Week 1
Door: Carina
Blijf op de hoogte en volg Willem en Carina
09 Februari 2019 | Spanje, Alhaurín de la Torre
REIS SPANJE 2019.
Ja, we zijn weer voor een paar weken vertrokken. Heerlijk naar de warmte! Dat is tenminste de bedoeling.
De eerste week ging zo…
Vanwege de aangekondigde sneeuw hebben we woensdag 30 januari om 7.20 uur de laatste tassen in de al volle auto gezet en zijn we weggereden. Eindbestemming Alhourin de la Torre, vlak bij Málaga. Bij Delft hele lichte sneeuw en verder geen vlok meer gezien(hoezo code geel ??). Na 200 km passeren we om 8.50 uur de Belgische grens. Pas bij Antwerpen wordt de wereld wit. Om 11.10 ligt België ook achter ons en zijn we in Frankrijk. De wereld blijftf de hele dag wit, maar de wegen zijn goed schoon. Afgelegde afstand vandaag 814 km.
De kwaliteit van de al geboekte hotelkamer in Fresnay sur Sarthe is maar zo-zo, zeer gedateerd, maar we hebben redelijk goed geslapen en krijgen een uitstekend ontbijt. De tweede dag nemen we wel de tolweg. We willen opschieten en vooral het stuk van Bordeaux naar de Spaanse grens is vervelend om te rijden. De weersomstandigheden: slecht. Heel veel regen, veel vrachtwagens en geen Zoab. Dus heel veel opspattend water. Je wordt er doodmoe van.
De Frans-Spaanse grens passeren we om 16.22 bij een temperatuur van 16 gr. Terwijl we vanmorgen met -1 gr. begonnen. Het werkt we rijden naar het zuiden en het wordt warmer!
Op naar het hotel in Etxauri, net onder Pamplona. Ergens op de beroemde route van Santiago de Compostella. Na 794 km bestemming bereikt. Het hotel is een mooie verrassing, zo te zien is alles spiksplinternieuw. Wel een hoog Ikea-gehalte! Met de volgende morgen weer een goed ontbijt.
Dag 3 starten we de auto om 9.15 en gaan eerst tanken. Dat is in Spanje ietwat aangenamer dan in Nederland, de literprijs varieert tussen de 1,20 en 1,29. Het dorp dat we verlaten ziet er echt uit als een Spaans bergdorp, erg mooi en het zonnetje schijnt. We tuffen langs Madrid, uiteraard veel verkeer. Het is een grote stad en helaas pikken we als we bijna Madrid voorbij zijn nog een file mee veroorzaakt door een ongeluk blijkt later. Dat levert een vertraging op van een klein half uur. Logisch als je van de tweebaans-afrit, naar één baan moet en er dan van rechts weer een baan invoegt. Het hele zootje moet uiteindelijk invoegen op de driebaans weg met een aantal op- en afritten waar dus verderop een ongeluk is gebeurd! Dat kost gewoon tijd.
Een uurtje later weer een kleine file. Hier ligt een vrachtwagen met oplegger op de vluchtstrook. Volledige lading ligt in de kant en men is druk bezig de lading over te brengen in kleinere wagens. Heel vreemd ligt de vrachtwagen helemaal omgedraaid met de cabine zeg maar naar ons toe op zijn kant. Hoe dat is gebeurd zal een vraagteken blijven. Lijkt wel of hij om zijn as gedraaid is. Iets verder op gaan we de snelweg af naar Santa Cruz de Mudela voor het volgende (ecologische) hotel. Valt niet mee dat te vinden vanwege de vele eenrichtingsverkeerstraatjes en een ietwat verouderde exemplaar van TomTom. Ook dit is een goed hotel, redelijk nieuw. Alleen de dame achter de receptie is niet echt behulpzaam. Dat geldt ook voor de volgende morgen als we willen ontbijten. Er staat niets klaar en we moeten om alles vragen. We zijn weer 628 km verder. Nog een korte rit voor de boeg morgen,ongeveer 300 km.
