsgierig. Een hele klim naar boven maar de inspanning wel waard. Prachtig uitzicht en als ik tussen de kantelen naar beneden kijk zie ik net nog een stukje van Willem, leuk voor de foto!!
Ik tel 70 treden om weer naar beneden te komen. 15 Extra met de buitentrap mee en vindt Willem zittend op een muurtje op de binnenplaats. Dat was het kasteel en we gaan weer naar beneden naar de boot, de auto en Pinheiros.

Maandag, 19 februari

Eerst even Heddy feliciteren!
Een beetje vroeg gaan we op weg naar Conïmbriga. Ongeveer 80 km naar het noorden. Het is een grote Romeinse opgraving uit de 2e eeuw v.C. Voor de Romeinen was er ook een Keltische nederzetting waarvan ook resten gevonden zijn.
Onder keizer Augustus werd het een belangrijke stad met een stadsmuur, baden, een forum, winkels, woningen, amfitheater en een aquaduct. Het was een welvarende stad/gemeenschap.
In Conïmbriga is een van de grootste huizen gevonden, Casa de Cantaber. Gebouwd rond fraaie baden en met zuilen uitgeruste tuinen met eigen badruimten met mozaïeken en een geavanceerd verwarmingssysteem. De vijvers en thermen werden gevoed via een meestal ondergronds aquaduct door een bron die 3,5 km buiten de gemeenschap lag. Een groot gedeelte van het terrein van 13 ha is nog niet onderzocht dus er komt in de toekomst meer moois boven.
Deze gemeenschap werd in 486 door een barbaarse horde, de Suevi, uitgemoord en de stad in brand gestoken. Nooit van gehoord!
Wij hebben daar enkele uren rondgelopen en het was heel erg indrukwekkend.

Dinsdag, 20 februari

Na het ontbijt gaan we vandaag weer richting kust. Batalha ligt ongeveer 20 km van de oceaan onder Leiria. Ook in Leiria is het nodige te bekijken, andere keer. Het is een grote, drukke stad en de software van TomTom laat ons een beetje in de steek (het is ook een oud modelletje). Na enig zoeken en verkeerd rijden door een hele nieuwe verkeerssituatie komen we linksom of rechtsom toch op de juiste weg naar Batalha terecht.
Het is wel grappig, want Batalha is gebouwd op een behoorlijk vlak stuk grond, terwijl Leiria echt op een heuvel is gebouwd met aan de voet grote bedrijven e.d.
We willen de dominicaanse abdij Santa Maria da Vitória bezoeken. Een van de grootste van Portugal. Het is groot, heel groot en staat op de Werelderfgoedlijst van Unesco. Portugese gotiek in de manuelstijl. Net als het Convento de Cristo in Tomar. Gebouwd ter herdenking van de overwinning van Joăo I op Castilië in 1385. Twee eeuwen is er aan gebouwd door de opvolgende koningen. Ook nu nog zijn er dominicaner monniken in de abdij. Hebben er verschillende gezien met hun zwart/witte pijen.
Eerst lopen we aan de zijkant een geopende deur binnen en worden meteen overweldigd door de grootsheid van het geheel. Het is een mausoleum, de Capelas Imperfeitas. Een portaal van manuel, een ronde ruimte met 5 aangebouwde ruimtes waarin grote graftombes staan. Het is nooit afgemaakt dus er zit geen dak op, of dat de bedoeling was is een vraagteken, maar heel gezellig vliegen de duiven er in het rond. Weer buiten vertelt een medewerker ons dat we aan de voorkant van de abdij moeten beginnen. Dus lopen we eromheen en pakken de eerst de beste ingang, weer de verkeerde, maar nu kunnen we wel binnendoor naar de ingang lopen. Kaartjes gekocht en dan verder. Aan de zijkant de Capela do Fundador, met de graftombe van de stichter en zijn vrouw. In de zijruimten liggen de tombes van hun zonen en vrouwen. Alles uitgevoerd in witte kalksteen. In een aparte ruimte, de Kapittelzaal, liggen de resten van 2 onbekende soldaten uit de 1e WO.
In de simpel uitgevoerde kerkruimte pilaren en gebrandschilderde ramen, die door de zon op de pilaren worden geprojecteerd. Dan kom je in de kruisgang die om de kloosterhof ligt. Via een trap kun je ook van boven op de kloosterhof uitkijken. En dan staan we weer buiten op het plein met de bomen.
Terug naar huis slingeren we langs wegen die we nog niet hebben gereden, missen een afslag en moeten dan nog meer slingerend noordelijker rijden om weer in Tomar te komen. Je raakt gewoon je richtinggevoel kwijt met alle afslagen.
Vlak voor Tomar zien we opeens een China Shop. Iets dergelijks zijn we al eerder tegengekomen ergens onderweg. Toch eens kijken wat het is. Nou ja, in het kort een enorme Action-achtige winkel. Dat weten we dus ook weer. Door naar huis.

