12

Vrijdag, 5 augustus

Vandaag WEER een jaartje ouder! Voor je het weet ben je echt oud en der dagen zat.... Maar voorlopig nog niet, het leven is veel te leuk! Iedereen bedankt voor de felicitaties.

Omdat de zeilapp ons vertelt dat het gunstigste tijdstip om van Terneuzen naar Hansweert te varen is tussen 11.06 en 14.06 gaan we pas om half 11 weg. We varen langzaam naar de sluis en dan moeten we wachten. De sluis wordt net van buiten naar binnen geschut en daarna zijn wij aan de beurt krijgen we te horen. Er komt nog een Belgisch schuitje achter ons liggen wachten. De sluis gaat weer open en dan komt er als eerste heel langzaam een dubbele duwbak uitvaren. Hoe heeft de schipper hem erin gekregen? Er is nauwelijks ruimte over qua breedte. Daarom duurde het schutten natuurlijk ook zo lang. Na de duwbak nog 2 kleine vrachtschepen. Dan wordt onze kant groen, maar volgens instructie van de sluis moeten we wachten op een groot leeg vrachtschip en mogen wij daarna invaren. Dat grote schip moet eerst zijn vrouw en kind met hun bagage van de oever oppikken. Die staan 50 m achter ons te wachten en als ie er dan eindelijk is wordt het Belgische boot bijna geramd. We horen een akelig geluid alsof er iets knapt en de Belg gaat ook onmiddellijk kijken en legt er een fender extra tussen. Schijnbaar is het toch goed gegaan. Goed, grote schip vaart de sluis in en er komt nog een containerschip naast liggen die inmiddels ook is gearriveerd. Dan krijgen wij kleintjes te horen dat we mogen invaren. We maken helemaal achterin vast dan hebben we de minste last van de rest. De hele operatie van losmaken tot de sluis uitvaren duurt een uur en drie kwartier. Dat was niet helemaal zo gepland, maar daar doe je niets aan. Eerst de reddingsvesten aan en dan varen we de mondig uit en slaan rechts af richting Hansweert. In eerste instantie was het even slikken want op dat moment is het druk in de vaargeul en je moet je even oriënteren. Hoe varen de schepen, waar ligt de boeienlijn, wat voor vreemds gebeurt er nog meer op het water? Er is net een containerschip de mondig gepasseerd, die golven missen we dus. Daar omheen diverse vrachtschepen van groter en kleiner formaat en er ligt iets verder op ook nog een werkschip wat aan het baggeren is. Dat is iets wat op de Westerschelde continue gebeurt. Vanmorgen heb ik alles wat maar kon vallen al gezekerd of weggezet. De golven die de grote oceaanstomers veroorzaken kunnen heel vervelend zijn en dan rollen we behoorlijk heen en weer. In de verte achter ons komen er een paar aan. Ze varen veel sneller dan wij en zullen ons voor Hansweert wel passeren.
Het is opkomend water dus de stroming helpt ons sneller naar het Kanaal van Zuid-Beveland en de sluis van Hansweert. Het gaat lekker vlot en wanneer we de voor de monding bij Hansweert zijn kunnen we bijna direct oversteken, we moeten alleen achter een klein vrachtschip langs anders heeft die last van ons. En dat is iets wat volgens de regels niet mag. De sluis kunnen we zo invaren. Er liggen nog 4 kleintjes voor ons helemaal voorin, wij kruipen erachter. Dan volgen achterin nog 2 vrachtschepen en kan de schutting beginnen. Het is altijd de vraag hoeveel ga je omhoog of omlaag. Uit voorzorg doe ik een extra lijn op de bolder, dan hoef ik niet over te pakken tijdens dit gebeuren. Dat was allemaal niet nodig want al met al is het verschil misschien 10 cm. Over het kanaal liggen 2 bruggen. Samen met een ander motorbootje kunnen wij doorvaren, de rest moet een opening vragen. Van een vorige keer weten we dat het lang kan duren, want de eerste is een spoorbrug en die draaien vaak op vaste tijden. Na een klein uurtje draaien we de Oosterschelde weer op en op het tij varen we naar de Bergse Sluis om op de Schelde-Rijnverbinding te komen. Een sluisje van 36 meter lang en 6 meter breed. Ook daar even wachten omdat de sluis wordt bediend. Vlak voor de sluis stikt het van de meeuwen. Er is voor hen waarschijnlijk een feestmaal in het water, kleine visje die door het tij daar vastlopen?