Vertrek om 9.50 uit Santa Cruz de Mudela. Op naar Alhaurin de la Torre. Zonder verder oponthoud staan we om 13.33 uur voor ons tijdelijke adres Calle Estepona 439 en maken kennis met de verhuurders Manuel en Adriana. Manuel gaat ons voor naar het huisje achter in hun tuin. Langs het (onverwarmde) zwembad en de olijf-, amandel- en sinaasappelbomen. Oeps dat is toch wel erg klein! Het huisje bestaat uit een gecombineerde woon/eetkamer met een keukentje, een slaapkamer en een badkamer.
Voor 2 personen eigenlijk groot genoeg. Oke, dan de auto maar leeghalen en de spullen opbergen. Onze verhuurders hebben wat eerste levensbehoeften aangeschaft, stokbrood, boter, melk, jam en nog wat dingetjes. Heel attent. Later nog wat boodschappen gedaan voor een warme hap en dan vanavond vroeg naar bed. We zijn wel een beetje verreisd en moe.
En dat slapen valt smerig tegen. De matras lijkt wel een houten plank . Als we daar 6 weken op moeten slapen is het niet best. Koud hebben we het niet gehad, dekens genoeg.
De volgende morgen vraagt Manuel natuurlijk hoe we geslapen hebben. Niet dus! Dat vond hij niet leuk en hij zou proberen een oplossing te vinden. De matras was praktisch nieuw. Deze eerste dag hebben we weinig gedaan, de pijnlijke ruggen een beetje ontzien, en de directe omgeving verkend.
’s Middags kwam Manuel met een luchtbed aanzetten. Misschien konden we dat op de matras leggen. Oplossing?? Denk het niet maar we gaan het proberen.
Zoals al ingeschat is dat geen oplossing voor het probleem harde matras. Een luchtbed slaapt toch al niet lekker. Je zakte met je billen diep weg en je benen komen dan omhoog. Dan op je voeten een pakket dekens en bij het omdraaien het gewiebel en gekraak van het luchtbed. Vreselijk. Ik kreeg het vreselijk benauwd en ben er maar uitgegaan en op de bank in de kamer gaan liggen. Heb zo nog wat geslapen, maar ja dat was voor Willem natuurlijk geen oplossing. In je eentje op een luchtbed dat is opgepompt voor 2 personen voegt ook niet. Weer een rotnacht dus. Dan toch de 2e oplossing van Manuel een ander zacht matras op het harde matras, dat is alleen wel iets smaller. Maar het werkt. De 3e nacht goed geslapen.
We hebben ’s middags ook de auto nog gepakt en zijn richting Torremolinos gereden. Even de Middellandse Zee zien. Op weg van Málaga naar Alhaurin rijd je er langs maar niet dicht genoeg om te zien wat ze daar van gemaakt hebben. Vreselijk. Het is ongelofelijk hoe men een gebied zo grondig kan verpesten. Vroeger: mooie stranden baaien en haventjes. Nu: aaneengeschakelde hoogbouw met bijna alleen maar hotels, tapasbars, restaurants en andere eetgelegenheden, toeristenwinkels. Er is nauwelijks te parkeren. We vonden een parkeerplek, zijn op het strand geweest, hebben de blauwe zee gezien en zijn gauw weer vertrokken.
Maandag gewoon op het honk gebleven. Weinig gedaan.
Dinsdag in de middag naar Ronda gereden. Dat is richting Sevilla. Ligt niet eens zo ver weg, maar door de bergweg langs een paar zgn. witte dorpen waar deze streek ook bekend om is, was het veel verder weg dan ingeschat. 1001 Bochten! Smalle wegen en dwars door de bergketen de Siërra de las Nievas. Heel erg indrukwekkend en soms een beetje eng. Gelukkig weinig verkeer. We zijn dat nog niet gewend en het was een beetje te veel van het goede. Eenmaal in Ronda was het lastig om bij de bezienswaardigheden te komen en te parkeren. Het gaat allemaal net even anders en omdat het inmiddels ook al tegen vieren liep zijn we Ronda weer uitgereden langs de andere kant. Deze weg was ook een bergweg maar iets breder en reed dus iets makkelijker. Uiteindelijk kwamen we bij Marbella uit en zijn we via de autovia teruggereden.