Woensdag, 21 februari

Vandaag staat de omgeving van Torres Novas op het programma. Eerst boven in het dorp Vales tanken, anders komen we niet echt ver. Terwijl we dat doen staan er ook een paar Engelsen te tanken en als we klaar zijn komt er nog een Nederlander aan. Beiden rijden ze in auto's met een Portugees kenteken. De Nederlander heeft een woning in de buurt.

De rit naar Torres Novas is prachtig een iets andere omgeving dan die waar wij zitten. Veel minder olijfbomen, meer loofbomen en afgeplatte heuvels met grasland onder de bomen. Door het heerlijke weer zie je steeds meer bloemen en amandelbomen met bloesem en bomen die echt beginnen uit te lopen. Het ziet er mooi uit.

Torres Novas is niet erg groot. Midden in de stad staat een 12e-eeuws fort op de heuvel. De auto staat een stuk lager op een parkeerterrein dus moeten we even klimmen in ons langzame tempo. Dan staan we aan de voet van het fort met een modern beeld van de stichter. Hier bestijgen we de zeer ongelijke treden naar boven en kunnen dan de stenen van de voet van het fort aanraken. We besluiten rechtsaf tegen de klok in te lopenn om de ingang te vinden en lopen zo helemaal om het fort heen om dan weer op ons startpunt tot de conclusie te komen dat we linksaf hadden moeten slaan.
Hadden we zo het fort ingelopen. Maar ja, achteraf die bekende koe!

Binnen de muren van het fort is een park aangelegd. De eerste die we tegenkomen zijn 2 mannelijke pauwen op zoek naar eten en in de tuin is een tuinman aan het werk. Via een trap kun je langs de muren van het fort lopen en heb je tussen de kantelen een prachtig uitzicht over de stad en in de verte de heuvels. In sommige uitkijktorens kun je nog hoger en dus nog verder kijken. De bomen in de tuin zijn behoorlijk oud en het parkje is een oase van rust. Wij zijn de enige bezoekers. Verder is er nog een kerk uit de 16e eeuw, maar die is dicht, en een museum met moderne kunst. Daar hebben we geen zin in en we gaan weer naar de auto.
Ten zuiden van Torres Novas zijn nog Romeinse ruïnes uit de 4e eeuw bij Vila Cardillo. Eens kijken of we die kunnen vinden, want enige aanduiding daarvan hebben we nog niet ontdekt. Een paar Portugese dames kunnen ons ongeveer de weg aanduiden. Gaan dus maar, we zien we of we het kunnen vinden. Aan de hand van hun instructies komen we een heel eind. Uiteindelijk staan we stil bij mogelijk een grote paardenfokkerij en denken dan dat de weg waar we voor staan niet de juiste weg kan zijn. Terug dus. En jawel, opeens een bordje met de aanduiding Vila Castilium, latijn i.p.v. portugees. Een behoorlijk slecht weg, je zou bijna denken dat je op de oude Romeinse weg rijdt.
Na een kilometer hobbelen staan we voor de ingang van het complex. We mogen zo naar binnen, zijn ook de enige bezoekers, en bekijken de ruïnes. Ook deze zijn ontdekt na de 2e WO. De restanten van de tuin en resten van een Romeins verwarmingssysteem zijn bijzonder, daarnaast de resten van de thermen en mozaïeken. Mogelijk liggen er in de heuvel die nog niet is afgegraven meer resten. Tijdens ons bezoek werden we vanuit de lucht ook nog gadegeslagen door een ooievaar. Hij zweefde met zijn vleugels wijd op de thermiek in de lucht.
Volgens de meneer van de informatie zijn de grotten die we verderop willen bekijken momenteel gesloten. Dat scheelt dus weer zoeken. Terug naar huis dus maar en dan komen we na een paar honderd meter uit bij de paardenfokkerij waar we omgekeerd zijn. We waren dus heel dichtbij.