Het wordt alleen erg vervelend om de sluis in te varen vanwege de wind die kracht 4 op de kont staat. De achterkant moet dus als eerste vast op de eerste de beste bolder van de sluis.
Sluis gaat open voor ons en we varen in. In het water doet een vogel moeilijk in het water. Eerste gedachten een meeuw die een waterbad neemt. Maar nee, het is een duifje die probeert uit het water op te vliegen. Dat lukt het beestje dus niet. Het probeert op de sluisdeur te komen en drijft daarna door het water langs ons schip. Rot gezicht. Het verenpak van duiven is hiertegen niet bestand. Pakken kunnen we hem niet, is te diep. Er is een (vis)schepnet aan boord die ik zo kan pakken. Maar te korte steel. We kunnen bijna de sluis weer uit. Maar we zijn te hoog voor de brug. De sluis op afstand heeft dat verkeerd ingeschat. Willem geeft dat door. Brug moet dus ook open. Geeft niet. De duif heeft het inmiddels opgegeven om uit het water te komen en drijft achter het schip stil, kopje op de veren. Als ie dichterbij komt kan ik hem op mijn buik op het achterdek liggend met een beweging net uit het water scheppen. Hup op het dek, als we uit de sluis zijn maar even nader bekijken. De brug is open en dan kunnen we eruit.
De duif zit door en door nat in het netje en ik pak hem er voorzichtig uit. Lijkt niet beschadigd alleen supernat. Heb al een oude handdoek gepakt en wikkel het beestje erin, zodat ie er niet uit kan en leg het beestje in het zonnetje onder het stuurwiel. In de haven van Tholen kijken we wel verder. Duif beweegt af en toe het kopje en zal wel kapot zijn van de poging uit het water te komen.
Langs het Tholense gat varen we naar de Schelde-Rijnverbinding, dan links af en zien hoe we de haven van Tholen binnen komen. Er is een kleine en zeer smalle geul, maar doordat die in de bocht ligt zie je het pas laat. Dan de haventoegang door, waar is de passantensteiger. Ergens middenin links blijkt en daar leggen we aan. Netjes aansluiten en dan naar het havenkantoor.
Eerst de duif bekeken, zo op het oog geen schade, kijkt helder uit de oogjes, geen ring dus een wild exemplaar en we zetten het beestje op de hek in de zon, dan kan ie drogen en weg wanneer ie wil. Vooralsnog blijft ie in de zon zitten drogen, maakt af en toe het verendek in orde, drinkt wat. Ergens aan het begin van de avond was ie weggevlogen.
Ondertussen staan Metteke, Marco en Berber voor onze neus. Ze waren een middagje naar Goes geweest en wilden op verjaardagsvisite. We hadden dat niet zo begrepen en waren met eten bezig. Altijd leuk natuurlijk. Ze hadden allerlei lekkere dingetjes gekocht als verjaardags-kadootje. Leuk, daar konden ze gelijk gebruik van maken dus. Zij hadden ook nog niet gegeten. Maar eerst moest Berber haar warme hap hebben. Ze vindt alles lekker, dat ging er vlot in.
Lekker weer buiten gezeten, wel met een vestje aan vanwege de wind, met zijn allen en wie loopt er op de kade? De duif! Komt nog een auto aan die hem bijna overrijdt. Maar hij vliegt op en landt op de davit. Daar blijft ie zitten totdat we om een uur of 1 naar bed gaan. Misschien heeft ie toch te veel zoutwater binnengekregen?
Uurtje of 9 gaat onze visite weer weg.
Al met al een leuke dag, mooi weer, goed gevaren, onverwachte visite.