Kortom een indrukwekkende rit en Ronda doen we later nog een keer.
Ja, we zijn weer voor een paar weken vertrokken. Heerlijk naar de warmte! Dat is tenminste de bedoeling.
De eerste week ging zo…
Vanwege de aangekondigde sneeuw hebben we woensdag 30 januari om 7.20 uur de laatste tassen in de al volle auto gezet en zijn we weggereden. Eindbestemming Alhourin de la Torre, vlak bij Málaga. Bij Delft hele lichte sneeuw en verder geen vlok meer gezien(hoezo code geel ??). Na 200 km passeren we om 8.50 uur de Belgische grens. Pas bij Antwerpen wordt de wereld wit. Om 11.10 ligt België ook achter ons en zijn we in Frankrijk. De wereld blijftf de hele dag wit, maar de wegen zijn goed schoon. Afgelegde afstand vandaag 814 km.
De kwaliteit van de al geboekte hotelkamer in Fresnay sur Sarthe is maar zo-zo, zeer gedateerd, maar we hebben redelijk goed geslapen en krijgen een uitstekend ontbijt. De tweede dag nemen we wel de tolweg. We willen opschieten en vooral het stuk van Bordeaux naar de Spaanse grens is vervelend om te rijden. De weersomstandigheden: slecht. Heel veel regen, veel vrachtwagens en geen Zoab. Dus heel veel opspattend water. Je wordt er doodmoe van.
De Frans-Spaanse grens passeren we om 16.22 bij een temperatuur van 16 gr. Terwijl we vanmorgen met -1 gr. begonnen. Het werkt we rijden naar het zuiden en het wordt warmer!
Op naar het hotel in Etxauri, net onder Pamplona. Ergens op de beroemde route van Santiago de Compostella. Na 794 km bestemming bereikt. Het hotel is een mooie verrassing, zo te zien is alles spiksplinternieuw. Wel een hoog Ikea-gehalte! Met de volgende morgen weer een goed ontbijt.
Dag 3 starten we de auto om 9.15 en gaan eerst tanken. Dat is in Spanje ietwat aangenamer dan in Nederland, de literprijs varieert tussen de 1,20 en 1,29. Het dorp dat we verlaten ziet er echt uit als een Spaans bergdorp, erg mooi en het zonnetje schijnt. We tuffen langs Madrid, uiteraard veel verkeer. Het is een grote stad en helaas pikken we als we bijna Madrid voorbij zijn nog een file mee veroorzaakt door een ongeluk blijkt later. Dat levert een vertraging op van een klein half uur. Logisch als je van de tweebaans-afrit, naar één baan moet en er dan van rechts weer een baan invoegt. Het hele zootje moet uiteindelijk invoegen op de driebaans weg met een aantal op- en afritten waar dus verderop een ongeluk is gebeurd! Dat kost gewoon tijd.
Een uurtje later weer een kleine file. Hier ligt een vrachtwagen met oplegger op de vluchtstrook. Volledige lading ligt in de kant en men is druk bezig de lading over te brengen in kleinere wagens. Heel vreemd ligt de vrachtwagen helemaal omgedraaid met de cabine zeg maar naar ons toe op zijn kant. Hoe dat is gebeurd zal een vraagteken blijven. Lijkt wel of hij om zijn as gedraaid is. Iets verder op gaan we de snelweg af naar Santa Cruz de Mudela voor het volgende (ecologische) hotel. Valt niet mee dat te vinden vanwege de vele eenrichtingsverkeerstraatjes en een ietwat verouderde exemplaar van TomTom. Ook dit is een goed hotel, redelijk nieuw. Alleen de dame achter de receptie is niet echt behulpzaam. Dat geldt ook voor de volgende morgen als we willen ontbijten. Er staat niets klaar en we moeten om alles vragen. We zijn weer 628 km verder. Nog een korte rit voor de boeg morgen,ongeveer 300 km.
