De laatste week.....
Door: Carina
Blijf op de hoogte en volg Willem en Carina
16 Maart 2018 | Portugal, Pinheiros
Ook vannacht waren er nog regenbuien, maar vanmorgen was er een aarzelend zonnetje. Volgens het weerbericht laat de zon zich tot een uur of 4 regelmatig zien en zal er af en toe wel een bui vallen. De temperatuur valt wel mee, het is een graad of 16.
Vandaag maar weer eens echt iets gaan bekijken na twee dagen stilzitten. Deze keer wordt het Alpiarҁa. Dat ligt zo'n beetje recht onder Tomar, iets van 60 km rijden. Nadat we Torres Novas zijn gepasseerd verandert het landschap drastisch. Wat we tot nu toe gezien hebben waren bergen met eucalyptus, dennen- en soms andere loofbomen zoals eiken. We rijden nu door heel vlak land, soms met heel veel wijnstokken, maar er wordt hier ook echt iets verbouwd, bijv. graan en maïs. Sommige stukken land liggen nog braak en wachten op beplanting/zaaigoed. Ook wel olijfbomen, maar veel minder. Die is hét landbouwgebied van Portugal. Op de landerijen staan van die lange stellages om de planten van water te voorzien net als je in Nederland kunt zien in de Wieringermeerpolder bij de tulpenvelden. Tussen de bomen grazen soms paarden en stieren. We zijn hier wel in het Portugese gedeelte waar deze dieren worden gefokt voor het stierenvechten. In een van de plaatsen onderweg zien we een arena.
Voorbij Golega steken we via een enorme lange brug de Rio Tejo (Taag) over. Bij het kasteel van Almourol een paar weken geleden was dat een rustig kabbelend riviertje. Dat is nu door de regen wel eventjes anders. Het stroomgebied is hier toch wel gauw 75 meter breed geworden. Dat is moeilijk in te schatten. Het water kolkt en er zijn zelfs golfjes met witte koppen. Ik vraag me af hoe diep het hier is. Er is geen boot of haven te bekennen langs het water. Iets verderop bij de Rio Alpiarҁa zien we verschillende ooievaars die al aan het nestelen zijn. Langs de rivier staan ook redelijk grote bomen met daarin vrij grote witte vogels op hun nesten. Het lijken witte reigers, maar het is niet echt goed te zien. Reigers nestelen hoog in bomen en het is hier bij de rivier waarschijnlijk makkelijk fourageren. Visjes, kikkers zullen er genoeg te vinden zijn.
We komen uiteindelijk op de plaats van bestemming. Er moet hier aan de zuidkant van het stadje een prachtig groot wit landhuis staan, die een uitzonderlijke collectie kunst bevat. Het heet Casa dos Patudos en was de woonplaats van José Relvas. Hij liet dit paleisje bouwen in 1905-1906 en heeft er tot zijn overlijden in 1929 gewoond. Zijn weduwe is er daarna nog tot 1951 blijven wonen. Na haar overlijden is het geheel inclusief de kunstcollectie geschonken aan de bewoners van de stad Alpiaҁa.
José Relvas had vele gezichten. Hij was (wijn)boer, kunstverzamelaar, amateurmusicus en politiek actief als diplomaat en minister van Financiën. In 1910 op 5 oktober riep hij de Portugese Republiek uit en was korte tijd premier.
We krijgen onze eigen gids mee, die ons door het huis begeleid en in goed Engels een hele goede uitleg geeft.
Het landhuis is ontworpen door de architect Raul Limo in de traditionele Portugese stijl en zoals in die tijd redelijk gebruikelijk ontwierp hij ook veel van de lampen en het meubilair. Er zijn aan twee kanten loggia's gebouwd die voorzien zijn van de blauwe Azul-tegels. Helaas zijn die nogal beschadigd. Het heeft een wit-groen betegeld torentje en ook de schoorstenen hebben de blauwe tegels. En dan de inhoud van het landhuis. Bijna onvoorstelbaar dat een persoon zoveel mooie stukken heeft kunnen verzamelen. Deze man moet echt superrijk zijn geweest.
Prachtig meubilair in allerlei stijlen, keramiek, aardewerk en glas, beelden van brons, gips en hout. Oude wand- en vloerkleden, textiel. Zilverwerk. Veel schilderijen van bekende Portugese schilders, maar ook van Spaanse, Duitse, Poolse, Vlaamse schilders. Er hangt ook een schilderij van Mesdag en er is wat Nederlands Delfts porselein. Een groot gedeelte van het trappenhuis is voorzien van blauwe tegelplateaus. Deze komen voornamelijk uit een kerk die zou worden gesloopt. Relvas heeft ze a.h.w. gered van de ondergang en ze laten plaatsen in zijn huis.
