In de regen

Dag 35, zaterdag 5 juli

Even na 8 uur vertrokken. Er is verder nog geen activiteit aan boord van de andere schepen. Maar het is nog vroeg…. Als we de inham uitvaren komen er 2 schepen Bergfahrt op ons af en in de verte zien we een schip Thalfahrt. We halen op 1600 toeren een snelheid van 17 km per uur. Dat is ongeveer 3 keer zo snel als stroomopwaarts. Het is niet druk op het water, maar dat kan in korte tijd veranderen en er is een bewolkte hemel.
Op een gegeven moment bij km 665 wordt het heel erg druk, veel vrachtschepen, allemaal met het blauwe bord op. Dus stuurboord-stuurboord passeren. Als ze ons allemaal voorbij zijn horen we ook een mededeling via de marifoon. Er is een stuk Rijn tijdelijk afgesloten voor scheepvaartverkeer en dat zal wel met die vele schepen te maken hebben. Wij zijn daar gelukkig net gepasseerd. 10 Minuten later ontvangen we de mededeling dat de stremming is opgeheven.
Het is zaterdag en er zijn ook heel veel mensen in allerlei formaten kano’s op het water, wat soms best wel een vreemde en in onze ogen soms best gevaarlijke situatie veroorzaakt. Ze varen soms midden op de rivier, lijkt ons heel gevaarlijk maar ze zullen wel weten wat ze doen. Laten we daar we maar van uit gaan.

En dan begint het zachtjes te regenen een paar kilometer voor Köln en na een tijdje houdt het op met zachtjes regenen . Om zo naar Düsseldorf door te varen is geen pretje. Dat is nog 50 kilometer verderop. Van een Zwitserse schipper hoorde Willem bij de voetbal dat hij uit Köln gekomen was. Zijn schip steekt 1.90 m nog dieper dan wij dus, dan moeten we er in principe ook binnen kunnen varen.
Heel voorzichtig varen we tussen de kademuren door. Het baggerschip ligt er nog maar er staat water genoeg. Dan voorzichtig richting draaibrug en ook daar kunnen we makkelijk onder door varen. Ze geven nog wel een drempel aan die op 2 meter diepte ligt, dat betekent ruim voldoende water. Haven gebeld of we kunnen liggen, ja, de steiger waar we tegenaan kijken met nummer 1.
Er staat een beetje veel zijwind dus het is een beetje lastig aanleggen en dan ons volgende probleem. De motor wil niet uit. Na diverse pogingen blijft het verd….. ding lopen.

Willem naar beneden in de motorruimte om te zien of hij iets kan doen. Maar wat?? Het is gevaarlijk met een draaiende motor beneden te zijn, je moet goed opletten dat bijv. je kleding nergens in vast kan raken. De schipper achter ons brengt uitkomst. M.b.v. een schroevendraaier slaagt hij erin om het klepje wat de toevoer van de brandstof moet afsluiten te dichten en het is stil. Hij weet ook een monteur die ons hiermee kan helpen en belt hem direct. Deze man is nog even bezig met een klus en komt dan naar ons toe. Ben benieuwd. Heb je ene probleem opgelost en dan dient het volgende zich al weer aan.
Uiteindelijk komt de monteur om 7 uur nog langs. Hij wil wel even kijken om te zien wat er aan de hand is. Is niet echt positief want er zou weer iets gereviseerd moeten worden. Iets met een soort asje. Maar hij gaat proberen om het vooralsnog weer gangbaar te maken, neemt de boosdoener (een soort heveltje) mee en komt morgenochtend na 10 uur terug. Afgesproken! Hij weer weg en dan kunnen wij eten.

Ik voel me ondertussen steeds zieker worden. Heb schijnbaar het verkoudheidsvirus van de havenmeester overgenomen. Het snot giert uit mijn neus, mijn hoofd voelt aan als een prop watten. Is gister al begonnen maar overdag ging het nog redelijk goed mbv wat paracetamol. In de loop van de avond krijg ik ook nog koorts. Dat kunnen we niet gebruiken. Een grog van een flinke scheut Weinbrand, suiker, citroen en kokend water en 2 paracetamolletjes en dan maar zweten vannacht.

Gelukkig is het voor het Ned. Elftal goed afgelopen al was het wel op het nippertje.

Dag 36, zondag 6 juli

Het duurde even voordat ik echt sliep, maar bij het opstaan vanmorgen leek het aanzienlijk beter. Voel me nog niet 100% maar hier doe ik het vandaag voor.
De monteur kom ik op de steiger tegen als ik naar het douchegebouw fiets en hij zegt dat hij er zo aan komt. Ja, inderdaad fiets. De haven bestaat uit een hele lange steiger en dan is het fietsje erg prettig. Als ik weer helemaal schoon en fris aan boord stap is de man al weer vertrokken en is ons probleem, zei het tijdelijk, opgelost. Eenmaal terug moet het goed worden aangepakt, maar het zal volgens hem wel een tijdje kunnen werken. Hij heeft in het Daf-instructieboek laten zien wat het euvel is.