Dit is ook de streek waar de bekende zwarte paarden en stieren worden gefokt die nog gebruikt worden bij het stierenvechten. Of die ook nog echt plaatsvinden geen idee. In Tomar en Entroncamento staan wel arena's.

Donderdag, 22 februari

Na 3 dagen weg, maar eens een dagje thuisblijven. Het is al de hele week prachtig weer en tijd voor wat rust. Alhoewel Willem dit maar erg saai vindt en liever op pad gaat.

Vrijdag, 23 februari

Voordat we weg gaan eerst even kijken of Nederland nog een gouden medaille kan halen. Petje af hoor voor Kjelt. Goed gedaan. In de dweilpauze moest er nog even naar het dorp gereden worden om verse broodjes te halen. Heerlijk.

Op vrijdag is er altijd markt in Tomar, dat had ik al eerder gemeld. Maar geen idee tot hoe laat dat is, dus gokken we erop dat het minstens tot een uur duurt. Het is een 15-20 minuten rijden dus vlak na de race gaan we weg. Vraag is alleen waar dit plaatsvindt? Of op het grote plein boven in Tomar of op de plek waar op zondag de markt is. De laatste optie is de goede. We kunnen redelijk dichtbij parkeren. Het is een grote markt met ook een overdekt gedeelte. Daarin is het vers gedeelte ondergebracht. Een stuk of twaalf kleine slagerijen in de nissen, de middenhal met groenten, fruit en gedroogde vruchten, twee zijarmen met vis en aanverwante artikelen, een zijarm met kaas en brood en helemaal achterin nog verse bloemen.
Buiten vind je tuinplanten, bollen, huishoudelijke spullen, gereedschap en heel veel textiel- en schoenenkramen. Zulke markthallen zijn altijd leuk. Om een uur of een worden de kramen afgebroken. We vragen ons af of die markthallen alleen op vrijdag gebruikt worden. Dat zou eeuwig zonde zijn.
Geen van tweeën hebben we in onze informatie gekeken waar we na het marktbezoek naar toe gaan. In het gedeelte van Portugal richting grens Spanje is behalve het grote stuwmeer niet zo veel te zien. Genoeg dorpen en natuurschoon, maar geen forten e.d. We rijden naar Ferreira do Zêzere. Weinig te beleven dus rijden we door naar Proenҫa a Nova, daar zou nog iets archeologisch te zien zijn. Helaas kunnen we dat niet vinden, op de landkaart staat het wel aangegeven maar in het andere kaartenboek niet. Via Serta en Ferreira weer naar huis.

Mooie rit, zowel heen als terug. Onderweg nog een plaatsje met een uitkijkpunt waarop een enorm wit kruis gebouwd is. Via 98 treden kom je boven. Schitterend uitzicht maar wel koud door de wind ondanks de zon..
We worden nog getrakteerd op een vos die vlak voor ons oversteekt en vanonder de zijrails in de berm schichtig naar ons kijkt. Als we doorrijden zien we hem/haar door de achterruit weer verder wandelen. Leuk!