Het is gewoon overweldigend, de ene ruimte na de ander gevuld met de mooiste spullen.
Op een gegeven moment heb je zoiets van komt er geen eind aan al dat moois!!
José Relvas en zijn vrouw kregen 3 kinderen (1 meisje en 2 jongens) die op jonge leeftijd zijn overleden. Het meisje en de jongste zoon aan tyfus en de middelste zoon pleegde zelfmoord toen hij 35 was. Hij was een bekend musicus. Zijn grote slaapkamer maakt geen onderdeel uit van het museum, dat is zo in het testament vastgelegd en zijn piano is nooit meer door iemand bespeeld.
Als we het hele huis hebben gezien, is er nog een ruimte over om te bekijken. Dat is de keuken, die is te betreden via de buitenkant. Een mooie ruimte, ook weer helemaal betegeld met blauwwitte tegels, maar deze zijn voorzien van tekeningen van de Franse Fleur-de-Lis. En nu komt de aap uit de mouw en wordt verklaard hoe deze man zo gruwelijk rijk moet zijn geweest. Hij was een vrijmetselaar, bij leden van deze 'club' is heel veel mogelijk qua geldzaken. De leden van dit genootschap kom je over de hele wereld tegen, een echt broederverbond.
Het is jammer, maar er mag niet gefotografeerd worden. Met toestemming mocht ik stiekem, buiten het bereik van de camera, van onze gids een paar foto's van de oude kleurrijke Portugese (uit de 16e eeuw) muurtegels maken. Die waren echt prachtig.
En dan sta je weer buiten en kijkt tegen de vrij strakke witgekalkte muren van dit bijzondere pand aan. Het was echt de moeite waard.
We moeten maken dat we bij de auto komen want er komt weer een beste regenbui aan.
Wanneer we weer in Pinheiros zijn wacht ons een onaangename verrassing. Weer geen stroom!! De stoppenkast is gauw gevonden deze keer, maar dat helpt niet. Miranda heeft ons wel een sms'je gestuurd. Reden: het noodweer van vanmiddag. Het is gelukkig nog enigszins licht dus eten maken is geen probleem. Om een uur of 7 gaat opeens het licht weer aan om na een kwartier weer uit te ploppen. Het is net 9 uur geweest, dan is het probleem schijnbaar opgelost en blijft alles het doen.
Maandag, 12-03-2018
Het wordt steeds lastiger om binnen een redelijke afstand nog iets te vinden om te bekijken. Na veel zoeken in de gegevens gaan we vandaag naar Abrantes. Ervan uitgaand dat we daar nog niet geweest zijn.
Voordat we in de auto stappen verzamelen we eerst ons afval. Dat kunnen we ergens onderweg wel weer weggooien. Als dat is gebeurd rijden we eerst naar Tomar om vandaar verder te rijden.
Een paar honderd meter na de vuilniscontainer kan Willem nog net uitwijken voor een doorgereden vosje. Het beestje ligt midden op de weg, bloed uit de bek en niemand te zien. In de gauwigheid menen we te zien dat het beest nog niet lang geleden aangereden is. Erg sneu, ze zijn zo mooi. In de tuin naast de onheilsplek zie ik een oude man die daar aan het werk is. We zijn een beetje verbouwereerd en rijden eigenlijk door. Wat moet je in zo'n geval opruimen? Waar laat je het beest? Misschien denken ze hier wel: mooi weer zo'n rover minder! Veel mensen hebben hier kippetjes bij huis lopen. Vossen zullen er best wel eens een buit maken. We gaan er maar vanuit dat de omwonenden het beest opruimen.
Toen wij nog in Steenbergen woonden (lang geleden) kwam ik op een dag bij ons kippenhok om ze eten te geven. Van alle kippen die we hadden liepen er nog maar 2 levend rond en in een van de nesten lag een nerts te slapen moe van de slachtpartij. Een van de dieren die indertijd waren losgelaten door een actiegroep bij een nertsenfarm bij ons in de buurt. De meeste waren weer gevangen, maar deze dus niet. Geen fijn gezicht was dat die dooie kippen. Wel een prachtig beestje, de nerts. Ik heb hem kunnen vangen en wilde het naar de dierenopvang brengen. Had hem in een oude vogelkooi gepropt met een paar dikke handschoenen aan. In de auto werd ie compleet gek en wild. Ik was bang dat ie uit de kooi zou kunnen komen en Metteke zat ook achterin de auto in haar stoeltje. Het was zo erg dat ik op een gegeven moment halverwege de auto gestopt heb, beest in de kooi buiten heb gezet en de kooi heb geopend. De nerts ging er als een speer vandoor. Niets meer van gezien of gehoord....