Zaterdag, 6 augustus

De duif is weg, maar als ik nu naar buiten kijk zie ik er een, al een paar uur inmiddels, op een hoogwerker op de kade zitten. Het lijkt de geredde duif wel. Deze blijft bijna de hele dag daar zitten. Tegen de avond is ie opeens weg. Is dus zo ver opgeknapt dat ie weer goed kon vliegen of ligt ergens onder aan de dijk dood te zijn. Ik wil het niet weten, daarom ga ik niet kijken.
De winkels zullen hier op zondag wel gesloten zijn, daar moeten we rekening mee houden met inkopen doen. Net buiten de haven is, zo te zien nog niet lang geleden, een winkelcentrum gebouwd. We komen daar pas achter als we zo ongeveer heel Tholen doorgefietst zijn. Nou is dat niet zo groot. Alles ingeslagen en aan boord gebracht. Even lunchen en dan gaan we op ons gemak een rondje Tholen doen. Het oude gedeelte is niet groot, achter het eerder vermelde winkelcentrum is een nieuwbouwwijk gebouwd. Ook aan de andere kant van de haven zien we nieuwbouw. Op een informatiebord op de dijk bij de ingang van de haven staat vermeld dat er in opdracht van Rijkswaterstaat en het Waterschap momenteel gebouwd wordt aan een grote wateropslag.
In het oude centrum van Tholen allemaal kleine straatjes met een aantal prachtige gevels en rijksmonumenten. Grotendeels omringd door wallen en vesten en begrensd door de haven.
De naam Tholen verwijst naar de tol die vroeger werd geheven op het water de Eendracht (nu Schelde-Rijnverbinding). Er zijn 2 molens. De witte molen, de Hoop, gebouwd op een van de wallen en de in 2008-2009 gerestaureerde korenmolen, de Verwachting. Die restauratie hebben ze mooi uitgevoerd en met het windje dat er staat draaien de wieken. Zo lopen bijna geruisloos, het geluid dat je hoort is de wind die in de zeilen op de wieken opgevangen wordt. Het stadje heeft een prettige sfeer, niet doods en uitgeleefd. Natuurlijk ook hier de nodige kerken, we tellen er in elk geval 4. Er is het oude voormalige stadhuis uit de 15e eeuw met in de toren het oudste carillonklokje van Nederland. Dat wordt elk half uur bespeeld en klinkt erg mooi.
Kortom allemaal de moeite waard om te bekijken. Het ziet er vele malen beter uit dan Brouwershaven.
Wanneer we terug zijn in de haven zijn er weer allemaal boten bijgekomen. Ook de Belgen achter ons zijn weer aan boord. De man is op een gegeven ogenblik bezig met het fatsoeneren van wat lijnen die beschadigd zijn in de sluizen. Moet weer netjes zegt hij en we raken aan de praat. Voorop hun boot staat een vlaggetje van de Brugse haven Flandria, waar wij ook waren. Hij vraagt hoe we het hebben gehad en we kunnen alleen maar zeggen dat we daar prima gelegen hebben, goede faciliteiten, dicht bij het centrum van mooi Brugge. Oké, daar is hij wel erg blij mee, want hij is n.l. de voorzitter van de watersportvereniging. We vertellen dat we het alleen erg moeilijk vonden om goede info over allerlei 'waterzaken' te vinden, zoals de dieptes e.d. Nou, dat is er wel degelijk en hij heeft wel wat weliswaar oude informatie voor ons en laat ons een boek zien met allemaal waterkaarten. Wij durfden vaak niet ergens naar toe te gaan, omdat we de goede info niet hadden. Het kaartenboek mogen we niet hebben, de rest van de info wel. Maar we hebben de gegevens ervan wel opgeschreven. Als je een tijd in België vaart is het ook zinvol om lid te worden van de VVW, een soort ANWB. Dan krijg je forse kortingen op havengeld. Is al lonend als je een keer of 10 overnacht in een haven die is aangesloten bij de VVW. Goede tips dus. We bedanken hem voor de boekjes, folders en informatie. Hij blij dat hij die kon geven.
De haven heeft ook vergunning voor 4 camperplekken. Die zijn allemaal bezet. Er komen aan het begin van de avond nog 2 campers langs op zoek naar een plekje. Maar Lydia, de havenmeester, is streng. Nee, het mag echt niet. Deze mensen vertrekken dus weer, wel met een folder waar ze eventueel wel terecht kunnen.

