Stege

Ook gisteravond kregen we laat weer aanleggers. Nu een Duits schip met iets van 7 mensen aan boord. Ik schrok me rot van ze, want ik zat nogal geconcentreerd achter de laptop. Vroegen vriendelijk of ze mochten aanleggen en dat mag je niet weigeren. Het bleken alleen voornamelijk mensen te zijn die waarschijnlijk nog nooit op een schip waren geweest want bij het opstappen maakten een paar toch een herrie. Zware schoenen en dan stampen. Vanmorgen om 6 uur ging de eerste al van boord, toiletteren denk ik. Willem had er een rot nacht door.
Vanmorgen stond er een stevige windkracht 5 en het schip werd extra stevig over de volle lengte tegen de kade aangedrukt. Dat wordt leuk met wegvaren!! En wij waren natuurlijk niet de enigen. Alle schepen die precies zo waren aangelegd kregen ermee te maken. De Duitsers wilden rond 11 uur vertrekken, dat vonden wij ook een mooie tijd. We hebben dus uitgebreid iedereen escapades zien uithalen om weg te komen.
Op een gegeven moment kwam er een motorbootje met 2 mensen aan boord met een bloedgang de haven invaren. Hevig toeterend maakten ze kenbaar te willen tanken. Maar er lag al een schip, daar gingen ze in volle vaart tegen aan. Gelukkig hadden ze de fenders al uitgegooid. Maar het waaide ook zo hard. Tot overmaat van ramp sloeg hun motor ook steeds af en konden ze slecht worden geholpen. De mensen waar ze tegen aan knalden waren boodschappen doen, dus moesten ze zo lang verkassen. Ze gingen voor ons liggen, maar kom dan maar weer eens weg. Het had heel wat voeten in aarde, maar uiteindelijk lukte het en konden ze eindelijk gaan tanken.
Toen vertrok het Duitse schip, dat ging redelijk tussen de windvlagen door en konden wij ook eindelijk weg. Je kunt in een dergelijke situatie op 2 manieren fatsoenlijk proberen weg te komen. Spring laten staan, vooruit gas geven met het roer in de juiste stand en dan met de boegschroef de boot proberen de goede kant op te draaien of de kop van het schip vast laten, de motor in de achteruit zodat de kop in de wind komt en het schip op motorkracht de goede kant in draaien. We gingen voor de laatste optie, maar dat lukte dus ook niet. Gelukkig kwam er een man op de kade helpen die de spring op de kant vastmaakte, toen Willem vol in de vooruit totdat de kont goed los was van de kade en toen vol achteruit, de kop draaide in de wind en dan op het juiste moment de spring los. Dat lukte wel. Soms red je het gewoon niet met zijn tweeën.
Zo konden we de haven uit richting Copenhagen. Genua omhoog en met een gangetje van ruim 5 knopen richting brug. Toen we die onderdoor zeilden gingen we lekker recht door, ongeveer 315 gr. Inmiddels waren we al ruim een uur en een tweede brug verder toen ik tegen Willem zei: waar zitten we? Ik kan geen enkel herkenningspunt op de kaart vinden.
Bleek dat we met onze stomme kop de hele verkeerde kant uit gingen. Na de eerste brug hadden we stuurboord uit moeten gaan naar een andere brug. Het zeilen ging heerlijk maar wel de verkeerde kant op. Doorvaren was geen optie, want dan moesten we helemaal op het eiland Lolland (geen grapje) heen en waren we weer richting Duitsland aan het varen. Dus Genua naar beneden en op de motor weer terug. De brugaansluiting stond net niet op de nieuwe kaart. Precies een grensgeval. Het werd ook nog spannend want we hadden ook geen benul waar de ondieptes waren, voorzichtig varen dus. Uiteindelijk zagen we een boeienlijn bij de brug die we eerder gemist hadden. Als je op zo'n moment vastloopt heb je ook geen benul waar je heen moet. Gelukkig ging het goed en zijn we tussen een paar kleine eilanden zonder verdere problemen doorgevaren naar de plaats Stege op het eiland Mön. Voordat we morgen vertrekken gaan we ook hier nog even rondkijken.