Vertrek om 9.50 uit Santa Cruz de Mudela. Op naar Alhaurin de la Torre. Zonder verder oponthoud staan we om 13.33 uur voor ons tijdelijke adres Calle Estepona 439 en maken kennis met de verhuurders Manuel en Adriana. Manuel gaat ons voor naar het huisje achter in hun tuin. Langs het (onverwarmde) zwembad en de olijf-, amandel- en sinaasappelbomen. Oeps dat is toch wel erg klein! Het huisje bestaat uit een gecombineerde woon/eetkamer met een keukentje, een slaapkamer en een badkamer.
Voor 2 personen eigenlijk groot genoeg. Oke, dan de auto maar leeghalen en de spullen opbergen. Onze verhuurders hebben wat eerste levensbehoeften aangeschaft, stokbrood, boter, melk, jam en nog wat dingetjes. Heel attent. Later nog wat boodschappen gedaan voor een warme hap en dan vanavond vroeg naar bed. We zijn wel een beetje verreisd en moe.
En dat slapen valt smerig tegen. De matras lijkt wel een houten plank . Als we daar 6 weken op moeten slapen is het niet best. Koud hebben we het niet gehad, dekens genoeg.
De volgende morgen vraagt Manuel natuurlijk hoe we geslapen hebben. Niet dus! Dat vond hij niet leuk en hij zou proberen een oplossing te vinden. De matras was praktisch nieuw. Deze eerste dag hebben we weinig gedaan, de pijnlijke ruggen een beetje ontzien, en de directe omgeving verkend.
’s Middags kwam Manuel met een luchtbed aanzetten. Misschien konden we dat op de matras leggen. Oplossing?? Denk het niet maar we gaan het proberen.
Zoals al ingeschat is dat geen oplossing voor het probleem harde matras. Een luchtbed slaapt toch al niet lekker. Je zakte met je billen diep weg en je benen komen dan omhoog. Dan op je voeten een pakket dekens en bij het omdraaien het gewiebel en gekraak van het luchtbed. Vreselijk. Ik kreeg het vreselijk benauwd en ben er maar uitgegaan en op de bank in de kamer gaan liggen. Heb zo nog wat geslapen, maar ja dat was voor Willem natuurlijk geen oplossing. In je eentje op een luchtbed dat is opgepompt voor 2 personen voegt ook niet. Weer een rotnacht dus. Dan toch de 2e oplossing van Manuel een ander zacht matras op het harde matras, dat is alleen wel iets smaller. Maar het werkt. De 3e nacht goed geslapen.
We hebben ’s middags ook de auto nog gepakt en zijn richting Torremolinos gereden. Even de Middellandse Zee zien. Op weg van Málaga naar Alhaurin rijd je er langs maar niet dicht genoeg om te zien wat ze daar van gemaakt hebben. Vreselijk. Het is ongelofelijk hoe men een gebied zo grondig kan verpesten. Vroeger: mooie stranden baaien en haventjes. Nu: aaneengeschakelde hoogbouw met bijna alleen maar hotels, tapasbars, restaurants en andere eetgelegenheden, toeristenwinkels. Er is nauwelijks te parkeren. We vonden een parkeerplek, zijn op het strand geweest, hebben de blauwe zee gezien en zijn gauw weer vertrokken.
Maandag gewoon op het honk gebleven. Weinig gedaan.
Dinsdag in de middag naar Ronda gereden. Dat is richting Sevilla. Ligt niet eens zo ver weg, maar door de bergweg langs een paar zgn. witte dorpen waar deze streek ook bekend om is, was het veel verder weg dan ingeschat. 1001 Bochten! Smalle wegen en dwars door de bergketen de Siërra de las Nievas. Heel erg indrukwekkend en soms een beetje eng. Gelukkig weinig verkeer. We zijn dat nog niet gewend en het was een beetje te veel van het goede. Eenmaal in Ronda was het lastig om bij de bezienswaardigheden te komen en te parkeren. Het gaat allemaal net even anders en omdat het inmiddels ook al tegen vieren liep zijn we Ronda weer uitgereden langs de andere kant. Deze weg was ook een bergweg maar iets breder en reed dus iets makkelijker. Uiteindelijk kwamen we bij Marbella uit en zijn we via de autovia teruggereden.
Kortom een indrukwekkende rit en Ronda doen we later nog een keer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