Vanuit Tomar rijden we naar Abrantes langs de oevers van de Taag. Mooie rit en het is vandaag eindelijk droog geworden met tussen de wolken door regelmatig de zon. Nog niet in Abrantes geweest, nou mooi wel dus. Zodra we de stad binnenrijden en het bouwwerk op de eerste rotonde zien, weten we het weer. Een kasteel dat dicht was (maandag) en een kerk die werd gerepareerd. Steil omhoog moesten we om er te komen. Dat hoeven we dus niet nog eens te zien.
Het gebied boven Abrantes is een prachtig natuurgebied en hoewel we daar ook al hebben rondgereden verveeld dat nooit. We rijden in tegengestelde richting dan eerder naar Vila de Rei en Ferreira do Zezere. Gedeeltelijk langs voor ons onbekende wegen. Op een smal weggetje missen we de afslag en rijden achteruit een paar meter terug. Op de juiste weg en net om het bochtje ligt er een jonge hond midden op de rechterweghelft te slapen. Opent even de oogjes en blijft doodleuk heerlijk liggen zonder verder een beweging te maken. Zo van jullie kunnen er toch omheen, dit is mijn plekje en ik lig hier goed. We kunnen er ruimschoots omheen, maar als we wel direct waren afgeslagen hadden we dit beestje ook makkelijk kunnen doodrijden. Het ging goed, maar wel een beetje griezelig als je erover nadenkt. Er rijden daar ook zo weinig auto's!
Eenmaal weer thuis is het jammer genoeg niet warm genoeg om op het terrasje in de zon te zitten vanwege de koude wind die vandaag van alle kanten lijkt te komen. Er is geen windvrij plekje te vinden. Dan maar naar binnen.
Dinsdag, 13 maart.
Vandaag rijden we nog een keer naar de Atlantische kust onder Nazaré. De zon schijnt heerlijk en waarschijnlijk is het weer aan de kust nog beter. Er zou vandaag een weekmarkt zijn in Alfeireza, altijd leuk maar zoiets is altijd 's morgens. Het is best wel een eind rijden, dus even na tienen zijn we op pad. Er moet vlakbij het plaatsje ook een mooie baai zijn met stranden.
In Alfeireza is de markt al opgebroken want we kunnen niet vinden. Dus rijden door naar de baai. Ziet er leuk uit, echt strand met een camping vlakbij. Het toeristenseizoen is nog echt niet gestart hier, veel restaurants zijn nog dicht. We rijden naar het uitkijkpunt om een blik te werpen op de Oceaan en gaan dan weer naar beneden voor een koffie en een hapje eten. Er is niet zo veel te leven en na de koffie rijden we nog een stuk langs de kust naar de volgende dorpen. We komen nog een soort strand tegen, waar ook geen kop te zien is en vertrekken dan richting Caldas de Rainha. Misschien even winkels kijken daar. Als we de auto uiteindelijk in een parkeer garage hebben gestald lopen we een beetje doelloos rond in het centrum. Er was ook hier een markt en men is aan het afbreken. De sfeer van dit stadje valt tegen en we gaan weer verder terug naar Tomar. Daar even een vers brood halen voor vanavond en dan maar eens kijken of de vos is opgeruimd. Gelukkig zien we niets meer liggen. Nog een paar dagen en het zit erop. Gisteravond al een hotel geboekt in Spanje. Het is dan zaterdagavond dus er was al veel volgeboekt. Het is iets in Logrono geworden, in de buurt van Burgos.
Woensdag, 14 maart.
Twee dagen goed weer en vandaag moeten we dat flink bezuren. Vannacht haalde de wind tijdens de buien behoorlijk aan en overdag tijdens de vele plensbuien lijkt het op een complete storm.
We hadden al besloten dat we de komende dagen niet echt op pad gingen maar nu zitten we bijna gedwongen thuis. Ben dus een beetje aan het rommelen. Alvast aan het verzamelen, de kleren voor onderweg aan het uitzoeken en datgene wat we niet meer nodig hebben inpakken. Maandag heb ik de laatste was gedaan, de volgende was gaat weer lekker in de wasmachine thuis. Stuk makkelijker!
