En weer een verslag

Vrijdag en zaterdag, 23 + 24 januari

De zon schijnt weer en het kopje thee en de koffie smaken prima op het terras. Wat hebben we gister gedaan? Even goed nadenken. Oh ja, een bezoekje aan de vismarkt in Giarre. Volgens Maria is die van Catania veel leuker maar dat kunnen we volgende week nog wel doen. Het zal wel zo zijn dat de vismarkt alleen 's morgens open is dus voor ons doen redelijk vroeg weg om in elk geval voordat de winkels sluiten voor de middag in Giarre te zijn. Dat lukt. De vismarkt is gesitueerd in een pand vlak bij de haven. Is niet zo groot en stelt eigenlijk niet zoveel voor. De toeristen zijn er natuurlijk nog niet in dit jaargetijde. Rond dit pand zijn in dezelfde straat en het straatje om de hoek nog een aantal vishandelaren gevestigd. We kopen verse mosselen voor vanavond.
Dan gaan we eens rondkijken bij de jachthaven. Er is een enorme pier in zee gebouwd die dient als beschutting voor de binnen gelegen jachten. De accommodatie lijkt prima. Een ruime haveningang, er is een douanekantoor, veel steigers met vingerpieren (die zijn nu niet in gebruik) en een soort binnenhaven waar redelijk grote jachten liggen te overwinteren. Sommige van de boten zijn bedekt met een fikse laag lava-stof, afval van de Etna. Ook een grote kraan om schepen van en in het water te tillen en een soort scheepswerf. Is niet verkeerd.... Iets verder in Giarre liggen wat lokale schepen op de kant, maar dat ziet er niet zo florissant uit. De golven beuken op de kust en het strand. Dat er verlaten en nogal smerig bij ligt. Veel plastic afval, hopelijk wordt dat verder in het seizoen wel opgeruimd. In deze staat kan je je niet voorstellen dat hier in de zomer duizenden mensen hun vakantie doorbrengen.
Eenmaal weer terug in G-Naxos nemen we een zijweg naar de kust en de haven. Hier ook veel hotels, B&B, eettenten en een soort haven. Geen jachthaven, maar er liggen wat vissersboten en op het strand kleine boten, waarschijnlijk van de lokale bewoners. Er staan hier allemaal veelal oude mannetjes te vissen. Als aas gebruiken ze stukjes garnaal met een soort gependobber om in te gooien en de visjes die ze vangen zijn ongeveer 12 cm. groot. De vangst houdt niet over. In de emmertjes zitten 3 / 4 visjes. Het begint langzamerhand weer te betrekken en de regen dreigt dus gaan we richting huis.
Eerst de mosselen maar schoonmaken. Die hebben beste baarden en verschillen nogal van grootte. Maar ze smaken prima, wel zouter dan de Hollandse mosselen. Het zoutgehalte van de Middellandse Zee is hoger dan de Noordzee en de Wadden.

Zaterdag worden we om 9 uur wakker van de wekker. Als we die niet zetten slapen we allebei door en we willen op tijd vertrekken. Op de agenda staat een bezoekje aan de stad Caltagirone. De stad die vooral bekend is als de Citta' della Ceramica. Al eeuwen worden hier dezelfde keramische figuren gebakken en beschilderd volgens een oude traditie. Vooral bekend zijn de aardewerken fluitjes ooit in gebruik als lokfluitjes bij de vogeljacht en als speelgoed. Het meest bekend zijn koppen van mori. Een mannelijke en een vrouwelijke kop met Afrikaanse gelaatstrekken, een tulband en een snor voor de man en liefelijke gelaatstrekken met golvend haar en vruchten daarin voor de vrouw. Het zou een liefdespaar zijn geweest uit de tijd van de Spaanse overheersing die waren betrapt, onmiddellijk onthoofd en als afschrikwekkend voorbeeld tentoongesteld. Nu dienen ze voornamelijk als bloempotten. Ook zie je veel klassieke dennenappels, gebruiksvoorbeelden als borden, schalen, eiderdopjes e.d., sierbeesten en tegels met oude motieven.
Deze oude tegels zijn aangebracht in de trap midden in het centrum die naar boven loopt naar het klooster. In de opstaande randen van de treden zijn ze tentoongesteld. Deze trap telt aaneengesloten 142 treden (we hebben ze geteld) met als finishing touch nog een klein trapje van 17 treden naar een plateau boven bij het klooster. We schatten in dat de totale hoogte ongeveer 45-50 meter is. Dat lijkt niet veel, maar is behoorlijk hoog. We besluiten om een omtrekkende beweging via de nauwe straatjes te maken die ons omhoog voert naar het klooster (met behulp van de plattegrond van de Italiaanse VVV) en dan via de trap weer af te dalen naar het centrum. Het is even zoeken maar met de nodige korte pauzes lukt dat goed. Het gaat behoorlijk steil ophoog en de conditie is niet al te best!! Je hebt wel weer een prachtig uitzicht over de stad als je boven aan de trap staat.
Inmiddels is het ook tijd om wat aandacht te besteden aan de inwendige mens en een sanitaire stop in te voeren. Dus zoek we een Panini (broodjeszaak) op. Als de honger is gestild gaan we naar de auto om verder te rijden naar Gela. We hebben nu zo langzamerhand wel gezien wat er aan bezienswaardigheden is in de grotere steden. Veel kerken, pleinen, straatjes, het komt een beetje op hetzelfde neer.
Hier in Galtagirone kennen ze net als in andere plaatsen parkeermeters maar in de periode dat de winkels dicht zijn, dat is ongeveer vanaf 13.00 tot 15.30 uur, hoef je niet te betalen. Alleen de periode dat de winkels open zijn kost het parkeren 0,70 cent per uur.
Toen we eenmaal voorbij Catania richting Caltagirone reden deden we dat in een weer in een compleet ander landschap. Een heel groot stuk vlak land, zeg maar een dal, met links en rechts op grote afstand bergen. Aan de linkerkant bergen met een schraal rotsachtig karakter net nauwelijks begroeiing en rechts groene, ronde bergen met veel bomen. Op de rotsachtige bergen zagen we verschillende herders met hun kudden schapen. Het vlakke gedeelte was bedekt met grote velden vol met artisjokken, aardappels en andere pas ingezaaide landbouwproducten. Hier ook weer veel wijnstokken. Naarmate we dichter bij Caltagirone komen lopen de bergen dichter naar elkaar toe en vlak voor de stad moeten we weer omhoog op de gebruikelijke slingerende manier. Het is ook een grote stad die eigenlijk uit 2 gedeeltes bestaat, het oude stuk met de keramiek en een gedeelte wat nieuwer is.
Na Caltagirone besluiten we naar Gela te rijden. Dat ligt aan de zuidkust ongeveer 30 km verder op , maar blijkt meer een grote industriestad. Dat was een foute beslissing, de stad is niet echt de moeite waard voor ons om uit te stappen daarom gaan we weer terug via Catania naar huis. 157 km geeft onze Tommie aan, over deze wegen dus gauw 2 uur rijden. Willem heeft de heenweg gereden, dus ik neem de terugreis voor mijn rekening. Het begint langzaam merkbaar te worden dat het tijdstip dat het donker is opschuift.
2 Weken geleden was het om 17.00 al echt donker, nu is het schemerig. Op naar de zomer, we kunnen bijna niet wachten!

Route: G-Naxos - Caltagirone - Gela - Catania - G-Naxos.

Zondag, 25 januari

Het lijkt in eerste instantie mee te vallen, het zonnetje komt erbij, maar het duurt niet echt lang. Orlando wil ook graag nog wat doen met cement en pleisterwerk, maar dat wordt hem niet. Hij komt nog even boven om te kijken waarom we geen tv hebben. Blijkt dat de zenders pas beginnen na nr. 101. Moet je ook maar weten, wij dachten dat de kaart moest worden geactiveerd. Dat moest ook steeds bij de kaart die we aan boord hebben. Vraagt waar we zijn geweest en heeft nog wat tips.
De man is een wandelende Sicilië-encyclopedie en weet veel over de bezienswaardigheden vanuit zijn architectonische studie. Hij is ook gek van het eiland, hoewel hij zelf van Calabrië aan de overkant komt.

Route: geen, ja van de voordeur naar het terrasje en weer terug.

Maandag, 26 januari

Zelfde weer als gister, maar we gaan nu wel weg. Naar Tindari aan de noordkust. Over de Autostrada zijn we daar in ruim een uur. Als we binnendoor gaan duurt het veel langer, maar is uiteraard flink korter in de kilometers en je betaalt geen tol. Die kosten vallen overigens wel mee. Om bijv. van huis naar Catania te komen kost het 1,50 euro. Hoe dichter we bij Messina komen hoe zonniger het wordt en als we bij Tindari zijn schijnt de zon volop. Maar boven de bergen hangt er toch een regenlucht. We krijgen daar ongetwijfeld nog mee te maken. Ergens onderweg tussen Messina en Tindari zie ik een soort berghelling vol met zwarte varkens. Die worden hier in Italië ook verwerkt tot een heerlijke specialiteit.
In Tindari is het heiligdom van de zwarte Madonna, het Sancuario della Madonna Nera. Vooral bezocht door pelgrims in de Mariamaand mei en op 8 september (Maria-geboorte). Het heiligdom ligt boven op de berg, dus kijken we uit over de kust met zandstranden en de zee naar de 7 Eolische eilanden en als je omdraait zie je de bergen in de regenwolken. Aan de voet van de rots ligt een lagunelandschap dat zou zijn ontstaan omdat er een kind van een pelgrim, dat met het zwarte gezicht van Madonna spotte, van de rotsen viel. Dat kind werd gered toen er dankzij de Vergine nera uit het water een zacht bed van zand verhief. Daardoor ontstond het lagunelandschap. Hier en daar varen kleine vissersscheepjes op zee.
We rijden verder richting Palermo en keren dan via de kustweg terug. Iets verder is een grote landtong met daarop Mizallo en de gemeenschappen die daarbij horen. Daar slaan we af om via de oostkant langs verschillende haventjes, ook de veerhaven naar de Eolische eilanden, naar de vuurtoren te rijden. Als je die eilanden wilt bezoeken kan dat dus, je moet alleen goed in de gaten houden hoe de golfslag is. Want als die in de verkeerde hoek zit kun je zonder probleem op de eilanden komen, terug is een ander verhaal. Verkeerde golfslag betekent niet retour en verplicht overnachten. Dan houdt de weg op en keren we via de westkant terug.
Even genieten van het uitzicht op de Eolische eilanden en dan wordt het langzaam tijd om weer naar huis te gaan. De eilanden zijn normaal gesproken goed zichtbaar en ook herkenbaar aan de vorm en de kleur. Vandaag niet.
Vlak voor Messina is in een van de vele tunnels een ongeluk gebeurd. Het verkeer stroopt op, de politie is erbij en staat te gebaren dat er doorgereden moet worden. Zo te zien alleen wat blikschade. Het regent inmiddels wel volop. Door de file heb je wel volop de gelegenheid om neer te kijken op de havens van Messina en het achterliggende water.

Route: G-Naxos - Messina - Tindari - Patti - Tindari - Mizallo - Messina - G-Naxos.

Dinsdag, 27 januari

Waterig zonnetje, veel wind. Niet echt aangenaam. Het weer werkt duidelijk niet mee. Alhoewel je dat hier nooit zeker weet lijkt wel. Want als je aan de ene kant van een berg bent regent het en aan de andere kant schijnt het zonnetje. Dat hebben we vandaag wel ervaren.
Ons oorspronkelijke plan om naar Catania te rijden om het centrum en de vismarkt te bezoeken strandt onderweg door een file wegens (ja, er wordt gewerkt) wegwerkzaamheden!! Meestal is er geen mens in de buurt als er wordt aangegeven dat er aan de weg gewerkt wordt, maar vandaag is het schijnbaar de beurt aan deze mensen, want onderweg zijn ze op 3 plaatsen met wel 4 man bezig. We zijn niet al te vroeg vertrokken en door de file wordt het erg krap om nog op tijd te zijn bij de vismarkt. Wat gaan we doen? Welk alternatief hebben we? Volgens Orlando en Maria moet Ragusa beeldschoon zijn. Dat ligt wel behoorlijk verder weg, nog verder dan Syracuse. In het gedeelte waar deze steden liggen gaat het voornamelijk om de barokke gebouwen uit vervlogen tijden. Heel anders dan in het gebied rond Catania. Dat wordt dus ons einddoel voor vandaag.

We zijn net vertrokken en op weg naar beneden en worden eventjes opgehouden door een schaapherder met zijn kudde. Ze worden van de ene kant van de weg naar de andere kant gebracht. Leuk gezicht. Regelmatig hoor je als je buiten bent van een of andere kant ergens om het huis de bellen van de kudde. Nu zien we ze ook echt.

Na een rit van 150 km rijden we Ragusa binnen. De weg door de stad loopt steil naar beneden. Je kijkt echt in een diep gat.
Door een aardbeving in 1692 is Ragusa dusdanig beschadigd dat de stad opnieuw opgebouwd moet worden. Men wordt het niet eens waar dat moet zijn en zo ontstaan er eigenlijk 2 Ragusa's. Een moderner en een gebouwd op de resten van vroeger, Ragusa Ibla. En daar moeten we naartoe. Inmiddels is het weer een gemeente.
Halverwege denken we dat we het oude gedeelte hebben bereikt en kunnen onze C1 in een parkeergarage kwijt. Het is inmiddels 13 uur en we hebben honger dus gaan eerst wat eten. Helaas valt dat tegen en als de dame van de bediening ons op de kaart laat zien waar we exact zijn blijkt dat we voor Ibla een stuk verder naar beneden moeten. Echt veel te ver om te lopen. We gaan de parkeergarage dus weer uit op weg naar het 'gat' Ibla dat we beneden zien. Na een beetje zoeken komen we waar we willen zijn en kunnen de auto warempel ook nog fatsoenlijk kwijt op een parkeerplaats. Dan lopen we via een soort park Ragusa Ibla binnen. Dat is echt de moeite waard. Mooie straatjes, gebouwen en paleizen. Helaas gaan ze pas na de middagpauze rond 16.00 uur open dus daar gaan we niet op wachten. Het is minstens 2 uur terug rijden. Het zonnetje schijnt en we lopen op ons gemak tussen deze historische gebouwen door. We lopen om de Duomo San Grigoire en gaan dan weer rustig terug naar de auto. Op de parkeerplaats staan een paar Mimosa-bomen, bijna in bloei. Nog een paar dagen zon en ze staan volop in bloei. Jammer dat had ik graag gezien. Ik ken ze alleen maar als takken die je in april/mei in Nederland kunt kopen, als je geluk hebt. Misschien komen we ze nog ergens anders tegen.

Het is 15.15 als we weer in de auto zitten en pakken natuurlijk net de verkeerde afslag. De straatjes liggen soms zo dicht bij elkaar dat het bijna niet te zien is welke je moet hebben. Daardoor rijden we via een andere kant Ragusa uit. Dat kan ook maar deze weg is iets 'minder' dan die van de heenweg.
We slingeren ons over een afstand van een kilometer of 30 door de inmiddels vallende regen van links naar rechts. Het vergt weer het uiterste aan stuurmanskunst en met behulp van Tommie kan ik redelijk goed aangeven wanneer er weer een superslinger komt. De berghoogte is hier ongeveer 640 meter en tegen die bergen zijn dus kleine stadjes geplakt. De uitzichten soms fenomenaal met af en toe een (dubbele) regenboog door de afwisselende regen en de zon.
Er is gelukkig weinig verkeer en echt gevaarlijke situaties doen zich niet voor. Je wordt natuurlijk altijd ingehaald en voorbij gereden door 'locals' die de weg kennen. Dat er hier niet veel meer ongelukken gebeuren blijft een wonder.
(Italië zou veel aan de economie kunnen doen als er meer boetes worden uitgedeeld door de politie. Dan wordt het misschien ook veiliger om te rijden. Als ik het bericht in de Volkskrant mag geloven hebben de Belgen in 2014 voor een bedrag van 445 miljoen betaald. Dat helpt!)

We rijden nog een keer midden in zo'n gat verkeerd en daardoor moeten we door een supersmal straatje weer steil omhoog naar de goede weg. Eenmaal weer op de goede weg zijn we weer snel op de weg naar Catania en neem ik een tijdje het stuur over.

We zijn zo'n beetje , wel van grote afstand, een groot stuk de Etna rondgereden en door de vele regen is de top inmiddels goed bedekt met sneeuw en ijs. Omdat het toch heel helder is kun je dat goed zien. Mooi gezicht. De top van de Etna is meestal gehuld in wolken, misschien is dat in de zomer als het lekker warm is niet zo. Het blijft een mooi gezicht.

Route: G-Naxos -Catania - Ragusa - Vizzini - Catania - G-Naxos.