Stettin

Maandag, 19 augustus
Je merkt duidelijk dat we in de buurt zijn van de Duitse grens. In de supermarkt zie je veel meer soorten groenten. In die kleine winkeltjes beperkt het assortiment zich in de meeste gevallen tot tomaten, uien, bieten, kool, veel augurken (die eten ze hier enorm veel), aardappels, wat fruit zoals appels, peren, perziken en dan heb je het meestal wel gehad. Gisteren zagen we zelfs broccoli. Ook zie je weer pinautomaten, dus heb je minder cash nodig. Er wordt zelfs gevraagd of je in zloty of euro’s wilt afrekenen.
Op onze waterkaarten staan de plaatsen waar we zijn geweest ook aangegeven in de vroegere Duitse namen. Dit gedeelte van Polen is lang Duits geweest.
Poolse naam spreek uit als Duitse naam
Darlowo Dar-lo-vov Rügenwald
Kolobrzeg Co-wob-jeck Kolberg
Dziwnow Jif-noof Dievenov
Swinoujscie Sfeen-o-weesh-chey Swinemunde
Szscechin Sheh-chen-chin Stettin

Aan de monding van de rivier de Swine zijn rond 1870 een 3 tal forten gebouwd. Twee daarvan liggen op de oever van de jachthaven waar wij nu zijn en de derde ligt op de andere oever. Het zijn best wel indrukwekkende bouwsels. Je kunt je voorstellen dat mensen zich hierdoor veilig voelden. In het eerste fort vlakbij is ook een expositieruimte van lokale kunstenaars. Het ziet er erg leuk uit. Zowel binnen als buiten. In de expositieruimte annex café vind je diverse glastechnieken, schilderijen, kettingen e.d. en ook echte kitsch, bijv. barnsteen made in China. Het staat er tenminste eerlijk op.

Voor het volgende fort kom je eerst een soort antiquariaat tegen. Een mannetje heeft zijn kamp opgemaakt. Nogal militair en nazistisch. Hij is op het moment dat wij er zijn van die banden met kogels die in een automatisch geweer gaan aan het oliën, zodat ze mooi glimmen. Allerlei attributen uit de diverse laatste oorlogen liggen op de tafels uitgespreid. Nazi-attributen en zelfs jodensterren uit de 2e wereldoorlog. Je kunt zien dat er op het textiel nog oude bloedvlekken zitten. Daar word je niet blij van en Willem wordt er helemaal naar van. De man zelf blijft er volkomen koel onder en kijkt je aan met een blik van kan-mij-het-wat-schelen. Er ligt ook een soort zilveren aanwijsstok met een handje als punt en een steen erin verwerkt, een cm of 20 lang. Ziet er mooi uit, het mannetje doet alsof het niets voorstelt. Wil het 100 euro voor hebben en meldt dan dat het Joods is. Zou best kunnen, maar of het waar is. Moet maar eens kijken op internet of we er iets over kunnen vinden. Het is wel erg mooi.
Het 2e fort is meer geënt op de 2e wereldoorlog. Er staat een raket, diverse afweergeschutwapens en een landingsvaartuig, volkomen verroest.
Het 3e fort staat op de andere oever en daarvoor moeten we eerst met de pont over. Op deze oever wonen duidelijk de mensen die het iets minder hebben. We fietsen volgens de bordjes , maar het blijkt veel verder te zijn dan gedacht. Op een gegeven moment staat er een bordje dat het nog 3 km is. We rijden langs een gigantisch bouwproject waar 2 grote bassins gebouwd worden met daarbij een watertransportsysteem dat lijkt op een vroeg romeins aquaduct. En dan is het knap en loopt mijn ketting van de fiets. Geen tasje met gereedschap bij ons. Willem kan met behulp van een sleutel de vastgelopen ketting weer terugzetten, maar hoe lang die ketting dat uithoudt is de vraag. Wel lekkere vieze handen! Voorzichtig verder fietsen, maar 500 meter verder een herhaling. Er stopt een vriendelijke Poolse met wat gereedschap maar helaas past geen van de sleutels op het systeem. We zijn bijna bij het fort. Ik fiets op de goede fiets vooruit om te zien of daar iets/iemand is met gereedschap. Wanneer ik terug fiets komt Willem er alweer aangelopen. Helaas worden we hier niets wijzer, maar er zijn nog meer fietsers en dan komt er een Duitser met fiets voorbij met een gereedschapstasje er op langs. Die houden we aan en met zijn gereedschap kan Willem de ketting weer spannen en kunnen we weer veilig terugfietsen naar de pont. Aan de overkant fietsen we nog door de stad. Er is niet zoveel te zien, de stad is in de 2e wereldoorlog behoorlijk gebombardeerd en dus weer opgebouwd in de stijl van toendertijd. Niet spectaculair dus. Van het fort hebben we door de defecte fiets weinig gezien.
Weer terug bij de boot komt er achter ons een Ned. schip liggen uit Andijk. Deze mensen zijn al weken onderweg, komen uit Zweden, gaan net als wij naar Stettin en dan door naar Berlijn om binnendoor weer naar Nederland te gaan. Dat kunnen wij niet tenzij we de masten strijken.

Dinsdag, 20 augustus naar Stettin.
Na de extra dag in Swinoujscie vertrokken richting Szscecin. Door het kanaal naar Stettin Haff, zoals het meer heet. De totale afstand is ongeveer 35 mijl. Het is niet bijzonder mooi weer, 17-19 gr. en bewolkt. Af en toe spettert het wat. Op het kanaal vinden bagger werkzaamheden plaats, maar verder is het heel rustig. Eenmaal aan de andere kant van het meer gaan we het kanaal op naar Stettin. Het is eigenlijke een saaie tocht totdat we in Stettin zijn. Halverwege varen we langs de grote dokken en kranen die hier langs de oevers staan voor het bouwen en onderhoud van schepen. Heel indrukwekkend, maar eenmaal daarlangs gevaren zouden we bij een haven moeten uitkomen waar een aantal jaar geleden de Sail van Stettin is gehouden. Nou, mooi geen haven, wel een heel druk verkeerspunt met aan de kade mogelijkheid om aan te leggen, maar wie wil hier nu liggen….
Doorvaren dus naar het eind van Stettin, daar moeten 4 of 5 haven liggen. Het begint ondertussen wel behoorlijk koud te worden en we hebben er allebei genoeg van. We willen rust. Volgens het boek gaan we naar mijn idee goed, maar Willem denkt er anders over. Links om, rechts om, weer links en rechts en dan komen we bij een watertje. Hoe diep is het daar, volgens de gegevens moet het voldoende voor ons zijn, dus maar voorzichtig doorvaren. En dan komen we bij de haven die ik had uitgezocht. Daar liggen ook de Nederlanders uit Andijk. Net aangekomen en net als wij hebben wij ook eerder in Stettin zelf gekeken om aan te leggen. Er is een plekje voor ons, maar ze rekenen hier wel woekerprijzen vergeleken met de rest van de havens. 80 zloty per nacht, je kunt ook afrekenen in euro’s, tegen een koers van 3.80, terwijl de normale koers 4,25 is. Zo kan ik het ook. Gewoon afrekenen in zloty dus. Internet is er ook. Zo meteen maar eens proberen.
Halverwege het kanaal meer zegt Willem ineens moet je eens kijken. Ik heb net het roer overgenomen. Er zit een grote sprinkhaan, groen, een cm of 8 groot en met grote vleugels op de bezaan en die is meegevaren naar waar we nu liggen. Toen het begon te regenen kroop hij weg in het zeil, zodat hij beschut was. Ben benieuwd of hij er morgen nog zit.