Zondag, 7 augustus

Na het zetten van koffie en thee zien we dat de Belgen al zijn vertrokken. Wij gaan ook verder, omhoog richting de Volkerak. Voor deze sluizen gaan we in de buurt van Heijningen/Dinteloord overnachten.
Volgens de weerberichten gister zou het vandaag de mooiste dag van de week worden. Nou het lijkt er in de verste verten niet op. Het is fris, grijs met een stevige wind kracht 4, soms wel 5. De volgende haven ligt ongeveer 25 km verder. Echt haast om te vertrekken hebben we dus niet. We manoeuvreren langzaam de haven uit, door de doorgang en langs de smalle boeienlijn naar het kanaal. Moeten even inhouden, want van rechts komt er een vrachtschip aan. Daarachter sluiten we aan. Hoewel het zondag is zijn er in vergelijking met andere trajecten veel grote schepen op het water. De een na de ander komt ons tegemoet. Ook op het Volkerak veel zeilboten, er staat een mooie bries om te zeilen. Daar tussendoor ook veel speedboten. Aan de oevers veel watervogels, eenden, ganzen en een groep lepelaars. In het riet staat een grote witte reiger. Op deze stukken water mag niet gevaren worden.
Ondanks dat het af en toe dreigt houden we het droog. Dat is verbazend met die enorme grijze wolkenlucht. De wind neemt ook toe. Ter hoogte van het riviertje de Dintel varen we naar binnen naar de sluis. Die staat open en het licht is groen. Als we 200 meter voor de sluis zijn springt het rood. Ik roep de sluis op om te vragen of we toch mee mogen bij deze schutting. Er liggen alleen recreatieschepen in. De sluis geeft geen enkele reactie, nog twee keer roepen en jawel groen licht. Achter ons varen op enige afstand nog 3 scheepjes, die graag meewillen. De sluis blijft open en ze kunnen binnen varen. De schutting stelt weinig voor. Als de deuren achter ons gesloten zijn, gaan ze voor ons bijna gelijk open. Hij kan wel open blijven staan! Hier zijn 3 verschillende havens. Bij 2 van hen kunnen we onze stempelkaart voor een kosteloze overnachting inleveren. 6 Stempels van deelnemende havens is voldoende. Mooi meegenomen.
Aan de passantensteiger is nog een plek voor ons, als we aansluiten kan er zelfs nog een klein schip tussen. Dat gebeurt later ook. Dit is nou niet een haven waar we snel nog een keer zullen gaan liggen. Het is een echt botenpakhuis. Steiger na steiger, er is een restaurant en een speelweide en je kunt je afval kwijt. Wel een mooi sanitairgebouw, dat voor de verandering eens helemaal schimmelvrij en schoon is. Ik doe het niet maar zou zonder mijn teenslippers kunnen douchen. (Trek ze toch aan.)
De wind is af en toe echt hard, ben benieuwd hoe het morgen is. Er is WiFi hier, maar de verbinding houdt niet over. Gewoon blijven proberen, dan lukt het op een gegeven moment wel.

Maandag, 8 augustus

Eerst weer terug door de sluis om op het Volkerak te komen. Een kilometer of 3 verder liggen de Volkeraksluizen. Daar is een aparte Jachtsluis voor kleine boten. Die heeft onze voorkeur boven de grote sluis. We zijn vroeg wakker en omdat we niet langer willen blijven kunnen we net zo goed ook vroeg vertrekken. Alles in gereedheid gebracht en dan gaan. Ben benieuwd hoe het weer zich vandaag gaat houden, blijft het droog? Voor de eerste sluis moeten we even wachten en begint het te spetteren. Het zet niet door maar echt aangenaam is het niet. Veel wind en dus golven. Zijn we niet gewend. Eerst de vaargeul oversteken naar de overkant en dan rechtsaf naar de Volkeraksluis. Af en toe piept ook het zonnetje tussen de wolken door. Wie weet valt het nog mee. Het is door de sterke zijwind moeizaam om aan de steiger voor de sluis af te meren. Het lukt toch en we wachten af samen met anderen wanneer we kunnen invaren. Even na 12 uur varen we de sluis weer uit. We zijn nu op het Hollands Diep en willen naar Hellevoetsluis, bijna aan het eind van deze waterplas. De eerste 5 jaar van mijn leven heb ik daar gewoond, maar weet daar nog maar weinig vanaf. Na de grote watersnoodramp begin 1953 had mijn vader een baan aangenomen bij Rijkswaterstaat om een begin te maken aan de bouw van de waterkering om zo te zorgen dat een dergelijke ramp nooit meer zou kunnen gebeuren. Dat betekende toen dat zijn leven als zeevarende voorbij was. Hij is altijd werkzaam gebleven bij Rijkswaterstaat.
Er staan behoorlijke golven op het Hollands Diep, eerst varen we onder de Hellegatsbrug door. De wind staat vol op de kop en we krijgen het nodige buiswater over ons heen. Hebben we hier zin in? Het is ongeveer 30 km naar Hellevoetsluis. We kunnen tijdens deze tocht ook nog afslaan richting Oud-Beijerland. We gaan dus door. Willem staat zichtbaar te genieten van de elementen. Eindelijk actie! De zon schijnt inmiddels volop en het water klettert regelmatig over ons heen. Doordat de zon schijnt zie je de prachtigste regenbooggordijnen in het water dat over ons en de boot heen slaat. Op de hoogte van het eiland Tiengemeten worden de golven beduidend minder en worden we nog maar af en toe nat. En we zijn niet de enige gekken die dit doen. Een tiental zeilschepen had zich voor de brug verzameld voor een doorgang en die varen ook in de buurt. Er zijn ook de nodige zeilschepen die met een voor-de-windse koers met een bloedgang de andere kant op gaan. Om 13 uur neem ik het roer over en vaar via diverse vaargeulen naar de haven van Hellevoetsluis. Eenmaal in de haven daar roepen we de havendienst op voor een sluisschutting. Die worden hier via een tijdschema uitgevoerd. Om 15.15 kunnen we schutten. Iets meer dan een half uur wachten dus. Kan ik mooi de havenmeester bellen en een ligplaats reserveren. We mogen kiezen box K29, 31 of 33 of aan de langsteiger. In een box hebben we het beste WiFi signaal. Dat maakt Willem blij, kan hij wat van de Spelen zien. Maar is lastig afmeren. Van de wind is in de haven weinig te merken en dat maakt het eenvoudiger. Met beleid achteruit de box in en dan liggen we vast op plek K33. De havenmeester heeft via een sms de code van hek en WiFi doorgegeven en is er morgenochtend. Leve de vooruitgang!
Al met al toch een mooie dag gehad op het water ondanks de nattigheid, onze versnapering op het achterdek hebben we wel verdiend vinden wij.
Morgen blijven we liggen, nu nog alleen achter het huisnummer komen waar ik gewoond heb.