We zouden dus kunnen vertrekken maar blijven vandaag hier liggen, vanmiddag Keulen maar in. Kijken in de Altstad en de beroemde Keulse Dom. Het is erg benauwd en naarmate we dichter bij het centrum komen zijn er veel mensen op de been. Een van de grote bruggen over de Rijn is afgesloten voor verkeer en er is van alles te doen. Er wordt veel gegeten, gedronken, gezongen en muziek gemaakt. We lopen door naar de Altstad. Is maar een heel klein stukje van Keulen en is niet zoveel bijzonders. Dus lopen we naar de Dom. Indrukwekkend als je aan de buitenkant staat. Het is groot en zwart besmeurd door de verkeerssmog. Maar even binnen kijken. Er zijn veel mensen en je hoort verschillende talen spreken. Prachtige altaren om de verschillende heiligen en Maria en Jezus te eren. Gebrandschilderde ramen en een prachtige dakconstructie. Na een klein uurtje staan we weer buiten en lopen terug naar de haven. Dan komen we in een mensenmassa terecht die een stoet van wagens aan het toejuichen is. Het is een gay-pride. Er liepen in de stad ook allerlei vreemde types rond die bijzonder provocerend waren uitgedost. Homo’s, lesbo’s en travestieten. De een nog mooier (en soms lelijker) dan de ander. Heren met roze tutu’s en netkousen, grappig hoor. De lesbo’s hebben daar toch minder last van, die blijven vaak toch meer vrouw en dossen zich niet zo uit. Maar ze hadden wel allemaal lol. Hebben we dat ook eens gezien. Net op het eind van de optocht begint het een beetje te regenen en we lopen weer terug naar de haven. Onderweg stuiten we op de Keulse gemeentelijke schoonmaakploeg. De afgesloten brug is inmiddels van voor tot achter helemaal schoongemaakt. Ze zijn met het laatste stukje bezig en gaan daarna achter de optocht aan om hun werk verder af te maken. Het begint nu echt te regenen en omdat we niet door en door nat willen worden nemen we op een terrasje een versnapering in de hoop dat het later droog wordt.
Eenmaal weer terug op de boot is het weer zonnig en warm. Nog even de sleutel inleveren en voor de komende nacht betalen en dan een maaltijd in elkaar flansen.
De monteur komt het instructieboek van de Daf 615 terugbrengen, hij heeft het gekopieerd. Altijd handig als hij iemand anders kan helpen.

Het bootje naast ons is eigendom van 2 homo’s met een heel grappig hondje. Zij zijn natuurlijk de stad in en het duurt het beestje veel te lang dat ie alleen is. Hij jankt met enige regelmaat hartverscheurend. Willem krijgt vreselijk medelijden. Om een uur of 9 zijn ze terug en Willem vertelt het hun. Hij zegt gelijk dat als ze het hondje kwijt willen, wij hem zo meenemen. Maar dat willen ze niet. Een beetje beschaamd wordt er gezegd dat het maar 1x per jaar is.
Voor we morgen weggaan tanken we nog even en kunnen hier ook een fles gas kopen.

Dag 37, maandag 7 juli

Opstaan, klaar maken voor vertrek. Maar eerst tanken en een gasfles scoren. Volgens de 2e havenmeester kunnen we zelfs met pin te betalen. Wel zo handig. In Duitsland zijn ze nog echt niet gewend aan de ‘Karte’. Getverderrie de diesel in de haven is bloedduur, 1,55 per liter. Aan de pomp kost het 132,9!! En onze gasfles kennen ze niet en kunnen we dus niet omruilen. Ook mijn bankpas wordt niet geaccepteerd. Ik was er al bang voor. Toch eens informeren waarom dat is. Gelukkig mijn Visakaart wel. Maar het heeft wat voeten in de aarde, moet mijn pincode opzoeken. We tanken ook maar 200 liter. Dan langs het baggerscheepje in de havenmond en we zijn weer op de Rijn.

Het is mooi weer, wel een beetje fris windje en doordat de rivier zo slingert heb je die dan weer van voren, dan weer van achter of opzij. Willem stuurt en ik houd me bezig met het roestprobleem van de zeerailing. Zo langzamerhand zijn alle slechte stukken schoon, geschuurd en in de Ranex gezet. Daarna de gaten dichtmaken en dan kan de primer er over heen. Misschien morgen, als het tenminste niet regent. De berichten zijn niet echt goed voor de komende dagen. Misschien valt het mee.

Düsseldorf ligt ongeveer 55 km verder. Om 13.45 maken we vast bijna op dezelfde plek als op de heenreis. Het is weer behoorlijk warm in de havenkom, eerst maar boodschappen doen. Hebben we dat maar gehad. Gauw terug en genieten van het mooie weer. Toen we eenmaal vastlagen constateerde ik dat het potje met terpentine en de verfkwasten omgevallen was. Een lelijke witte vlek op het grijze dek dus. Dat is schijnbaar gebeurd toen we een behoorlijke slingerbeweging maakten door de golfslag van een ander schip. Een gedeelte konden we weghalen maar in het gangboord was het al bijna droog. Jammer, maar dat lossen we wel weer op. We hebben hier wel weer internet van de haven. De dames maar even op de hoogte brengen waar we zijn.

Het is een heerlijke avond en het is bijna donker als ik weer een vogeltje ontdek wat ik nog nooit gezien heb. Met het vogelboek erbij stellen we vast dat het een Zwarte Roodstaart is. Het is een paartje en ze zijn druk bezig met het vangen van allerlei beestjes. De Duitsers noemen ze Hausrotschschwanz.
Morgen door naar Wesel of nog verder, wanneer we een geschikte haven verderop kunnen vinden.

Dag 38, dinsdag 8 juli

Het regent…. Zoals voorspeld was. Vanmiddag rond 2 uur zou het beter moeten worden.
We maken ons toch op om te vertrekken. Eerst een stuk zeil onder de imperial vastmaken, dat scheelt met de regen, fietsjes van de kade halen en weer aan boord zetten, sleutel inleveren bij de Moeke, navigatielichten inschakelen en de sterke pakken aan en gaan.

Op de Rijn zie je pas hoe slecht het zicht is en het duurt ook niet lang totdat Willem zegt dat het gekkenwerk is en we teruggaan naar de haven. Om 11 uur liggen we weer vast. Dat was dus een kort tochtje en we zullen ons vandaag aan boord moeten vermaken met het een of ander.