Schoonmaken doen we niet, daarvoor hebben we al een bedrag betaald.
Als het weerbericht klopt wordt het morgen en overmorgen een stuk beter, laten we dat maar hopen dus.
Donderdag, 15 maart.
Nog even een beetje in de buurt rondgereden bij Ferreira do Zezere. Willem zat gisteravond een beetje te kijken naar de huizenprijzen hier in de buurt en we waren nieuwsgierig hoe die bezittingen er dan uit zouden zien. Zo vlak voor ons vertrek blijven we in de buurt en hebben we toch nog wat te doen. Dit is niet de omgeving waar wij überhaupt zouden overwegen om iets te kopen, maar het is wel leuk om te kijken. Rond de 50-60 duizend euro (en ook minder) heb je hier een redelijke bouwval in meer of mindere staat op een stukje grond van 3.000-6.000 m2 grond met vaak veel fruit- en olijfbomen. Het is sterk afhankelijk waar het pand staat. In de buurt van Tomar lijkt het iets duurder. De makelaars hier zijn ook zeer summier met hun info m.b.t. adresgegevens. Soms staat het dorp er bij en je moet gewoon gaan zoeken. De eerste woning vlak onder Ferreira was heel klein, gebouwd op een soort taartpunt aan de rustige weg. De aanliggende panden zagen er niet echt uitnodigend uit. Voor de tweede reden we naar de N110, de weg tussen Tomar en Coïmbra bij Areias. Hemelsbreed misschien een 10 km van de plek waar wij gehuurd hebben. Over de weg is natuurlijk een heel ander verhaal! Het pand zelf was nog krikkemikkiger dan de eerste woning, wel groter. Volgens de advertentie 3 verdiepingen, mooi stukje grond en ook veel olijfbomen. Dak en schoorsteen leken redelijk in orde en er was water en elektriciteit. Dat is ook iets wat je hier maar moet afwachten. Maar ook hier veel werk. Ondanks de staat van de woning vonden wij deze mooier den de eerste.
Toen we uit de auto stapten begon het natuurlijk te regenen en het water stroomde door de goten langs de kant van de weg. Gelukkig was het snel over. Toen ik een blik wierp over het muurtje waartegen we geparkeerd stonden zag ik 2 prachtige grote zeugen met fraaie flaporen in de prut van de olijfboomgaard grutten. Schitterend gezicht. Zo horen ze eruit te zien.
Hierna zijn we weer verder de N110 opgereden. Ik had daar al eerder een woning te koop gezien die ik mooi vond en Willem had dat niet kunnen zien. Het had een bepaalde uitstraling. Het was even zoeken, de weg is vrij lang en ik wist niet meer precies waar het was. Bleek Pussos San Pedrăo te zijn. Ruim stuk grond, grote woning, boerenschuren op verschillende plekken, fruitbomen enz. Geen idee was het moest kosten, maar de makelaar stond vermeld. Gaan we straks even naar op zoek.
Op de terugweg nog even een paar boodschappen in de supermarkt van Vales en naar huis.
Later op de avond vonden we de gegevens van de laatste woning. Vraagprijs was 78.000 eurootjes. We hadden beiden hoger ingeschat. Deze kleine ontdekkingstocht in Portugees makelaarsland heeft ons niet kunnen overtuigen om iets te kopen. Eerst meer van het land zien lijkt me een goede optie voordat je zoiets overweegt.
Vrijdag, 16 maart.
We hebben afgesproken dat Miranda morgen om half 10 hier is voor het inleveren van de sleutels en inspectie. Vanmiddag dus maar het meeste in de auto laden. Vanmorgen nog even naar de weekmarkt van Tomar. Vorige week was de buitenmarkt dus echt letterlijk in het water gevallen. Het blijft leuk als de kooplui en de bezoekers hun ding doen. Als we net weer naar de auto willen komt er weer eens een wolkbreuk aan. Iedereen schuilt onder de kramen, die vandaag allemaal voorzien zijn van grote zeilen erover heen. Na 10 min. is het weer voorbij en gaan we droog naar de auto.
Boodschappen doen voor het avondeten en naar Pinheiros. Morgenochtend nog verse broodjes kopen en dan gaan. Op naar Spanje en verder naar een koud Nederland.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley