Het duurde even, maar hier is week 4.

Vrijdag
De dag van de 1000-bochten tocht. We gaan onze eerste lange rit naar Ronda nog eens overdoen. Heen rijden we via Ardales naar Ronda, welke route we terug pakken is van later zorg. Het ingevoerde adres in de TomTom is een parkeergarage dicht bij het historische gedeelte van Ronda. Hopelijk scheelt dat wat onnodig rondrijden op zoek naar een parkeerplaats. Het schijnt de meest door toeristen bezochte stad te zijn in Andalusië.
Het eerste stuk van de heenreis hebben we al vaker gereden, o.a. naar El Chorro, vanaf Ardales is het onbekend terrein. Het landschap lijkt enigszins op een dal wat tussen 2 bergketens ligt. Wel een heel breed dal. Glooiende groene heuvels die beplant lijken met bijv. graan, weinig bomen. De weg is prima om te rijden, weinig verkeer. Na ruim anderhalf uur rijden zijn we in Ronda en worden we door de TomTom tot vlak bij de plek geloodst. Die parkeergarage is onvindbaar en het is lastig een parkeerplaats te vinden. De straten van Ronda bestaan voor een groot gedeelte uit keitjes die in het beton vastliggen (kinderkopjes idee, maar kleiner) en dat loopt is niet echt makkelijk. Goed uitkijken waar je je voeten neerzet. Straten lopen omhoog of naar beneden. In een rustig tempo lopen we dus naar beneden langs de kerk Nuestro Padre Jesús naar oude poort Puente Viejo die de kloof van de rivier El Tajo overspant. Het uitzicht is prachtig. Aan de andere kant van de kloof is de nieuwere brug Puente Nuevo (tussen 1751 en 1793 uit steen opgetrokken), het uitzicht daar moet nog indrukwekkender zijn. Misschien voor straks of voor een ander bezoek. Vanaf de Puente Viejo kijk je uit op de restanten van de Arabische baden uit 1300. Naast de kloof zijn tuinterrassen met steeds korte trappen aangelegd, zo kom je redelijk makkelijk naar boven. Al blijft het een hele klim. Aan de andere kant zijn huizen op/in de rotsen gebouwd. Op het laatste terras kijk je tegen de Puente Nuevo aan. Bovenop de brug lopen bezoekers. Deze brug werd extra beroemd door het boek van Ernest Hemmingway, Voor wie de klok luidt. Daarin wordt beschreven hoe de fascisten tijdens de Spaanse Burgeroorlog door de republikeinen van de brug werden gegooid. Er zijn veel mensen van de brug te pletter gevallen, zo ook de architect die tijdens een inspectie vlak voordat het bouwwerk klaar was naar beneden viel.
We lopen via wat straatjes en eindeloze trappetjes weer naar de Puente Viejo. Tijd om even op adem te komen voor Willem. Ik wil via de Puente Viejo nog even verder kijken naar de andere kant van de kloof. Via een triomfboog gaat het omhoog met diezelfde vervelende straatkeitjes. Na elke hoek zie je weer iets anders. Ook voor mij is het heel vermoeiend dus na een paar hoeken houd ik het voor gezien en ga weer naar beneden tussen een klas met Spaanse leerlingen van een school. Die hebben er totaal geen moeite mee naar beneden te gaan. Weer bij de auto zit Willem lekker op een muurtje van het zonnetje te genieten. Het is weer heerlijk weer, ook volgens een Spanjaard die ons voorbij loopt.
We doen nog een poging om dichter bij de Puente Nuevo te komen, maar daar stoppen we mee. Eenrichtingverkeer, smalle straten. Er is hier in Ronda nog veel meer te zien, veel te veel voor een keer en we zijn hier nog wel een tijdje dus iets voor de volgende keer….
Terug rijden we via El Burgos door de Sierra de las Nievas en Coin weer naar Alhaurin. De tocht met 1000 bochten. De kwaliteit van de weg is uitstekend, pas geasfalteerd. De rijbanen zijn erg smal en uitwijkmogelijkheden zijn er weinig. De paaltjes staan bijna direct tegen de doorgetrokken streep en de rotsen en overal zijn vangrails en betonblokken geplaatst om er maar voor te zorgen dat je niet naar beneden plettert waar dat zeker tot de mogelijkheden behoort. Passeren kan echt niet en tegenliggers passeren we met de nodige voorzichtigheid. Als je hier dagelijks rijdt kijk je er waarschijnlijk anders tegenaan. Het blijft fascinerend die kale bergen. In Coin doen we nog wat boodschappen en zijn dan rond zessen weer thuis. Wel behoorlijk afgepeigerd van deze intensieve dag. Vroeg naar bed.

Zaterdag
Het wordt prachtig weer volgens het weerbericht, 21 graden. Vandaag heerlijk genieten van de tuin en een beetje in de zon niets doen. De thermometer geeft zelfs, vol in de zon, 27 graden aan. Bijzonder aangenaam kun je wel zeggen. Wasje draaien, drogen is hier geen probleem.

Zondag
Carnaval in Malága. Gisteren is de carnaval officieel begonnen met het voorstellen van de koning, de koningin en de prinsessen van het carnaval van dit jaar. De carnaval duurt tot zondag 3 maart.
Voor vandaag staat de grote optocht op het programma. Die begint om 5 uur. Na ons zondagsontbijt vertrekken we. Even na 14 uur staat de auto in de garage bij de haven en stappen we de promenade op. Het is veel drukker dan bij ons bezoek aan het Castillo eerder deze maand. Marktkramen verderop, een podium met livemuziek en veel wandelaars. Naar het echt centrum is best nog een tippel, maar er is hier een mogelijkheid om (elektrische) fietsen, segways en elektrische stepjes te huren. Dat lijkt ons wel wat. We zijn ook niet de enigen die er zo over denken en daarom duurt het even voordat we echt op de fiets zitten. In het historische hart zijn wat fietspaden, maar meestal moet je gewoon tussen de wandelaars door fietsen. Goed uitkijken dus. Geen auto’s dat scheelt. Buiten de optocht is het doel van ons bezoek kijken waar alles ligt wat we willen zien en later terugkomen voor het eigenlijke bezoek. Er is hier zoveel te zien.
Het grootste baken van de stad is de kathedraal. Met onderbrekingen is er 200 jaar aan gebouwd, tot 1762, en nog steeds niet af. Er is één toren van 100m hoog en de tweede is nooit afgebouwd. Vandaar de bijnaam La Manquita (de eenarmige vrouw). Het is een imposant gebouw, waarschijnlijk lijkt het ook zo massief omdat er weinig ruimte omheen is. De omliggende gebouwen zijn er dicht omheen gebouwd. Ons volgende punt is de Alcazaba, de burcht, met aan de voet de restanten van het Teatro Romano, een Romeins theater. We fietsen met beleid tussen de voetgangers door langs verschillende kerken en musea. Komen langs het Picasso-museum en het museum van Carmen Thysen. Bij de laatste staat een lange rij mensen te wachten voordat ze naar binnen kunnen. Vinden het gebouw waar dagelijks de Mercado is gehuisvest en fietsen kriskras door allerlei straatjes. OP een gegeven moment weet je ondanks het plattegrondje van de Tourist Informacion niet meer waar je bent. Een inwoner kan ons gelukkig uitleggen hoe we op de Plaza de la Construcion kunnen komen. De plaats waar de optochtdeelnemers verzamelen. Het is niet eens zo ver. Er zijn ook veel mensen die niet meelopen maar wel verkleed zijn. Gezinnen verkleed in een thema, bijv. Mickey Mouse, clowns, Mary Poppins, feeën, kleine prinsen en prinsessen, spidermannen en allemaal op weg naar het startpunt.
Het duurt even totdat alle deelnemers in de juiste volgorde zijn opgesteld en dan gaat het eindelijk los. Wachten duurt lang en er waait inmiddels een vrij koude wind. Eerst een groep Spaanse schonen op van die lange stelten (hoe houden ze het vol dat hele eind!), zeer luchtig gekleed. Ze zullen het wel koud hebben. Dan volgen de kinderen die met hun creatie hebben gewonnen, daarna degenen die dit jaar gekozen zijn als koning, koningin en de prinsessen. En dan de thema’s o.a. de Flintstones, de scouting, the Lion King, gymgroepen, superman, oermensen, een muzikale voetbalclub, buurtgroepen en als laatste een groep indianen. Die trommelden er op los in een meeslepend ritme.
En allemaal hadden ze zakken met confetti bij zich, die kwistig werd rondgeslingerd. Voordat iedereen langs was ging er zeker een uur voorbij. De weg lag bezaaid met confetti tot groot vermaak van alle kindertjes. Het duurde niet lang totdat de gemeentereiniging begon met het opruimen van die confetti. Ze hadden wel even werk!
Goed de optocht was voorbij en het werd kouder. Ondanks het mooie weer koelt het ’s avonds snel af. Tijd om de fietsen in te leveren en de auto uit de stal te halen. Terug naar de promenade en weer naar Alhaurin.

Maandag
Uitrusten van de vermoeiende dag van gister en genieten van het zonnetje, het is plm. 22 graden.

Dinsdag
Blijven een beetje in de buurt. Doel van vandaag is Mijas. Dit bergdorp of pueblo, ligt 8 km ten noorden van Fuengirola. We rijden eerst richting Coin en slaan dan af naar Marbella. Om halverwege af te buigen naar Mijas. Weer een spectaculaire rit door de bergen, de Sierra Mijas. Ruig terrein met verschillende uitgezette wandelroutes. Als je hoog genoeg bent kun je gewoon de Middellandse Zee zien. De huizen in Mijas zijn wit en de meeste straten redelijk vlak. We stoppen op het grote plein midden in het dorp. Het eerste wat opvalt zijn de burro-taxi’s. Ja, wat zijn dat? Ezeltaxi’s. Allemaal tot groot ongenoegen van de dierenwelzijnactivisten. Onder een lang afdak staan 15-20 ezeltjes met mooie lange en vooral zachte oren ingespannen voor koetsjes of gewoon gezadeld om de toerist Mijas te laten zien. Ze zien er niet echt gezond uit. Er wordt gesteld dat ze slecht worden behandeld, lange dagen maken en veel te zware toeristen moeten vervoeren. Aan de andere kant staan een stuk of 8 paarden die ingespannen zijn voor grotere koetsen in de schaduw van een paar grote bomen.
Die zien er toch beduidend beter uit. En dat allemaal voor de toeristen. Om het plein winkels met schaapsleren jassen, leren jassen, aardewerk en de gebruikelijke souvenirs. Vanaf de rand van het plein kijk je uit over de Middellandse Zee. Een grandioos uitzicht. Het water is vrij ver maar het water lijkt bijna rimpelloos. Er is praktisch geen wind en er vaart een eenzame zeilboot. Er staat ook nog een soort kapel in een hoek van het plein. Ter ere van de maagd van La Pena met een altaar en een zee aan bloemen.
Hier vind je ook de enige vierkante plaza de toro (stierengevechtarena) van Spanje. Er worden soms speciale gevechten gehouden voor de toerist. We lopen verder door de smalle straten met de vele winkels. Echt toeristisch is het hier en treffen ook het toppunt van decadentie aan. Boven het grote plein loopt een straatje als een soort verdieping. In de hoek hebben ze een lift gebouwd die je van het plein naar dat straatje kan brengen. Nog nooit gezien!
Na Mijas gaat het via Benalmádena weer richting huis. In Torremolinos rijden we onder de grote kabelbaan door die van de top van de berg naar ergens bij het strand loopt. We komen ook langs een soort moskee. Helemaal wit met een grote goudkleurige kegel op het dak. Maar eens uitvinden wat dat nu moet zijn.

Woensdag
Marktdag in Alhaurin. Van 10 tot 14 uur. Het is uiteraard een beetje lastig om de auto te parkeren, door de markt is het extra druk. Een paar honderd meter van de markt is ruimte genoeg. We hadden iets meer variatie in kramen verwacht. Het is voornamelijk groenten, textiel en schoenen, snoep en noten wat er verkocht wordt en maar een straat met kramen aan beide kanten. We zijn er dus eigenlijk snel mee klaar. Voor het brood wat we wilden kopen moeten we naar de supermarkt. Daar is het hartstikke druk en realiseren we ons dat het morgen een feestdag is in Andalusië. De meeste winkels zijn dicht. Gelijk voor 2 dagen boodschappen doen dan maar. Weer thuis gegeten en de boel aan kant gemaakt. Wat gaan we doen? Na wat bladeren door de informatie kom ik het bouwwerk tegen wat we gistermiddag op de terugweg zagen. Dat met de goudkleurige kegel erboven op. Blijkt de grootste Boeddhistische stupa/stoepa van Spanje te zijn, dat de relieken van een boeddhistische heilige bevat. Kun je ook bezichtigen. Daar vlakbij naast is een vlindertuin. We hebben dat eerder gezien maar is altijd leuk. Daar gaan we heen. Kort ritje en om 4 uur staan we voor de deur. Kaartjes gekocht en dan stappen we de vochtige warmte in. Bijna bovenop een mooie oranjebruine vlinder. Kijken waar je loopt!!
Vlinders zijn heel fascinerend. De manier waarop ze vliegen, de prachtige kleuren, de manier waarop ze eten met hun lange roltong. In deze tuin vind je vlinders uit de hele wereld, maar geen Europese. Welke soorten dat zijn hangt een beetje af van het ‘aanbod’ van het moment. Het is er niet druk dus kun je volop kijken en speuren naar nog een ander exemplaar. Op vaste tijden vertelt een medewerkster het een en ander over de vlinders die er op dat moment zijn, ook in fatsoenlijk Engels.
Midden in de ruimte is een vogelvoederplaats, waarop kleine witte en gele kanarieachtige vogeltjes samen met hele bontgekleurde vogels volop aan het pikken zijn. Er lopen ook een walibi en een paar landschildpadden rond. Boven op de balustrade leeft ook nog een groen/gele leguaan die ongeveer 30 jaar oud is. Onder die balustrade een vlinderkas met alleen nachtvlinders. Met hun vlekken en kleuren zijn ze bijna mooier dan de dagvlinders. En voordeel ze zitten lekker stil, je kunt ze goed bekijken en fotograferen.
De leguaan tref ik aan gedrapeerd op een balk zich absoluut helemaal niets aantrekkend van alle mensen erom heen. Hij/zij ligt er voor oud vuil bovenop, de 4 poten en de staart hangen aan beide zijden van de balk naar beneden. Alle dieren en vogels lijken bijna tam, je kunt ze tot op een paar centimeter benaderen.
Na anderhalf uur gaan we de warme kas uit, even door het winkeltje heen (even acclimatiseren) en weer naar buiten. We vertrekken mooi op tijd, er wordt net een bus met senioren uitgeladen om de vlindertuin binnen te gaan. De naastgelegen stupa bekijken we wel een andere keer. Om half 7 zijn weer thuis.